The Sinners Scar

CHAPTER 58

KIRAIYAH JULIA VERCANTES

"Are you okay now?" I asked to him. I'm worrying of his wound. What if matagpuan kami ng kalaban ngayon? Paano kami makakalaban kung gayong wala akong kapangyarihan? Lalo na't malala pa ang kondisyon ni Herkus.

"Hey, stop worrying. It will heal faster."

I rolled my eyes. He's just finding excuses. Hindi gagana sa'kin ang mga ganong palusot.

"Paano kun—" hindi ko na natuloy ang aking sasabihin nang ilagay niya ang hintuturo niya sa aking bibig. "I can fight. Saksak lang naman 'to, gagaling din agad tsaka malayo sa bituka noh!"

Agad ko siyang binatukan dahil sa mga pinagsasabi niya. I can't believe this guy! Malayo daw sa bituka eh kitang-kita ko nga yung pagkakasaksak sa kaniya sa bandang tiyan niya.

"Aray.. baka nga di ako makalaban dahil sa lakas ng pambabatok mo." He pouted. I raised my eyebrows then turn around to observe the place.

Nasa tagong puno kami. Alam ko namang makikita agad kami ng kalaban pero ang tanging kailangan lang namin ni Herkus ngayon ay ang oras. Kaunting oras para magpahinga dahil sa walang tigil sa pagpapatay ng mga ligaw na halimaw.

Unti-unti na ngang bumubukas ang tarangkahan ng kadiliman ulit. Sa oras na tuluyang bumukas ulit ang tarangkahan ng kadiliman ay doon magbabalik ang dark ages.
Pinaliwanag sa akin ni Mira ang lahat ng dapat kong malaman kaya naman ay nagpapasalamat ako sa kaniya kahit medyo nakakainis siya.

"Tumigil na ba ang pagdurugo?" I asked. I heard him laughed. "Alam mo, kanina mo pa 'yan tinatanong. Hindi naman agad ako mamamatay kaya huwag kang mag-alala ng masyado." He teasingly said. He looked suspiciously at me.

"Hindi naman ako nag-aalala sayo! Nag-aalala lang ako s-sa ano.. sa.. aish! Basta!" I denied.

Sinabunutan ko ang sarili kong buhok dahil sa aking katangahan. Kung bakit pa kasi ako tanong ng tanong sa kaniya tungkol sa kalagayan niya edi sana hindi siya maghihinala. Ang mga lalaking katulad pa naman niya ay mabilis mag-assume ng mga bagay na hindi naman dapat.

"Okay.. okay.. wala na akong masyadong nararamdamang kirot sa sugat ko tsaka nakakagalaw narin ako ng maayos. Thank you, Kiraiyah for treating my wounds. I sincerely apologized for my actions." He sincerely said while being polited. Literal na nagpanic ang kaloob-looban ko dahil sa sinabi niya.

Hindi ko namang magsabing magsorry siya ah!

"A-Apology accepted." Mahinang usal ko. Narinig ko naman ang mahina niyang pagtawa.

Napapansin kong tawa siya ng tawa palagi kapag kasama ko siya. Wala namang nakakatuwa sa'kin ah. Nababaliw na siguro ang lalaking 'to.

Nagulat nalang ako ng bigla niya akong hilahin kaya naman ay napaupo ako sa kandungan niya. Nanigas ako sa aking kinauupuan at halos hindi na ako makahinga dahil sa init na aking nararamdaman.

Damn you! Ano nanaman bang kabaliwang ginagawa mo Herkus?

"Shh.. I heard him.." he softly said. "Who?" I asked. "The greed." He shortly answered.

Hindi ko akalaing mahahanap niya kami ng ganito kabilis. Malakas siguro ang pang-amoy ng isang ito.

"Pera.. pera.. gusto ko ng maraming kayamanan! Gusto ko ng pera! Gusto ko ng babae!" Mariin akong napapikit sa narinig ko. Hindi ko talaga hahayaang mapalapit ako sa isang tulad niya.

Gagalaw na sana ako ng hawakan ng mahigpit ni Herkus ang braso ko. "Stay still.." he whispered softly. I gasped because of it. I stiffened because of the heatness of his breath in my neck. I felt goosebumps!