The Sinners Scar

CHAPTER 22

NARIAH RIYE VELNIROÑIA

Sinnerellian...

Alam kong sila ang may pakana nang lahat ng ito. Nag-uumpisa na pala silang kumilos, kumilos ng patago.

Akalain mo nga naman, inuumpisahan na nila ang lahat habang kami ay wala pang nasisimulan.

"Nariah!" Napalingon ako sa boses ng tumawag sa'kin. Oh, si Sherria pala.

"What is it?"

"Pinapapunta na tayong dalawa ni Mira sa coffee shop. Nandun na daw ang iba nating mga kasamahan. Nasan na si Rem? Diba kasama mo siya?" Aniya.

Nabura ang ngiti sa aking mga labi at sumeryoso ang aking mukha. "She's dead."

"H-Huh? Pardon?" Hindi niya makapaniwalang tanong sa'kin.

"Rem is dead."

"N-No way..." napatakip siya ng bibig at umiling-iling na tumingin sa'kin. "Tell me it's not true. Tell me!" Umiwas ako ng tingin sa kaniya at tumayo. Pinagpagan ko ang sarili ko at hinawakan siya sa balikat. "Get back to yourself! She's gone! She will never be back!" Asik ko sa kaniya.

Pati ako ay napaluha narin. Ngayon ko lang ulit nabuhos ang pagkamuhi ko sa lahat. Bumalik nanaman ang galit ko sa mundo. Pakiramdam ko ay tinakwil nanaman ako nito. I just can't accept the fact that the person who was important to me even if we just met is gone.

I felt like the half of me is gone.

Hindi ko na alam ang gagawin ko. I don't know what is my purpose of living in this life. Finding my parents? No, wala na akong naging oras para hanapin o alamin kung sino ang mga magulang ko.

How can I know? How can I even know if the world itself don't let me?

Umpisa palang nung pumasok ako sa Lumen Academy ay ang tanging bagay lang na nasa isip ko ay ang hanapin ang magulang ko o kilalanin sila kahit alam kong wala na sila sa mundong ito. Gusto ko lang naman makilala ang taong nagluwal sa'kin. Hindi ba pwede iyon?

Sa dami na nangyari ay hindi ko na alam kung ano pa ba ang rason para mamuhay ako? Bumabalik nanaman ang poot ko sa lahat ng bagay. Ang pagkamuhi ko sa buhay ko.

Ang Orphanage na naging tahanan ko ay tinakwil ako. Si sister Katie na palaging nasa tabi ko ay kinuha mula sa'kin. Si lola Derma na palagi akong inaalala ay wala narin. Sabihin niyo nga? Ano pa ba ang rason ko para mamuhay sa mundong ito?

Even the most important purpose of my life is nowhere to be found. It's just vanished.

I laughed full of bitterness.

"Is this the life you want for me to live on?"

"Why is it so cruel? Why? Why are you making me miserable? Why did you left me?

Is it because I am cursed? Is it because I am a monster? Is it because I am a failure? Or is it because I am just a lost kid in the darkness?

Then why did you leave me?! You're my parents aren't you?

If you're listening to me...

Why did you let me live? Is it just to make me suffer in this shitty life?

W-Why...?

VERA KLAIRE NYMPSON

Why do innocent people have to die soon?

A question that even I can't answer.

Pinagmasdan ko ang mga katawan ng mga inosenteng tao na gusto lang naman mamuhay sa mundo.