The Sinners Scar

CHAPTER 08

ARLVENA ZERIDA TURLEN

Nakabusangot na nakatingin ako sa paligid.

Akala ko ba marami kami dito? Sabi kasi you have been chosen as one of the prisoners tapos kaming dalawa lang ni Verto ang nandito?

Remind me na sapakin ang gumawa ng booth na 'toh.

Naubos na ang kinakain ko kaninang bread at tumingin-tingin ulit sa paligid.

Madilim pero kita ko parin si Verto. Prenteng nakaupo lang siya sa sahig habang nakatulala sa hangin.

Ang lalim naman ata ng iniisip ng kumag na 'toh?

Wala akong nakikitang passage na pwedeng paglabasan dahil paniguradong gumamit sila ng mahika.

I just hugged my legs.

Sinilip ko ang kasama ko at nakita ko soyang nakapikit. Tinitigan ko ang kaniyang mukha at ngayon ko lang napansin na gwapo nga siya.

He looks matured pero bata mag-isip.

"Why are you staring at me?" Napatalon naman ako sa aking kinauupuan at pinanlakihan siya ng mata. "H-huh? Pinagsasabi mo diyan? Ako may gusto sayo? Huh! Asa ka! Never akong magkakagusto sa isang tulad mo noh!"

"I'm just asking why are you staring at me. I'm not saying that I like you. You dumb girl."

"Aba't hoy! Don't get the wrong idea!" Malakas na sigaw ko sa kaniya. "I'm not getting a wrong idea."

Inirapan ko nalang siya at umiwas ng tingin. "For how long ba tayo dito?" Tanong ko habang nakaiwas parin ang tingin. "They said we will be staying here for 1 day." Prenteng sabi niya. Nanlaki ang mga mata ko at gulat na napatingin sa kaniya.

"Wala bang you know? Yung babayaran o gagawin para hindi natuloy 'tong pagpapakulong sa'tin." Tanong ko sa kaniya. "Yes, there's one. You need to pay a big money for their funds."

What? W-wait what?!

"Gago ka! Napakaengot mo Verto! Bakit hindi ka nagbayad? Edi sana kung nagbayad ka edi nakawala na tayo dito. Ganiyan ka na ba kadesperado para gusto akong makasama?" Pinitik niya ang noo ko dahilan para mapa-aray ako.

"Idiot! Ikaw ang engot. Sa tingin mo? Pa'no tayo makakabayad kung hindi mo inubos ang pera ko kanina? Kahit ako ayaw kitang kasama noh!"

Padabog na tumayo ako at naghanap ng maaring paglabasan. "You can't do anything about it Arlvena." He coldly said.

What's happening to him? Bakit iba kinikilos niya?

Hindi naman siya ganito ah. Sa katunayan nga makikipagsabayan pa siya sa pang-iinis ko, pero bakit? Bakit parang iba siya ngayon?

Dahil ba yun sa naubos ko yung pera niya? Yung allowance niya for this month?

Babayaran ko siya kapag nakalabas kami dito.

"Is something wrong, Verto?"

"No there isn't." He shortly said.

Hindi dapat ganiyan ang isasagot niya kapag tinatanong ko siya ng ganiyan. Sa katunayan nga ang sasagutin niya pa sa'kin. 'Mukha ba akong may problema?'

He's different today!

"You're different today, Verto. There's something wrong right?"

"I said there's not!" Sigaw niya na ikinagulat ko.

This is the first time he shouted to me like that.

"What's happening to you, Verto? Answer me! Maybe, I can help you." Mahinahong kong tanong. "Help me? Kung ikaw mismo ang nagpapagulo sa'kin." I was taken aback by his words. What does he mean?

"Why are you making this hard for me! Arlvena answer me!" Huh? I'm totally clueless to what he is saying.

"Dahil ba 'toh sa pag-ubos ko ng pera mo? Babayaran naman kita kung gusto mo ih."

"No! That's not what I mean, Ven! I would gladly give my money for you to eat foods!"

Hindi ko siya maintindihan. "I can't understand you, Verto. This is the first time you treated me like this. Did I do something wrong?" Naiiyak kong tanong sa kaniya. Nakita ko naman ang biglaang pagbago ng reaksiyon niya ngunit agad din itong nawala.

"You're making this hard for me, Ven. Why are you acting like this? Why are you acting like that?!" He messed his hair and looked to me.

"What did I do for you to be different today?" Naiinis ko siyang tinignan.

"Do you like me?" I was taken aback to his words. Biglaan ang pagtatanong niya kaya walang lumabas na salita maski sa bibig ko. "Why I am even asking that? I know you didn't like me. Why I have to hurt myself?" Nanginginig ko siyang tinignan. I can't even speak!

"W-why are you asking some things like that?"

"Because you're making me confuse! Sometimes you act sweet towards me, sometimes you get angry to me. I don't even understand you! Sometimes you're getting jealous in some things!"

Me? I'm acting like that? I don't even know how I feel about you, Verto. I just woke up thinking about you and always finding your presence. I don't understand myself neither.

"The fuck!" Nagulat ako ng itulak niya ako sa pader kaya napaaray ako. Masama ko siyang tinignan. "W-what are you doing? You dumbass!" I gritted my teeth.

"Now, answer my question Arlvena. Do you like me?" Nagtatalo ang isip at puso ko. Hindi ko alam ang sasagutin ko.

"T-this is not the right time for me to answer your question!" Mas lalo niya pang inilapit ang kaniyang mukha sa'kin kaya naman ay nanlalaking mata ko siya tinignan.

We're childhood friends! Natatakot ako na baka... Na baka magbago ang lahat kung sakaling aaminin ko ang tunay kong nararamdaman.

I'm scared! Natatakot ako na baka magulo lang ang lahat kapag sinabi ko kung ano ang nararamdaman ko. I can't risk everything!

Nagulat ako ng nararamdaman ko na ang pagdikit ng kaniyang mga balat sa'kin. Natataranta ako ngayon sa aking kinatatayuan at hindi mapakali. What will I say?

Mas lalo niya pang nilapit ang kaniyang mukha sa'kin kaya naman ay kalahating dangkal nalang ay magdidikit ang aming mga labi.

What will I gonna say? Anong gagawin ko?

Bago niya pa lalong inilapit ang kaniyang mukha ay biglaan ko nalang nasabi ang mga salitang hindi ko dapat sabihin.

"I do like you! But this isn't the right time for it! I'm still undecided!" Sagot ko na ikinanlaki ng mga mata niya ngunit maya-maya ay ngumiti siya sa'kin. Pilyong ngiti ang mga ngiti niyang iyon.

"I do like you too, I will respect your decision. I will wait for you even if it takes hundred years. I will wait for your yes." Hindi ako makapagsalita marahil ay dahil narin sa gulat.

"It didn't change anything, right?"

"Yes, it didn't. Except for the thing that you are mine now. I claimed you, Arlvena Zerida Turlen."