Beyaz Gece

38. Bölüm

Merhaba 💚

Bölüm Şarkımız
*Eda Baba & Güney Marlen - Yalan*

Bu bölümü yorumlarına çok güldüğüm Hysmyraa 'ya hediye ediyorum. İyi ki gelmişsin aramıza. Sevgiler 🥰

Uzun bir bölüm oldu, yorumlarla eşlik etmeyi unutmayın lütfen.

Oy sınırımız 900.

Keyifli okumalar 🌸

"Hazal?"

Barış'ın yüzünde takıla kalan ve yardım istercesine kısılan kaygılı mavi gözleri, ismini söylememle bana çevrildiğinde, onu etkisi altına alan kaygıdan kısa bir süre de olsa sıyrılmıştı şimdi.

''Leyla abla.'' dedi şaşkın ve tedirgin bir tebessümle, ardından da minik adımlarla yaklaşıp kollarını belime dolayarak başını karnıma yasladı sevinçle. Beni hatırlıyor oluşu, az önceki gerginliğime karşın dudaklarıma tebessüm olarak konmuştu şimdi. Ellerimle yumuşacık saçlarını severek gözlerimi Barış'a kaydırdım. Nereden tanışıyorlardı?

O da az önceki yoğun öfkeden sıyrılmış, endişeyi ve merakı ağırlayan gözleriyle Hazal'ı izliyordu.

''Hazal, iyi misin canım?'' diye sordum gözlerimi Barış'tan ayırıp Hazal'a indirerek.

Sorumla kapattığı gözlerini aralayıp çenesini yukarı kaldırdı yavaşça ve dolu dolu olan gözleriyle yüzüme baktı. Tedirginliği ve kaygısı hala onunlaydı belime sarılı kolları titriyordu, ama buna rağmen bana sıcacık gülümseyerek heyecanla Barış'a çevirdi gözlerini hızla.

''Gelmiş Barış abi, gelmiş.'' dedi neredeyse cıvıldayarak. Ardından da bana dönüp başını hızlı hızlı sallamaya devam etti. ''Gelmişsin. Seni çok bekledi.''

Belirgin sevinci, samimiyeti kalbime tatlı rüzgarlar estirirken dizlerimin üzerine çökerek güzel yüzünü avuçlarım arasına aldım. Sıcak ellerim, buz kesmiş yanaklarına temas ettiğinde de kaşlarımı çatarak başımı iki yana salladım bu halinin bende yarattığı endişeyle.

''Üşümüşsün.'' dedim ellerimi yanaklarında kaydırıp onu ısıtmaya çalışarak. ''Neler oluyor, sen iyi misin?''

Sorumla, yaşadığı şaşkın mutluluk dalgasından kurtuldu ve buraya geldiği ilk saniyelerdeki endişe ve sıkıntı oturdu tekrar masmavi gözlerine.

''Hazal, nedir sıkıntın abiciğim?'' diye soran Barış da yanımıza adımlayıp dizleri üzerine çöktüğünde, birbirine yaslanan omuzlarımızdan rahatsızlık duysam da Hazal için beslediğim endişe çok daha baskındı.

Hazal'ın dolmaya yüz tutan gözleri benim gözlerimden ayrılıp Barış'ın gözlerine kayarken her ikimiz de pür dikkat onun konuşmasını bekliyorduk şimdi.

''Sana en son görüşmemizde annemle babam memlekete gidecekler, abimle bana da teyzem ve kocası bakacak demiştim Barış abi. Hatırlıyor musun?'' dedi titrek ve alçaktan çıkan sesiyle.

Barış gözlerini kısıp hatırlıyorum dercesine başını salladığında da devam etti Hazal, artık gözlerinden taşan yaşlarla.

''İki haftadır bize teyzemler bakıyor, teyzem çok iyi ama ama...'' hıçkırığı konuşmasının önüne geçerken Barış uzanıp küçük kızı kendisine çekerek, dudaklarını saçlarına bastırıp elleriyle sırtını sıvazlamaya başlamıştı onu rahatlatabilmek adına.