Beyaz Gece

51. Bölüm

Merhaba 💚

Bölüm Şarkımız;
*Redd - Nefes Bile Almadan*

Bu bölümü poseidonel dreamofmyhearth ve mevsimbaharvzhss 'a hediye ediyorum. Her bölüm burada olduğunuz ve tatlı yorumlarınızla eşlik ettiğiniz için teşekkür ederim kızlar. Çok tatlısınız ve iyi ki varsınız Beyaz Gece yolculuğunda! 🥰

Oy vermeyi ve yorumlarla eşlik etmeyi unutmayalım lütfen 🙏🏻😍

Keyifli okumalar 🌸

Barış'ın saniyeler içinde kırmızıya boyanan beyaz gömleği ve yere yığılışı, olanları inkar etmek adına lal kesilen zihnime balyoz gibi inmişti. Ağlamaktan sırılsıklam kesilen yüzüm, canı çekilen vücudum, göğsüme sığmayan ve daha önce asla tatmadığım bambaşka bir ağrı ile donakalmıştım. Sanki konuşursam veya kıpırdarsam, karşımdaki manzara gerçeğe dönüşecekti.

Kötü bir kabusta olmayı diledim. Ve biraz sonra uyanmayı...

Saliseler mi yoksa saniyeler mi geçti bilmiyordum. Ama uyanmadım. Yanımda dikilmeye devam ederek kahkaha atan Kuzey'in iğrenç sesi, olanların gerçekliğini acımasızca çarptı yüzüme.

''Ba-Barış.'' dedim fısıldayarak başımı iki yana sallarken ona zarar gelmiş olması gerçeğini idrak etmek istemiyordum. ''Barış...'' o cevap vermedikçe daha önce tatmadığım ağrı daha kuvvetli kuşatıyordu beni. ''Barış... Barış...''

İsmini artık feryat ederek bağırıyor ona doğru koşuyordum. Ama gözlerini aralayıp bana bakmıyor, bana Leyla'm demiyordu...

''Barış, ne olur...'' diyerek çığlık attım yanında durup dizlerim üzerine çöktüğümde, göğsünü kırmızıya boyayan kan ile kıpırdamadan bir ölü gibi öylece yatıyordu.

Ölü.

Ölmüş müydü? Benim Barış'ım ölmüş müydü? Ölemezdi. Öyle bir ihtimal yoktu. Ona uzanan ancak dokunamayan ellerim, zihnime onun ölüp ölmediği gerçeğini taşımayı inkar etmeye çalışsa da eğilip dudaklarımı sıcak alnına bastırdım.

Ellerim ona dokunmamak, şah damarını kontrol etmemek adına dirense de dudaklarım yüzünün her bir karışında gezindi özlemle. ''Hadi uyan...'' diye fısıldamayı da ihmal etmiyordum tenine bıraktığım sancılı öpücüklerin ardından. ''Bana kıyamazsın ki sevgilim... Barış, öldürme beni yalvarırım...''

''Niye intihar eder bu insanlar hiç anlamıyorum ki.''

Kuzey'in bize doğru yaklaşan adımlarıyla dalga geçercesine söylediği şeyin ardından nefret ateşiyle cayır cayır yanan gözlerimi ona çevirdim. Fakat konuşmama izin vermeden Barış'a doğrulttuğu silahının tetiğine yasladı parmağını.

''Ha-hayır.'' diyerek Barış'ın bedenini bedenimle siper ettiğimde tetiğe basmıştı bile.

Lakin silahı patlamamıştı.

''Tüh, silahım da boşmuş. Cebimdeki kurşunları dizmeyi unutmuşum.'' diyerek silahını beline sokup sinir bozucu gülüşü ve aşağı sarkan dudaklarıyla omuz silkti. ''Barış boşuna mı vurdu kendini şimdi? Bu boşunalık hissi acını katladı öyle değil mi?"

"S-sen bir pisliksin!"

"Zavallı Barış, onu boş bir silahla alt etmeme izin verdi. Demek ki aşk yalnızca beni aptallaştırmıyormuş ha?"