stiekem verliefd ✅

29

Nog nooit in mijn hele leven heb ik me zo geschaamd en klote gevoeld als dat ik nu doe. Zodra we vanmiddag op de camping aankwamen en ik Jasper zag zitten met Maya wist ik dat het nooit meer goed zou komen. Hij nam niet eens de moeite om naar me te kijken. Nog nooit heeft mijn beste vriend me zo genegeerd als dat hij vanmiddag deed.

Ik zit met Remco te praten wanneer ik mijn ogen over de groep laat gaan. Maikel en Jasmijn zijn aan het dansen. Joris staat met Laura in zijn armen en Roos zit naast me met Marjolein te kletsen. Wat verder weg van de andere staan Vince en Jasper te dansen. Ik zie dat ze dicht bij elkaar staan en naar elkaar glimlachen.

"Je brand een gat in zijn hoofd" zegt Renzo als hij ziet waar ik naar kijk. Ik laat mijn hoofd hangen en jij naar de grond. "Weet je" begint hij "je kunt het nog goedmaken met hem" ik kijk op naar hem en vervolgens weer naar Jasper "nee hoor" zeg ik "kijk maar." Renzo kijkt ook naar Jasper en ziet hoe hij een Vince staan te zoenen "oh" mompelt hij.

Ik zie hoe ze elkaar los laten en samen naar een tent lopen "hij is me al vergeten" mompel ik "ik stel voor dat je gaat uitzoeken wat zij daar echt gedaan heeft" zegt hij "want je bent niet alleen je beste vriend kwijt, maar straks ook je andere vrienden." Ik knik "ze vermijden me nu al. Fuck zelfs mijn vader zegt niks meer tegen me" zeg ik.

Er overspoeld me een verdrietig gevoel wanneer ik denk aan de woorden van mijn vader. Nog nooit in mijn hele leven heeft hij iets gezegd wat mij zo verdrietig maakt als dat. En het ergste is dat ik weet dat hij gelijk heeft. Elke keer als ik Roos er naar vraag dan begint ze snel over iets anders wat mij laat denken dat ze iets voor me verbergt.

Ik sta op van mijn plek en loop naar het huisje waar mijn vaders zijn samen met de andere volwassenen. Wanneer ik buiten sta voor de deur hoor ik ze met elkaar praten. Ik klop aan en doe de deur open "Thomas kom binnen" zegt Jozef "ik wilde eigenlijk even met pap praten" zeg ik terwijl ik naar pap kijk.

"Wat is er jongen?" vraagt hij "mag ik naar huis?" vraag ik "ik wil hier niet zijn." Ik voel mijn ogen nat worden en de tranen er uit stromen. Pap staat op en slaat zijn armen om me heen zodra hij bij me is "nee je weet best dat dat niet gaat gebeuren" zegt mijn vader. "Max kappen" snauwt pap maar hem. Ik hoor hem zuchten maar praat vervolgens verder tegen zijn vrienden alsof ik niet eens in dezelfde ruimte ben als hij.

Pap laat me los en vergt mijn tranen weg. Ik zie Koen op staan en naar ons toe lopen "kom je even mee Thomas?" Ik knik en loop achter Koen aan het huis uit "kun je me vertellen wat er gebeurd is?" vraagt hij "ik weet het niet" zeg ik "het ene moment is alles goed en het andere moment is er niks meer goed. Ik weet ook wel dat hij zoiets niet zou doen, maar Roos was er zo zeker van dat hij het had gedaan. Ik heb haar er wel 100 keer naar gevraagd en niet één keer heeft ze iets anders verteld dan die eerste keer" zeg ik.

"Weet je dat hij uit het team is gezet?" vraagt Koen waarop ik knik "ja de jongens hebben het me verteld vanmorgen. Ze zeggen dat het mijn schuld is" zeg ik. Mijn wangen worden nat "ze negeren me en schelden me uit omdat ik Jasper heb verraden" snik ik "ik heb nu alleen Roos nog maar en ik ben bang dat als ik aan haar ga twijfelen ik helemaal niemand meer heb."

"Zelfs mijn vader heeft een hekel aan me" ga ik verder "het laatste dat hij tegen me heeft gezegd is dat hij teleurgesteld in me is en vervolgens heeft hij me gedwongen hierheen te komen en Roos mee te nemen, omdat hij dit een straf vind" snik ik. Koen trekt me tegen zich aan om me te troosten "misschien moet je eens met Jasper gaan praten" zegt hij "die heeft het te druk met Vince" zeg ik.

Ik weet dat mijn stem bitter klinkt nu, maar ik ben jaloers op Vince, omdat Jasper hem wel leuk vind "hij heeft me al vervangen" zeg ik "hoe bedoel je dat?" vraagt Koen "ze stonden te zoenen net en daarna gingen ze samen een tent in" zeg ik. Koen blijft stil en houd me nog even vast voor hij me los laat "het komt wel goed Thomas" zegt hij.

"Ga maar terug naar het meer, ik praat wel met je vader" gromt hij. Hij loopt het huisje in en ik draai me om zodat ik terug naar het meer kan lopen. Halverwege loopt Maya naast me waardoor ik me door mijn knieën laat zakken zodat ik haar kan aaien "hallo lieverd" zeg ik "heb jij ook een hekel aan me?" vraag ik haar. Maya duwt haar kop tegen me aan en laat me weten dat ik haar nog meer moet kriebelen.

"Weet je Maya, ik weet echt wel dat Jasper onschuldig is" vertel ik haar "ik denk dat ik bij Roos ben, omdat de gevoelens die Jasper in me los maakt me bang maken" vertrouw ik haar toe "ik val niet op jongens" mompel ik "maar sinds hij me kuste kijk ik anders naar hem en dat maakt me bang. Ik wil niet op hem vallen" zeg ik "misschien is deze afstand wel goed voor ons."

"Is dat echt wat je denkt?" hoor ik achter me. Ik schrik op en draai me om naar mijn vader die achter me staat. "Hoe lang sta je daar al?" vraag ik "lang genoeg om te vertellen dat ik geen hekel aan je heb" zegt hij "ben je verliefd op hem?" vraagt mijn vader "nee pap, maar ik voel wel iets" zeg ik "waarom ben je dan bang voor hem te vallen?" vraagt hij "omdat hij me kuste en ik het fijn vond" beken ik.

"Pap, ik vind het verschrikkelijk wat er nu aan de hand is en dat onze vriendschap kapot is, maar ik weet niet hoe ik het moet maken" zeg ik "ik weet niet wat ik moet doen." Pap komt dichterbij me "je kunt morgen ochtend beginnen met een pup uit te zoeken" zegt hij "je meent het?" gil ik uit waarop hij lacht en knikt.

Ik vlieg hem in zijn armen en hou hem stevig vast "dank je wel pap" zeg ik. "Het spijt me jongen, ik heb je verkeerd behandeld en ik kan niet zeggen hoezeer dat me spijt" zegt hij. "Het spijt mij ook" zeg ik "morgen ga ik met Jasper praten" beloof ik hem.

Ik laat hem los en glimlach naar hem "ga nu maar terug naar tulp" zegt hij waarop mijn ogen groot worden "sorry jongen, schijnbaar noemt Jasper haar zo en ik vind het beter bij haar beter passen dan Roos" grinnikt hij. Ik haal mijn schouders op "zolang je haar niet zo noemt als ze erbij is, ze heeft echt een hekel aan die naam" zeg ik. Pap lacht en draait zich om terug naar het huisje.