stiekem verliefd ✅

26

Die dag gaat in een waas voorbij, iedereen heeft het over Jasper en dat hij geschorst is. Mensen kijken naar mij sommige staan achter me andere niet. Maar ze is mijn vriendin, ze heeft nog nooit tegen me gelogen dat doet ze nu dan toch ook niet?

Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik ervan moet denken. Ik weet 100% zeker dat Jasper nooit een vrouw zou slaan en toch heb ik me tegen hem gekeerd. Ik begrijp niet waar ik mee bezig ben. Wanneer de lunchpauze bijna klaar is en ik op het punt sta om naar mijn les te gaan word ik tegen gehouden door Lukas.

"Je bent een klootzak Thomas" zegt hij "dat jij je beste vriend laat stikken voor die bloem. Iedereen die hier zit weet dat Jasper onschuldig is en ik hoop van harte dat wanneer je eindelijk je verstand terug hebt dat er niemand meer is om op terug te vallen. Net zoals je nu bij Jasper hebt gedaan" gilt hij.

Hij loopt weg en ik laat me terug op mijn stoel zakken. De hele kantine is stil geworden na de woorden van Lukas. Ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik kan er nu niks meer aan doen. Het is te laat. Ik heb hem het ergste aangedaan dat ik kon doen en hij gaat me dit niet zomaar vergeven.

"Moet jij niet naar je les?" vraagt de kantine juffrouw "nee ik ga naar huis ik voel me niet lekker" zeg ik. Ik sta op en loop naar mijn fiets. Roos moet zelf maar bedenken hoe ze thuis komt. De rit naar huis duurt een eeuwigheid, maar zodra ik er ben gooi ik mijn fiets in een struik en loop naar binnen "hey wat doe jij thuis?" vraagt pap "ik voel me niet lekker" zeg ik "ik ga naar bed" zonder te wachten loop ik naar mijn kamer en laat me op mijn bed vallen.

Ik word wakker gemaakt door mijn vader die me door elkaar schud "Thomas wakker worden" zegt hij zacht "wat is er?" vraag ik "je niet wat eten kom" zegt hij. Ik sta op van mijn bed en loop achter hem aan naar beneden. Zodra ik de keuken in loop zie ik dat er iets mis is.

"Ga zitten Thomas" zegt pap. Hij kijkt me serieus aan en eerlijk gezegd word ik altijd een beetje bang van zijn gezichtsuitdrukking als hij zo kijkt. "Ik kom net bij Luuk vandaan" zegt hij "ze hebben Jasper vanmorgen mee genomen naar het bureau voor een verhoor" gaat hij verder "dat arme kind heeft daar 2 uur gezeten." Hij kijkt me strak aan "kun je me vertellen waarom?"

Ik knik "ik moest Roos gister naar een dokter brengen omdat ze geslagen is en haar wang open lag. Ze hebben er hechtingen in moeten doen" zeg ik zacht "en?" vraagt pap "ze zegt dat Jasper het heeft gedaan" zeg ik waarop hij knikt "dat begreep ik al ja" zegt hij "wat ik niet begrijp" gaat hij verder "is dat jij hem niet gelooft" zegt hij.

Ik hoor iedereen aan tafel zijn adem inhouden "ik geloof hem wel pap, ik weet ook wel dat hij dat niet zou doen, maar Roos is er zo zeker van" mompel ik "en dat geeft jou het recht om je beste vriend te laten vallen?" vraagt hij "je weet wel die al je hele leven naast je staat en je altijd steunt en aanmoedigd bij alles wat je doet?"

Ik laat mijn hoofd hangen "ik heb het verpest" zeg ik "dat heb je inderdaad" zegt pap die vervolgens een standje krijgt van mijn andere vader. "Nee Levi, hij mag best weten dat hij het verneukt heeft. Die arme jongen heeft daar twee uur gezeten voor iets dat hij niet gedaan heeft" zegt pap "dat weet ik Max, maar ik wil niet dat je zo tekeer gaat tegen Thomas" zegt hij.

"Ik ben vreselijk teleurgesteld in je jongen" zegt hij voor hij op staat en van tafel weg loopt. Ik voel de tranen over mijn wangen lopen. Ik mompel een 'het spijt me' voor ik op sta en naar mijn kamer loop. De deur gaat achter me dicht en zodra ik me op bed laat vallen komen de tranen los die al de hele dag achter mijn ogen zitten.

De volgende dag word ik wakker met een dikke keel en een zwaar hoofd. Ik loop naar de badkamer en zie in de spiegel dat mijn ogen helemaal rood en opgezwollen zijn. "Thomas gaat het?" vraagt pap waarop ik mijn hoofd schud "wil je thuis blijven?" vraagt hij "nee ik word liever veroordeeld door de mensen op school dan door mijn eigen vader" zeg ik zacht. Pap trekt me tegen zich aan en ik omhels hem stevig "Max draait wel bij" zegt hij

Op school is het de rest van de week niet heel anders dan dinsdag. Sommige mensen die eerst mijn vrienden waren draaien zich nu om zodra ik in de buurt kom. Andere zoeken me juist op. Roos wijkt geen seconden van mijn zij en heeft inmiddels iedereen die het horen wilt verteld dat ze me gaat kamperen dit weekend.

Waar ik eigenlijk helemaal geen zin meer in heb, maar ik moet van mijn vader. Het is mijn straf om een heel weekend met Jasper op een camping te zitten terwijl Roos erbij is. Die man heeft af en toe echt een rare manier van straffen. Maar goed ik kom er dus niet onderuit. En nu het vrijdag middag is en ik met een tas klaar sta om te vertellen gaat de deurbel.

"Hoi" zegt Roos voor ze me een kus geeft "hoi" mompel ik terug "kom we gaan" zegt pap die even naar Roos kijkt en zich vervolgens om draait. Dat hij haar eerst uitnodigt om mee te gaan dit weekend en vervolgens met de nek aankijkt is zijn zieke manier om mij te laten weten dat hij haar niet moet. Ik heb pap niet echt meer gesproken nadat hij me heeft gezegd dat hij teleurgesteld is. Hij kijkt me amper aan en het valt me met de dag zwaarder dat hij zo doet.