The Sinners Scar

CHAPTER 30

MIRA HERENA SHONEL

"How is she?" Tanong ko sa lalaking kakalabas lamang ng kwarto namin nila Nariah. "She's okay, she's just resting."

Huminga ako ng malalim at napabuntong hininga. "Shocking isn't?" Tanong niya. Matagal-tagal bago ako nakasagot.

"Yeah." Nasabi ko na lamang.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko ngayon at sa mga nalaman ko. Bakit siya pa? Bakit si Nariah pa?

Kapag nalaman ng mga taga-Council ang tungkol dito ay malaki ang posibilidad na patayin nila si Nariah, kaya hangga't maaari ay itago muna namin ang tungkol dito.

Masyado na siyang maraming naranasan. Alam kong pagod na siya sa mga bagay na ito. Kailangan lang namin siyang suportahan at gabayan. We just need to believe in her. That's the least thing that we can do for her.

"Do you think we can go through it?" Tanong ko sa aking katabi. Bigla ko na lamang nasabi ang tanong na ito. It's too hard to believe na ganito na kalayo ang narating namin. Nakakapagod rin pala.

"As the captain of the Origin Clanners, I don't think I can sau if we can go through it." Aniya. Napatawa naman ako ng mahina. Bakit ko nga ba natanong ang tanong na iyon?

"But as your friend, let's just believe in ourselves. Don't lose hope and fight for the future." Tuluyan na nga akong napangiti dahil sa sinabi niya.

"I didn't expect you Captain to be this carefree person. Kailan nga ba kitang huling nakita na ganito? Sa tingin ko ay mahigit sampung taon na siguro."

"I want to be myself, just once." He suddenly blurted. Tumingin ako sa kaniya. "Why just once? Hindi ba pwedeng palagi ka nalang maging ganyan?"

Nabura naman ang mga ngiti sa kaniyang labi at mariin akong tinignan. "Mira, I'm not the same Raiko anymore. I've changed."

"Yeah, I know. You've changed too much." Sarkatiskong saad ko sa kaniya.

"I want to protect her, I want to protect Nariah as long as I'm alive. I will never let her hurt again. I will never let her experience pain again. As long as I can, I will protect her."

Tumayo ako mula sa aking kinauupuan at pinagpagan ang sarili. "Then, I'm going to watch you doing it. Do your best, Captain."

Ngumisi naman siya. Paalis na sana ako ng bigla niya akong tawagin.

"Mira..."

Lumingon ako sa kaniya. Tinignan ko siya ng may kasamang pagtataka. "What?"

"I have a little advice for you."

"Huh? A person like you? Giving me a little advice?" Mapang-asar kong sabi sa kaniya. Tumalim naman ang tingin niya sa akin ngunit nginisian ko lang siya. "What is it? Spill it."

"Don't let your past conquer you again."

Nawala saglit ang sigla ng aking mukha. Natuod ako sa aking kinatatayuan pero ginawa ko ang makakaya ko para hindi niya mapansin ang pagkabigla ko sa sinabi niya."

"Yeah, I already know that." Walang reaksiyon kong sabi sa kaniya. "Did it affect you?" Tanong niya. "Affect what?"

"To what I said." Napatawa naman ako ng mahina. "No, not at all. I already expect that you will going to say that."

"As what I expected from the smart tactician." Napangisi ako. "Aren't you're too talkative... Captain?" I teasingly said.

"Aren't you're leaving?" He fired back. As what I expect to him.