The Sinners Scar

CHAPTER 01

VERA KLAIRE NYMPSON

"Ano ba? Verto! Ibigay mo nga sa akin 'yang cake na 'yan! Hindi naman sa'yo 'yan e!"

"A-Y-A-W ko nga! Ako unang nakakita kaya akin toh! Bleh!"

Nandito kami sa Cafeteria na parang walang nangyari. Na parang wala kaming pinapangamba.

Ano nga ba ang dapat naming gawin?

Pagkatapos ng nangyari kahapon ay wala nang nagbalak magsalita ng tungkol sa mga nangyari.

Hindi pa sila kumikilos.. hindi pa.

Sinabi sa amin ni Herkus na may ibang misyon ang gustong makamit ng mga Sinnerellian ngunit hindi naman niya sinabi kung ano iyon.

Dahil pati siya hindi niya rin alam.

"Anong itsura 'yan, Vera? Mukhang malalim ata ang iniisip mo?" He suddenly asked. Tumingin ako kay Shean na siyang nagsalita kanina. "No, it's nothing. Nevermind me." I replied to him. Yeah, it's nothing.

"Huwag mo nang isipin ang bagay na iyon. Katulad ng pinag-utos ng Council, huwag muna tayong kumilos hanggang hindi pa sila nagawa ng maaaring ikapahamak ng bawat mamayanan."

Council nanaman. Kaya lang naman napilitan ang bawat estudyante dito sa Lumen Academy na kalimutan ang lahat dahil ipinag-utos ito ng Council.

Desisyon nila palagi ang mananaig at walang puwedeng lumaban do'n.

Bakit nga ba hindi nagpapakita ang Head Council? Bakit ayaw niyang magpakita sa amin? Dahil ba sa duwag siya at ayaw niya kaming harapin?

Kahit ano namang pilit naming kalimutan ang lahat, hindi namin kaya.

Presensiya palang nila nakakatakot at nakakakilabot na.

Paano pa kaya kung bumalik ang tunay nilang lakas?

Angels Clan is one of the Ancient Clan na matagal nang angkan ngunit bigla na lamang ito nawala ng parang bula. That's what my mother told me when I was a child.

That time when she didn't leave me.

How is she? Thinking about her makes me cry like a kid.

"Ouch!" Someone slapped my forehead, kaya tinignan ko kung sino ang nasa harap ko at napanguso ako ng makita si Nariah na seryosong nakatingin sa akin. "What?" Nagtatakang tingin ko sa kaniya.

"You looked crazy." Maikli niyang parata na mas lalo kong ikinasimangot. "What the hell? Nariah!"

"What? I'm only telling the truth." Maang-maangan niya. Hay nako tigil-tigilan mo ako.

But somehow, nakakamiss pala ang Lumen Academy. Ngayon nalang ulit kasi kami nakakain dito sa Cafeteria.

Balik to aral nanaman kami at pagtrain ng kapangyarihan. Dark Generals took a critical damage to us kaya mas lalo na naming pagbubutihin lalo na't hindi na biro ang kalaban namin ngayon.

"Kilala pa kaya nila tayo?" Perry blurted out of nowhere.

"Aray!" Binatukan naman siya ni Mira dahil sa biglaang pagtatanong niya. "What the freaking hell are you talking about? Malamang kaya nga kanina pa tayo pinagtitinginan." Mira said irritated.

"Easy! I'm just asking, masyado namang mainitin ang ulo mo milady!" Pang-aasar pa ni Perry. Babatukan sana ni Mira si Perry ng biglang tumikhim si Captain kaya napatahimik nalang silang dalawa.

"By the way, Mira I like your fan. From where did you get it?" Sherria amusingly asked.

"Someone special gave it to me." Nakangiting sagot ni Mira.

This is the first time I saw her sincerely smiling.

"Wait, that fan is familiar."

Napatingin naman kaming lahat kay Herkus na tila nag-iisip pa.

His eyes look shocked when he realized something.

"T-that fan is from Lady Saruna! H-how did you get it?" He shockingly asked.

"She gave it to me," simpleng sagot ni Mira na mas lalong ikinalaki ng mga mata ni Herkus.

"T-teka nga lang! Sino ba 'yang Lady Saruna na pinagsasabi mo Herkus ha!"

"She is a dark general, she is the second strongest woman in Dark Clanners. Her magic power is magnificient! Kaya niyang utusan ang hangin sa kahit anong paraan! I idolized her." Herkus said, ang mga mata niya ay parang nagliliwanag dahil sa pagkakamangha.

"W-wait, air? As in hangin?" I suddenly asked na ikinatingin nila sa akin.

"Teka nga! Ipaliwanag mo nga sa amin Mira ang lahat! Ako ang naguguluhan e." Nakangusong sambit ni Verto.

"What you called Lady Saruna is actually my older sister. Hindi man kapani-paniwala pero isa lang akong ampon sa pamilya ng mga Shonel. Ang former member na si Amira is my foster mother at ang dad ko naman na isang Council member ay foster dad ko." She turned her head down.

"My real family died long time ago. She killed our own family out of anger. She said that she regretted it but she's still my dear sister who let me live. Kahit sa panaginip ko lang siya nasilayang mapayapa ay masaya na ako dahil makakasama niya na ang tunay naming pamilya." She continued.

"She may be cruel o muntik na akong mapatay... it doesn't even change the fact that she regretted all of it. She is also a victim or a person who want to reach the light. Because of her, I meet all of you." She looked at us with a teary eyes.

"I'm glad I met all of you!"

For the second time, she smiled sincerely to us.

"Teka nga! Huwag ka naman ganiyan, Mira! Parang mawawala ka na dahil diyan sa paraan ng pagsasalita mo." Naiiyak na sambit ni Arlvena.

"We're also glad that we met a smart tactician like you." Nariah said to her that makes Mira cried like a child.

"Lagot ka, Nariah! Pinaiyak mo si Mira." Nagbabantang parang bata na saad ni Shean.

"Tsk, you're also like a child. A lost child."
Pangangasar ni Nariah na ikinangiwi ni Shean.

"They're all happy huh?" Napatingin ako kay Sherria na nakangiting pinagmamasdan ang aming mga kasamahan.

"Yeah, I wish na ganito nalang tayo palagi. Na walang maiiwan kahit isa."

Yeah, kahit isa... walang maiiwan.