အပိုင်း (5)
အေးစက်စက် မိုးရေးထဲပြေးလွှာရင် ဘယ်နေရာရောက်မှန်း လည်း မသိတော့ပေ....... အရှူးကကော သွားပြီးလား ညရဲ့ မှောင်မိုက်ခြင်းက ကြီးစိုးနေတယ် တိတ်ဆိတ် ချောက်ကပ် နေတဲ့ လမ်း ပေါ်မှာ သူ့တစ်ယောက်တည်း ဖုန်းကို သတိရ တော့ ထုတ်ကြည့်မိတယ်........ အားကိုးတကြီးနဲ့ ဖုန်းပေါ်က နံပါတ်လေးကို ခေါ်ဆိုမိတာက သူရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော မိသားစုဝင် ဖြစ်တဲ့ ဒယ်ဒီဆီသို့ ဆက်ခြင်းဖြစ်သည်.........
တတီတီ မြည်းနေတဲ့ ဖုန်းသံကို ကိုင်မလားဆိုတဲ့ မျှော်လင့် ချက်လေးနဲ့ စောင့်မျှော်နေမိတယ်........
"ဘာလဲကွာ အနေတဲ့ကောင်းကငါ့ရဲ့ ကောင်းမွန်တဲ့ အချိန်တွေ ကို နှောက်ယှက်နေတာလား မင်းအသိစိတ်မရှိဘူးလား ဒီအ ချိန်ထိ အိမ်ပြန်မလားဘဲ ဘယ်မှာ သွားသေနေတာလဲ....... အေးလေ...... သေချင်တဲ့ နေရာမှာ သွားသေ ငါ့အတွက် မင်း မရှိလေ ကောင်လေးပဲ........."
ကြားနေရတဲ့ စကားများကြောင့် နားထောင်ရင် မျက်ရည်ကျမိ တယ်...... မိုးသည်းထန်စွာ ရွာသွန်းနေတာကြောင့် သူတော် တော် အေးနေပြီး....... အခုရောက်နေတဲ့ နေရာကလည်း
ဘယ်နေရာ ဘယ်ရပ်ကွက်လဲ မသိပေ........
"မင်းမပြောဘူးဆို ငါ့ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်....... သြော် အနေ တာဆိုတော့ စကားဘယ်ပြောတက်ပါမလဲ ငါ့အလုပ်ရှုပ်နေ တယ် မင်းလို့ အသုံးမကျတဲ့ ကောင်ကြောင့် ငါ့ကို လာကြို ခိုင်းပြီး အလုပ်လာမရှုပ်နဲ့ အလာကား အပိုလုပ်ပြီး ဖုန်းဆက်နေသေးတယ် အချိန်တွေ ဖြုန်းနေတာ........"
သူဒီတိုင်းသာ ဆက်ပြီးနားထောင်နေမိတယ်....... ပြောပါစေ ဒါက ကျွန်တော်ရဲ့ ဖုန်းဆက်မိတဲ့ အပြစ်ပဲလေ......ဖုန်းကတော့ ကိုင်ထားပြီး ရှိုက်သံမထွက်အောင်ထိန်းရင်း နာကျင်ပြီး မွမွကျေနေတဲ့ နှလုံးသားနဲ့ နားထောင်နေမိဆဲပါ.......
"အစ်ကိုရယ် ဖုန်းကိုချလိုက်ပါတော့ ကိုင်ထားသေးတယ် ဒီမှ ညီမက အစ်ကိုကို ပြုစုဖို့ အလှတွေ ပြင်ထားတာ နားထောင်မနေပါနဲ့ သူ ပြန်လာလဲ...... ဘာမှ အသုံးမဝင်ဘူး ဖုန်းချလိုက်တော့ ဖုန်းခဏပေးပါအစ်ကို......."
YOU ARE READING
မှေးစက်ခိုလုံရာ ရင်ခွင်ရိပ်ကလေး (Complete)
Fanfictionအရိပ်ဆိုတာ တစ်ဦးတစ်ယောက်ရဲ့ ဘေးနားမှာ အမှီအခို တစ်ခုအနေနဲ့ နေရတဲ့ သူဘဝကနေ ဘယ်လို ပြေးလွတ်ရမှာလဲ....... Xiao Zhan လူတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်က တန်ဖိုးဆိုတာ အဲ့ဒီလူရဲ့ ကြည့်တဲ့ အကြည့် ပေါ် မူတည်ပြီး ကွဲ...
