Beyaz Gece

31. Bölüm

Merhaba 💚

Bölüm şarkımız;
*Deniz Tekin - Gelir Miyim?"

Bu bölümü 2 kişiye hediye edeceğim. Biri suhedakultur1 . İçinden gelerek twitterda yaptığın paylaşımlar için tekrar çok teşekkür ederim, çok güzellerdi. 🙏🏻 İyi ki varsın ❤️
Diğeriyse bugün doğum günü olan LaliluFafa . İyi ki doğmuşsun, sağlıklı ve mutlu nice yaşların olsun. 🌸

Sınır koyma işini hiç sevmiyorum, ama koymayınca da oy verilmiyor 🤷🏻‍♀️

Sınırımız 600 oy olsun bakalım. Geçen bölüme daha fazlası gelmiş bence yine gelebilir ☺️

Yorumlar da benim için önemli, yoğunluğuma rağmen sizleri bekletmemek için bölüm yazıyorum, sizler de fikirlerinizi paylaşmaktan geri durmayın lütfen.

Keyifli okumalar ✨

2 Yıl Sonra

1 Aralık
Cotswolds, İngiltere

Kireç taşından yapılmış ve zamanla sararak bal rengini almış taş evler, lapa lapa yağan kar ve henüz yeni yeni aymaya başlayan gökyüzü altında masalsı bir güzelliğe bürünmüştü. Her sabah güzelliğiyle beni büyüleyip işe gidiş vaktimi uzatan cezbedici manzara, en sevdiğim doğa olayı ile birleştiğinde, işe her zamankinden bir tık daha fazla geç kalacağım su götürmez bir gerçekti.

Öyle de oldu. Her adımımda ayağımın altında ezilen yumuşak kar birikintilerini hissetmem, üşüyen ellerimi kalın kabanımın ceplerine sokuşturmam ancak dayanamayıp minik kar tanelerini avucuma alma güdüme yenik düşerek sık sık duraksamam ve kızaran burnumu koyu yeşil atkıma sürtüp neşeyle kıkırdamam fazlasıyla vaktimi almıştı. Yaşanan onca şeye, kararmış kalplere ve acımasızlığa rağmen hayat çok güzeldi.

Hayata yeniden başlamıştım, bu köye yerleşerek. Yıllar öncesinde tur programlarında gördüğüm ve hayran kaldığım bu köyde yaşamak istediğime karar vermiş ve vakit kaybetmeden bu kararımı hayata geçirmiştim.

Tesadüf kelimesinden nefret etmeme sebep olan adama rağmen, burada bu kelimeye tekrar inanmamı sağlayan şeyler de yaşanmıştı üstelik. Adımlarımın son durağı olan butik hayvan hastanesi, 2 yıldır çalıştığım iş yerimdi aynı zamanda ve sahipleri üniversitede en sevdiğim hocalarımdan biri olan Birgül hoca ile eli William hocaydı. William hocanın, Türkiye'ye alışamadığı gerekçesiyle buraya dönmüşler ve bu butik hayvan hastanesini açmışlardı. Sonrasında da milyonda bir olabilecek tesadüf, mucize eseri beni bulmuş ve karşılaşmamızın ardından burada çalışmaya başlamıştım.

Niyetim burada minik bir klinik açmakken, butik bir hayvan hastanesinin varlığından haberdar olmuştum. Görüşmek adına uğramış ve Birgül hoca ile karşılaştığımda, ikimiz de inanamazlık dolu bit sevinçle birbirimizi kucaklamıştık.

Sonrasında da tesadüflere tekrar inanma sürecim başlamıştı...

Üşüyen ellerimi kabanımın ceplerine biraz daha sokup parmaklarımı avuç içlerime doğru kıvırdım ve bana yuva olan iş yerimde dolaştırdım gözlerimi buruk bir tebessümle. Bugün son günümdü. Öğlene kadar çalışacak, sonrasında terapist randevuma yetişmek için öğle yemeğini dahi yemeden çıkacaktım. Terapist randevumdan sonra da eve uğrayıp buraya yaklaşık 2 saat mesafede bulunan Londra'ya geçecek ve akşamki İstanbul uçağıma yetişecektim.

Günün yorgunluğunu şimdiden omuzlarımda hissediyordum.

Lakin derdim farklıydı.

Bir süreliğine de olsa buradan ayrılmak inanılmaz kötü hissettiriyordu ama bununla baş edebilirdim. Nelerle baş etmemiştim ki?