The Sinners Scar

CHAPTER 62

NEXT CHAPTER IS EPILOGUE!

NARIAH RIYE VELNIROÑIA

The war ended. Clanners rejoiced and shouting for winning the war. They're all happy but not me. Because if you ask me? No, I'm not happy at all.

Someone sacrificed his life because of me. I can't never be happy just because my life is saved but because someone just lost his life for me.

How can I be happy at all?

Dahan-dahan akong tumayo at tulalang nakatitig sa kawalan. Nawala na rin ng parang bula ang tarangkahan ng kadiliman kasabay ng pagkawala ng katawan ni Uncle Ueno.

"Riye..." umangat ang aking tingin sa lalaking tumawag sa pangalan ko. Bigla na lamang kumalabog ang aking puso at parang nagwawala ito. Pinagpapawisan narin ako ng malamig dahil rito.

Kumunot ang aking noo dahil sa naging reaksiyon ng aking katawan. May mangyayari bang masama? Gusto ko munang magpahinga kung mayroon nga.

Hindi ko alam pero bigla nalang ako napatingin kay Raiko at patakbong pumunta sa kaniyang kinaroroonan. Why am I nervous? Why I suddenly felt like I will lose something precious to me? What the heck is wrong with myself?

Dinambahan ko ng yakap si Raiko dahilan para matumba kami sa lupa. Mahigpit na yinakap ko ang dalawa kong kamay sa kaniya.

"R-Riye is there something wrong?" He asked softly at me while caressing my hair.

Hindi ko magawang ibuka ang aking bibig. Wala ring boses ang lumalabas sa bibig ko. Bakit nagiging ganito ako? Bakit napakaweirdo ko ngayon?

"P-Please.. don't leave me..." mahinang wika ko. Ang mga katagang iyan ay bigla na lamang lumabas sa bibig ko ng walang pahintulot.

"R-Riye?"

Umiling-iling ako. Alam kong hindi ako magiging ganito nang walang dahilan. Alam mismo ng instinct ko na may mangyayaring hindi maganda ngayon. Ayaw ko ng ganito.

"Oh my gosh! Captain! Y-Your feet! Your feet is disappearing!" Vera exclaimed.

Mabilis akong bumitaw sa kaniya at tinignan ang kaniyang mga paa. Unti-unti ngang nawawala ito!

"N-No.. please no! S-Sana hindi tama ang hinala ko! Oh god please!" Natatarantang saad ko. Napahawak ako sa aking noo dahil hindi ko na malaman ang gagawin.

"Why are you dissapearing?!" Sigaw ko.

Nanlaki ang aking mga mata ng unti-unting lumabas ang mga markang itim sa kaniyang katawan. Mula sa kaniyang gwapong mukha hanggang sa kaniyang braso ay may mga markang lumalabas. Ang hinuha ko ay mayroon din nito sa katawan niya!

"W-What is happening?! R-Raiko! E-Explain! Please explain! Oh please not you! Don't dissappear on me!" I pleaded. Naiiyak na ako dahil sa kabang bumabalot sa buong pakiramdam ko.

"Like Kiraiyah.. I'm also cursed." Mahinang sambit niya na ikinatigil ko.

"T-Then... then why are you disappearing?! Why are your body like that?! Raiko explain it to me! Shit! I can't lose you! Ayaw ko ng ganito! Ayaw ko..." Napakagat na ako ng labi at yinuyugyog ang kaniyang balikat.