stiekem verliefd ✅

45

Ik voel dat mijn vader me omhoog trekt en me op een stoel zet "zeg alsjeblieft dat het alarm niet voor Jasper was" smeek ik Koen "jawel het was wel voor hem" zegt hij "Jasper deed zijn ogen open" gaat hij verder "de arts heeft gezegd dat we op de knop moesten drukken zodra Jasper iets deed."

"Hij is wakker?" vraag ik "ja" zegt Luuk "iemand koffie?" vraagt hij "ik loop wel" zegt mijn vader, maar Luuk slaat zijn aanbod af "ik moet even mijn benen strekken Levi" zegt hij. Pap gaat weer naast me zitten en Koen komt aan de andere kant naast me "ik dacht even iets heel anders toen ik al die herrie hoorde een daarna jou gezicht zag" beken ik zacht "het spijt me Thomas" zegt Koen "ik ben gewoon moe."

"Dat is logisch Koen" zegt pap "het is niet niks om je zoon zo te zien." Koen knikt "ja hij heeft allemaal slangetjes rond zich heen en zijn gezicht is lijkbleek. Ik zie hem liever met zijn rode blozende wangetjes" grapt Koen. Luuk komt met een aantal bekers terug lopen en geeft ons allemaal een beker met koffie. "Lekker" mompel ik wanneer ik een slok neem.

"Meneer Wouters?" We kijken allemaal op naar de arts "we hebben een aantal onderzoeken gedaan bij Jasper en het lijkt erop dat zijn korte termijn geheugen is aangetast door de klap" zegt hij. Koen staat op "wat betekend dat?" vraagt hij "hij kan zich dingen van maanden of jaren geleden wel herinneren, maar hij weet niks meer van de afgelopen weken" verteld de arts.

"En nu?" vraagt Luuk "het kan zijn dat zijn geheugen over een paar dagen terug komt, maar het kan ook weken zijn of zelfs maanden" verteld de arts "hij moet zich nu eerst volledig focussen op zichzelf en zijn herstel voor hij zich met zijn geheugen bezig houdt. Wanneer hij er klaar voor is kunnen jullie hem mee nemen naar plekken of simpel weg foto's laten zien van de dingen die hij niet meer weet" zegt de arts.

De arts draait zich naar mij "ben jij Thomas?" Ik knik "Jasper vraagt naar je." Ik kijk naar Koen en Luuk die allebei naar me knikken "ga maar." Ik ga achter de arts aan naar een kamertje. Er staat een bed in en rond het bed is het gordijn bijna helemaal dicht geschoven. Ik sluit de deur achter me en loop zacht naar het bed.

Daar ligt hij, mijn beste vriend. Hij heeft een slangetje onder zijn neus voor extra zuurstof. Er zit verband rond zijn hoofd, zijn gezicht is wit, maar zodra hij me ziet komt er een kleine glimlach tevoorschijn. "Hey" zeg ik zacht "hoe voel je je?" hij kijkt me aan "alsof de man met de hamer is langs geweest" zegt hij.

"Ik ben zo blij dat je er bent" zegt hij zacht. Ik zie zijn wangen lichtjes kleuren. Het is al een tijdje geleden dat ik dat heb gezien. Nu doet hij dat voor Vince. Ik hoop maar dat hij snel zijn geheugen terug krijgt. "Natuurlijk ben ik er" zeg ik "ik ben er altijd als je me nodig heb" laat ik hem weten. "Wat is er gebeurd Tho?" vraagt hij "de arts wilt niks zeggen en mijn ouders doen raar" zegt hij.

"Wat is het laatste dat je je herinnert? vraag ik. "Uhm het feestje laatst toen je voor het eerst met Roos zoende" zegt hij "ik mag haar niet" zegt hij zacht "ze heeft een rare uitdrukking op haar gezicht wanneer je niet kijkt." Ik weet niet wat ik moet zeggen dus blijf ik maar stil en kijk naar hem "Tho?" zegt hij dan "mmm?" hij haalt diep adem en frunnikt aan zijn deken "ik wil je iets vertellen, maar je moet me beloven dat je niet boos word" zegt hij "ik beloof het" zeg ik. Alles om het maar niet over Roos te hebben.

"Ik vind je leuk" gooit hij er dan uit "en ik wil niet dat je met Roos gaat. Ik wil dat je mij een kans geeft" zegt hij in één adem. Hij blijft naar beneden kijken wanneer ik zeg dat ik niet op jongens val "dat weet ik, maar dat komt omdat je het nog nooit hebt geprobeerd" zegt hij wat mij laat lachen. En of ik het geprobeerd heb.

"Jasper, het word tijd dat je gaat rusten" zegt een verpleegster. Ik sta op en buig me over Jasper heen om een kus op zijn wang te drukken "ik kom morgen terug" beloof ik hem "tot morgen" zegt hij zacht. Ik draai me om en loop zijn kamer uit. Wanneer ik in de wachtkamer kom staan al onze vaders op "en?" vraagt pap "hij herinnert zich het feestje waarop ik voor het eerst met Roos zoende" zeg ik "dat is het laatste."

Ik kijk naar Koen "hij heeft me net verteld dat hij me leuk vind en dat ik hem moet kiezen in plaats van Roos. Hij zei dat hij haar niet mag" vertel ik "toen ik vroeg hoe hij zich voelt zei hij dat het leek alsof de man met de hamer was langskomen" zeg ik waarop Koen knikt "hij zit er akelig dichtbij"  ik knik "met alles ja, het is gewoon eng" zeg ik.

"Thomas? Ben je klaar om naar huis te gaan?" vraagt mijn vader "ja, ik heb hem beloofd morgen terug te komen" zeg ik. Samen met mijn vader loop ik de wachtkamer uit. Ik hoop dat ik snel weer naar hem toe kan. Het laatste wat ik zie voor ik in slaap val zijn de bomen die voorbij razen.

Ik word wakker in mijn bed omdat mijn telefoon af blijft gaan. Het is Renzo

Ik: hey

Renzo: hey, kom je niet naar school?

Ik: shit, hoe laat is het?

Renzo: kwart over 12

Ik: nee dat denk ik niet dan

Renzo: is er nog nieuws van Jasper?

Ik: hij is wakker. Ik ben vannacht bij hem geweest.

Renzo: gelukkig! Dat is heel goed nieuws. De hele school vraagt het steeds aan mij en Joris, omdat we gister in het ziekenhuis waren.

Ik: hij is zijn geheugen kwijt. Hij herinnert zich niks van de afgelopen maanden.

Renzo: shit, dat is heftig. Kun je hem vertellen dat ik vandaag nog langs kom? De pauze is voorbij dus ik moet ophangen.

Ik: ja dat doe ik. Doei

Renzo: doei.

Ik hang de telefoon op en stap mijn bed uit. Ik zie dat ik mijn kleren nog aan heb dus loop meteen door naar beneden waar mijn ouders allebei zitten "goedemorgen" mompel ik wanneer ik een kopje pak voor wat koffie "goedemorgen jongen, heb je nog kunnen slapen?" vraagt mijn vader "ja mijn bed ligt beter dan zo'n ziekenhuis stoel" zeg ik.