"Çukurun güneşi"

63.Bölüm

Akın gittikten sonra Güneş ve Feyza baş başa kaldı.
Güneş yatağında yatıyordu daha yeni kendine gelmişti ve hiç birşey anlamadı.

Güneş:Ben...buraya nasıl geldim?En son....*hatırlamak istemiyordu hayatında ilk defa o kadar çok korkmuştu*

Feyza Güneşin elini tuttu ve yüzüne bakarak konuştu.

Feyza:Ben getirdim...seni yaralı buldum...hastaneye götürdüm..sonra işte benim evime getirdim.
Güneş:Neden sizin evinize getirdiniz?
Feyza:Burası seninde evin...
Güneş:hıh?Benim de evim mi?
Feyza:Bu konuları sonra konuşuruz tamam mı?Sen dinlen-
Güneş:Ben yeterince dinlendim...eve gitmek istiyorum...
Feyza:Hayır...gidemezsin...*çıkar odadan ve sessizce kilitler kapıyı*

Güneş Feyza'nın kapıyı kilitlendiğinden haberi yoktu sadece ofladı ve biraz uzak olsada odadaki camdan dışarıya baktı.

Güneş:Havada ne güzelmiş...

Akın ise Çukura gitmişti ama ilk önce Aliço'nun yanına gitti.

Akın:Aliço.
Aliço:Güneşi buldun mu?
Akın:Buldum,buldum ama...bu sadece ikimizin arasında kalsın tamam mı?
Aliço:Neden?
Akın:Güneş tehlikede olabilir...herşey net değil...o kadın...Güneşi bizden uzaklaştırmaya çalışıyor...buna izin veremem o yüzden tek halletmeliyim.
Aliço:Ama,ama bilmeleri gerek.
Akın:Merak etme Aliço...ben gerekirse söylerim.
Aliço:...tamam.
Akın:Emmi'yi gördün mü?
Aliço:Evde,evine gitti.
Akın:Tamam Aliço... görüşürüz.

Akın Emmi'nin evine gidip kapıya tıklattı ama açan yoktu...bir kaç defa kapıya vurduktan sonra Emmi'nin evde olmadığını düşünerek oradan gitti. Emmi ise evdeydi ama hastalığı daha çok ilerlediği için kendini iyi hissetmiyordu Güneş'te yanında yoktu...koltuğunda öylece oturuyor ve boş duvara bakıyordu,kapının sesini bile duymamıştı.

Güneş ise artık odadan bunalıp yataktan kalkıp kapıya doğru ilerledi. Kapının kolunu tuttu,çevirdi fakat açılmıyordu.

Güneş:hıh?*kapıya vurmaya başlar* Birisi var mı? *kapının kolunu sıkıca tutup çevirir ve sertçe kapıya vurmaya devam eder* Kapıyı açın!

Bir süre böyle devam ettikten sonra Güneş camın yanına gidip bahçeye bakar...o kadın oradaydı bir kaç siyah takım elbiseli adamlar ile konuşuyordu.
Güneş kapının açıldığını duyduğunda hemen o tarafa döndü. Hizmetçi Güneşin yemeğini getirmişti.

Hizmetçi:Afiyet olsun efendim.

Hizmetçi Güneşin yemeğini küçük bir masaya koyarken Güneş bunu fırsat olarak bilip kapıdan çıkar,biraz acısı olmasına rağmen hızlıca koşuyordu...sonunda dış kapıya gelmişti fakat Feyza onu görüp seslendi.

Feyza:Güneş!

Güneş hızlıca kapıyı açıp çıktı Feyza'da hızlıca onun arkasından gidiyordu ve öndeki korumalara bağırarak seslendi,onlara Güneşi durdurmalarını söyledi. Korumalar Güneşi iki elinden tuttu ve yeniden içeriye soktu,Güneş ne kadar bağırıp çağırsada onu içeriye sokmaya başardılar.

Feyza:Tamam siz gidin.

Korumalar gittikten sonra Güneş bağırmaya başladı.

Güneş:Sen kimsin ya!Beni neden o odaya kilitledin?!
Feyza:Ben-ben özür dilerim...seni korkutmuş olmalıyım-
Güneş:Korkutun!...

Biraz sessizlik olduğunda Feyza konuşmaya başladı.

Feyza:Gel Güneş...bahçede geçelim.

Güneş:Ben-eve-istiyorum!
Feyza:Seninle konuşacaklarım var...hadi...söz tamam seni bizzat kendim götürücem...

Güneş kabul edip Feyza ile evin bahçesine çıkarlar.
Oturduktan sonra Feyza Güneşe bakıp gülümser.

