Beyaz Gece

19. Bölüm

Merhaba canlar 💚

Uzun bir bölüm oldu, bakalım bittiğinde neler düşüneceksiniz? 😊 Lütfen fikirlerinizi benimle paylaşın, çünkü sizler düşüncelerinizi ifade ettikçe benim de yazma şevkim artıyor. Olumlu eleştirilerden bahsetmiyorum sadece, olumsuz eleştirileri okumak da bana bir şeyler katıyor. Şimdiden teşekkürler.

Bu hafta pattiscii ye hediye ediyorum bölümü. Beyaz Gece'yi yazmaya başladığım ilk bölümden beri her bölümde, yorumları ve desteğiyle yanımda oldu. İyi ki varsın Esra, çok teşekkür ederim. Hep ol 🙏🏻🥰

Lütfen bölüme oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayalım. Keyifli okumalar 💚

2 Ay Sonra

Tabağında kalan son köfteyle uzun uzun bakıştıktan sonra, onu yemeyeceğine karar vererek bakışlarını bana çevirdi Rüya. Gözlerindeki huzursuzluk ve sıkıntıyla omuz silkerek, sırtını mutfak sandalyesine yasladı hemen ardından da. Son günlerde eskiye oranla sessizleşmiş, içine dönmüştü daha çok.

"Bu yaz çok boş geçti, tatile falan da gidemedik." dedi, sıkıntısını bununla perdelemek adına.

Bozmadım onu, çünkü üzerine gittiğimde daha da sessizleşiyordu.

"Haklısın, koca yaz bitti." dedim onu onaylarcasına ve ben de çatalımı tabağımın kenarına bırakarak geriye yaslandım. "Babaannemin yanına gitmeyi düşünüyorum en kısa zamanda, Ayvalık'ı seversin gelmek ister misin?"

Başını iki yana sallayarak omuz silkti.

"Çok isterim ama şu sıralar kursa çok talep var, bırakıp da gelemem muhtemelen." dedi, alt dudağını bükerek. İstese kendisine zaman yaratabilirdi aslında ama bunu yapmıyordu.

"Peki." dedim, gülümsemeye çalışarak. Elimden gelen başka bir şey yoktu çünkü.

"Ee Barış ne zaman dönüyor?" diye sordu birkaç saniye süren sessizliği bölerek. İlgimi üzerinden uzaklaştırma konusunda uzmanlaşmıştı artık.

"Yarın akşam dönecek." dedim, bakışlarımı özlemle masanın üzerindeki ellerime indirerek. 4 gündür şehir dışındaydı ve onu fazlasıyla özlemiştim. Her gün saatlerce görüntülü konuşsak da yetmiyordu. Kokusu, sıcaklığı, nefesi benimle olsun istiyordum.

"Ay ay gözler mi doldu hemen?"

Rüya'nın uzun zaman sonra neşeli çıkan sesi beni de gülümsetirken, gözlerimi kırpıştırıp hafifçe öne doğru eğildim. "Saçmalama Rüya, gözlerim falan dolmadı."

Yani sanırım dolmamıştı. Sadece birkaç günde bu kadar özlemiş olmam mümkün müydü?

"Haldun amca ile gitti değil mi?"

Başımı onu onaylarcasına salladım. Özellikle birkaç haftadır çok yoğun çalışıyorlardı.

"Bir şey soracağım." dedi Rüya, tereddütlü çıkan sesi ile bakışlarımı gözlerine diktim. "Barış bu Kuzey'e sinir oluyor, ki sinir olmakta çok haklı, yani aynı ortamda çalışmaları sorun olmuyor mu acaba?"

"Haldun amca ve Kuzey aynı şirkette çalışmıyorlar, Kuzey'in bağımsız bir şirketi varmış." dedim, buna şükrederek. "Barış'ın Haldun amca ile çalışacağını duyduğumda, ben de senin gibi düşünmüştüm ama sonradan ayrı olduklarını öğrendim annemden."

"Ay iyi bari, sevindim. Peki Kuzey seni rahatsız etmeye devam ediyor mu?" diye sordu, dikkatle yüzümü inceleyerek.

Onu engelledikten sonra bana ulaşmamıştı. Hatta annem ve Haldun amcadan, Amerika'ya gittiğini duymuştum. Üzerimden öylesine büyük bir yük kalmıştı ki uzun zaman sonra sorunsuz hissetmiştim. Öyle ki, Barış ile aramızda bahsi geçmediği gibi en ufak bir tartışma bile yaşamamıştık.