Güneş Akın'a ulaşamayınca Celasun ve Meke'yi arar,bütün gece babasını aramıştı artık sabah olmuştu fakat babası hala ortalıkta yoktu. Kahveye girdi ve bir sandalyeyeye oturdu,başını masaya yasladı.
Güneş:Offf baba ya...nerdesin?
Akın:Güneş?
Akın ve Cumali kahvenin kapısının önünde duruyordu.
Cumali:Güneş iyi misin kızım?
Güneş bi anda oturduğu yerden kalkıp Akına doğru gitti.
Güneş:Sen neredesin ya?Ben kaç kere aradım seni!
Akın:Arkamızdan ne işler çevirdiğini öğrenince açmak istemedim.
Evet bunu Akın söylemişti onunda eskiden diğerlerin arkasından iş çevirmişti ama bunu söylemişti. Pek te mutlu olmamıştı bunu dedikten sonra.
Güneş:Ne iş çevirmişim?!
Cumali:Karaca'ya kaçması için yardım etmişsin...
Güneş:Evet,yardım ettim! *hiç tereddüt etmeden söylemişti*
Cemali:Kızım sen ne yaptığını farkında mıydın?
Güneş:Ya siz ne konuşuyorsunuz ya!Benim babam kayıp!
Akın:Ne?
Cemali:Baban mı kayıp!
Güneş:Evet! Akın seni bütün gece aradım,mesaj attım....
Akın:Ben özür dilerim Güneş bilmiyordum-
Güneş:Baksaydın bilirdin!
Kahvenin kapısından Celasun ve yanında Emmi ile girmişti.
Güneş:Baba! *göz yaşlarını tutamadı ve sarıldı babasına* Nerdesin sen?
Emmi:Burdayım kızım.
Güneş babasına sarılmayı bıraktı ve kolundan yavaşça tuttu.
Güneş:Gel baba otur sen. *celasun'un yanına gider*Nerdeydi?
Celasun:Valla bilmiyorum...kahveye doğru gelirken gördüm.
Cumali:Emmi.
Emmi:Efendim oğlum.
Cumali:Neredeydin sen?Nereye gittin.
Emmi:Oğlum sen onu bunu bırakta...Paşa'yı gördün mü?Bütün gece onu aradım.
Ortama sessizlik bastı ve oradaki herkes birbirlerine bakıyordu.
Güneş:Baba-
Cumali:Tamam kızım. Akın sen Güneşi al bi hava almaya götür.
Akın:Tamam amca.Hadi Güneş.
Akın Güneşi alıp uzun bir yürüyüşe çıkarlar,ikisi de bir kelime etmiyordu.
Akın:Yoruldun mu?Şuraya oturalım mı? *bankı gösterir*
Güneş:Tamam.
Banka otururlar.
Güneş daha fazla dayanamayıp salıverir gözyaşlarını. Akın yavaşça Güneşin omuzundan tutup kendine doğru çeker biraz,Güneşte kafasını Akın'ın omuzuna dayar.
Güneş:Çok korktum.
Akın:Baban iyi Güneş ağlama.
Güneş:Akın....ona birşey olsaydı yaşayamam. Benim başka kimsem yok.
Akın:O ne demek Güneş,lütfen...ben varım,babam,amcalarım bütün Çukur var.
Güneş:Evet...ama....Akın...benim annem yok...annemi hatırlamıyorum bile....babam bana hem annelik hem babalık etti...hatta *gülümser* yemek yapmamı bile babam öğreti.
Akın:*gülümser*
Güneş:*gülümsemeyi bırakar* Akın?
Akın:Efendim.
Güneş:Senin annen var....nasıl bir duygu?
Akın:....
Akın bu soruya nasıl cevap vereceğini bilemedi.
Güneş:Sana bir sır vereyim mi?
Akın:Neymiş?
Güneş başını Akın'ın omuzundan çeker ve gözlerinin içine bakar.
Güneş:Benim içimde hep bir his var.
Akın:Ne hissi?
Güneş:Annem yaşıyor...
Akın:Ne?
Güneş:Hiss....annem sanki yaşıyor...
Akın:Nasıl yani?
Güneş:Okulda...yani üniversite'de bir kız ile tanıştım...onunda annesi ölmüş...bir gün işte onların evine gittim resimler filan vardı....sordum ona...annesi hakkında...o da anlatırken ağlamaya başladı. Onu her gün daha çok özlediğini söyledi...fakat o sadece bebekken,bir kaç günlükken ölmüş annesi. O günden düşünüyorum Akın.Ben neden annemi özlemiyorum?O hiç görmemiş annesini...ben ise ne kadarda hatırlamasam da....1 yaşındayken öldü annem.
Akın:Güneş bu olamaz...çünkü cenazesi oldu.
Güneş:Sen orada mıydın Akın?Sen cenazeye gittin mi?Tamam annemin mezarı var....ama neden evde fotoğrafları yok?Sizin evde var...gördüm...sizin ailenin...demek o zamanlar fotoğraf çekmek için bir şey varmış işte...ama neden-
Akın:Güneş tamam sen yorgunsun bütün gece uyumadın. Seni eve götüreyim.
Güneş:....Sen birşey söylemeyecek misin?
Akın:Ne konuda?
Güneş:Karaca....
Akın:Olan olmuş....konuşacak birşey yok. Hadi gidelim- *akın oturduğu yerden kalkmıştı ve güneşin de kalkması için bekliyordu*
Güneş:Bi yandan sadece düğünü istemedim. Diğer yandan Karaca'nın da mutlu olmasını istedim.
Akın:*yine oturur güneşin yanına*
Güneş:Düğünü istemedim...Çünkü...Celasuna baktığımda Akşını görüyorum Akın. Akşın'ın bana ne kadar değerli olduğunu biliyorsun *gülümser* az oynamazdık...Celasun'u Akşından başka birisi ile görmek istemiyorum...daha doğrusu Karaca ile. Karaca ise bana çok uzaktı...Akşın öldükten sonra biraz olsa yakınlaştık. O da seviyordu Azeri...yardım ettim işte ama tabi bu olanlardan önce.
Akın:Anlıyorum Güneş...seni suçlamıyorum belki ben de aynısını yapardım...
Güneş:*akın'a bakar ve gülümser* Gerçekten mi?
Akın:*gülümser* Evet *yerinden kalkıp elini güneşe uzatır* Hadi dönelim.
Güneş:*akın'ın elini tutar ve yerinden kalkar* Gidelim *gülümser*
....
Okuduğunuz için teşekkür ederim 💝
Bu arada 3bin okumaya ulaştı bu hikaye teşekkür ederim🤩.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Çukurun güneşi"
Fanfiction(Çukur hayali gerçek olmayan,uydurulmuş sahneler yaratım umarım beğenirsiniz iyi okumalar) Mücahit (Emmi)'nin tek kızı Güneş dünyaya geldiğinde bütün çukur kutlama yapmıştı. Güneş dünyaya geldiğinde İdris baba büyük gülümsemesini bütün çukura göster...