Feyza:Bu anı 21 senedir bekliyorum...ve aklımda hep senaryolar yazdım...ama şu an nasıl ve ne diyeceğimi bilmiyorum.
Güneş:Birinci kim olduğunu söyle...
Feyza:Ben...Feyza.
Güneş:Sadece Feyza mı?Soyadın ne?
Feyza:Soyadım K-.....Sadece Feyza...Feyza Hanım kullanıyorum soyad olarak...gerçek soyadımı söyleyemem. Yakında öğrenirsin.
Güneş:...tamam.
Feyza:*nasıl başlayacağını bilmiyordu*
Güneş:eee?Hadi...söyle ne söyleyecekseniz.
Feyza:Ben...senin...*telefonu çalar* özür dilerim bunu açmam gerek.

Feyza telefonunu alıp Güneşin yanında uzaklaşır ve telefonla konuşmaya başlar. Güneş az da olsa duyabiliyordu konuşmasını.

Feyza:Alo?.....Ne?....Tamam....Ne zaman geliyorsun?......Yakında....Tamam.......Görüşürüz.*telefonu kapatır*

Feyza telefonunu cebine koyar ve Güneşe doğru bakar. Daha zamanı gelmemişti ona gerçeği söylememesi gerekiyordu...herşey iyi olduğunda ona herşeyi anlatmaya karar verdi.
Güneşin yanına gitti.

Feyza:Hadi hazırlan.
Güneş:Neden?Nereye?
Feyza:Çukura...istemiyor musun?
Güneş:İstiyorumda....siz bana birşeyler anlatıyordunuz...ne oldu?
Feyza:....Ö-önemli değil...daha sonrada konuşuruz.

Güneş umursamayıp kabul etti. Feyza'nın arabasına bindi.
Şöför'de tam binecekken Feyza durdurdu.

Feyza:Ben götürürüm.
Şöför:Ama efendim-
Feyza şöförü dinlemeyip arabaya binip sürmeye başladı.

Yol boyunca konuşmadılar ama Feyza bunu bozdu.

Feyza:Seni odaya kilitlediğim için özür dilerim. Bizim eve...yani benim evime seni aramaya gelirlerse seni korumak amaçlı yani...
Güneş:Erdenetler mi?Bence beni aramazlar. Beni ölü biliyorlardır.
Feyza:Benim evime ara sıra gel tamam mı?
Güneş:Neden?
Feyza:Arkadaş olalım. Birlikte alış verişe çıkarız işte. Yemek yeriz.
Güneş:...bilmem.
Feyza:*gülümser*

Çukur'a gelmiştiler artık. Feyza Güneşin evinin önüne park etmişti.

Güneş:Teşekkür ederim Feyza hanım.
Feyza:Rica ederim.

Güneş tam arabadan çıkacakken Feyza durdurur onu.

Feyza:Güneş...*telefonunu uzatır* Telefon numaranı versene.

Güneş telefonu alıp telefon numarasını yazar.

Aslında Feyza Güneşin telefon numarasını biliyordu ama şüpheli görünmemek için istemişti.

Güneş:Bu arada siz benim evimi nereden biliyorsunuz?
Feyza:Şey...ben gelmiştim dedim ya...
Güneş:haaa tamam.Görüşürüz.
Feyza:*gülümser* Görüşürüz.

Güneş arabadan çıktıktan sonra Feyza'da arabayı sürmeye devam eder.

Güneş:Çok garip bir kadın.

Güneş evin kapısına doğru ilerler ve kapıya tıklatır.
Bir kaç kez daha tıklatır ve kapıyı babası açar.

Emmi:Güneş..kızım *gülümser ve sıkıca sarılır Güneşe*

Güneş'te Emmi'ye sarılır sıkıca.

Güneş:Babacım...

Emmi Güneşin yüzüne bakar ve saçını okşar.

Emmi:İyi misin kızım?
Güneş:İyim baba...sen iyi misin?
Emmi:Seni gördüm ya,seni iyi gördüm ya ben daha da iyim *gülümser*

Akın ise kahvenin önünde Güneşi o evden nasıl çıkaracağı hakkında düşünüyordu. Oraya doğru bir araba yaklaşıp geçmişti. Oradakilerde kim olduğunu görmek için ayaklanmıştı Akın Feyza'nın olduğunu görünce biraz şaşırmıştı ve hızlıca Güneşin evine doğru gitti.

Geldiğinde kapıya hızlıca vurdu.

Güneş:Bu kim ya?...Dur,dur açıyorum..kıracaksın kapıyı.

Güneş kapıyı açıp karşındaki Akını görünce gülümser...Akın'da aynı şekilde.

Akın:Güneş.

Akın hızlıca Güneşe sarılır. Güneş'te ona sarılır.

Akın:Sen iyisin dimi?
Güneş:İyim...bu soruyu 100 kere cevapladım buraya geleli.

Akın Güneşten ayrılıp iki eli ile Güneşin yüzünü tutar,yüzünü inceledikten sonra dudaklarını Güneşin dudakları ile birleştirir ve büyük bir özlem ile öper. Ayrıldıktan sonra ikiside birbirlerine büyük bir gülümseme ile bakar Akın'da Güneşin bütün yüzünü öpmeye başlar.

....
Okuduğunuz için teşekkür ederim 🤩