stiekem verliefd ✅

30

Samen met Vince loop ik naar het huis van zijn ouders. Ik heb nog niet ontbeten maar Vince beloofde iets voor me klaar te maken terwijl ik met de pups speel. De wandeling is niet zo lang gelukkig. Het is pas halverwege de ochtend, maar hij heeft me een soort van uitgeput vanmorgen.

Bij het huisje zie ik oom Jozef samen met mijn vaders buiten zitten. Wanneer hij ons aan ziet komen krijgt hij een hele aparte uitdrukking op zijn gezicht. Ik probeer er niet naar te kijken maar dat lijkt hij wel leuk te vinden "dus hoe was het?" vraagt hij "hoe was wat?" vraagt Vince "vannacht in het tentje" zegt Jozef.

Mijn hoofd word rood en ik kijk alle kanten op behalve naar hem "kijk Jasper word rood" zegt mijn vader "pap!" grom ik "maar het was wel leuk dus" zegt Jozef met een grijns waarop mijn vader lacht "die jeugd van tegenwoordig" zegt hij erachter aan "vroeger ging het allemaal niet zo makkelijk" zegt hij.

Vince kijkt naar mij "kom we gaan naar de pups, laat die oude mensen maar lullen" grijnst hij. "de pups zijn buiten" zegt Jozef tegen ons waardoor Vince me om het huis heen stuurt richting de tuin. Zodra ik ze zie krijg ik spontaan een lach op mijn gezicht. Ik klim over het hek en laat me op de grond zakken.

De pup die Maikel en ik hebben uitgekozen komt gelijk op me af gerend. De andere pups gaan naar Vince en springen tegen hem op. We spelen een tijdje met ze en af en toe knuffel ik ze omstebeurt allemaal. "Ik wou dat ik ze allemaal mee kon nemen" zeg ik tegen Vince waarop hij lacht "ze worden hartstikke groot" zegt hij  "dat past nooit in één huis."

"Hoi Jasper" mijn lichaam verstijft op de plek waar ik zit en ik zie dat Vince omhoog kijkt en glimlacht "hey Thomas" zegt hij "kom je ook spelen?" vraagt hij "eigenlijk kom ik er één uitkiezen" zegt Thomas zacht "en ik wilde graag even met Jasper praten als je dat wilt." Vince kijkt naar mij en knikt even met zijn hoofd als teken dat ik dat moet doen waarop ik terug knik "dan ga ik alvast terug naar de tent" zegt Vince.

Ik zie hoe hij op staat en bij de pups een mij weg loopt. Ik volg hem tot hij de hoek van huis om is en ik hem niet meer kan zien. Thomas gaat naast me zitten en gelijk reageren de puppies op de nieuwe vreemdeling. "Welke heb jij gekozen?" vraagt hij "die" zeg ik terwijl ik de pup aan wijs.

Het is een tijdje stil voor hij iets zegt. Ik speel en aai de hondjes en wacht af. Hij blijft stil en ik zie hoe hij steeds terug gaat naar één van de pups. Ze is super schattig en ik weet zeker dat hij die gaat kiezen. "Het spijt me" mompelt hij "wat?" zeg ik "het spijt me" zegt hij nog eens "wat spijt je precies Thomas?" vraag ik "dat je me aan de kant gooit voor die vriendin van je of dat je me niet gelooft?" snauw ik "allebei" zegt hij.

"Ik weet echt wel dat je zoiets niet zou doen Jasper" zegt hij dan "ik ken je al mijn hele leven, je bent mijn beste vriend." Ik zucht "dat was je ja" zeg ik "die titel was je al kwijt het moment dat je voor haar koos" laat ik hem weten. Zijn schouders gaan steeds verder hangen "ik weet dat je al het recht heb om boos te zijn Jasper, maar ik wil dat je weet dat ik niet aan je twijfel. Ik twijfel alleen aan mezelf" zegt hij "en ik weet dat dat geen goede reden is om te doen wat ik heb gedaan, maar het is de waarheid.'

"Ze heeft alles voor me verpest Thomas" zeg ik "ik mag niet meer in het team. En dan heb ik het nog niet eens over wat de mensen gaan zeggen wanneer ik terug naar school ga. Ik heb verdomme aan de politie moeten vragen of ik dit weekend wel hierheen mocht" zeg ik. "En dan neem je haar nog mee ook" roep ik. Ik word steeds bozer op de hele situatie en ik weet dat ik me rustig moet houden, maar als hij denkt dat hij er met een simpele het spijt me vanaf komt heeft hij het mis.

"Ik wilde niet mee" zegt hij "mijn vader heeft me gedwongen en heeft Roos meegevraagd. Dit is zijn zieke manier van mij straffen" zegt Thomas. "En je hoeft niet bang te zijn op school, want ze staan allemaal achter je" komt er achteraan.

"Het is wel jammer dat iedereen me gelooft behalve jij" zeg ik. Ik hoor dat hij zijn adem inhoudt en vervolgens bibberig uit ademt. "Je kent me beter dan wie dan ook. Er zijn mensen die niet eens aan me getwijfeld hebben toen ik ervan beschuldigd werd" zeg ik. "Jij had me moeten steunen Thomas, jij haar achter me moeten staan en niet tegen over me" zeg ik.

Thomas zit inmiddels naast me te snikken "dat weet ik" snikt hij "ik heb het de hele tijd geweten Jasper. Ik ben zo dom" zegt hij "het spijt me en ik hoop dat je me ooit kan vergeven." Hij kijkt even naar me voor hij op staat en weg loopt.

Zodra ik alleen ben focus ik me op de hondjes die rond me heen lopen. Spelend met elkaar en met mij. "Gaat het?" vraagt Max die aan komt lopen "ja hoor" zeg ik "weet je dat zeker? Je huilt" zegt hij. Ik voel aan mijn wangen en merk inderdaad dat ze nat zijn "ik had niet door dat ik huilde" zeg ik.

"Ik kwam Thomas net tegen" zegt hij "ik kwam even kijken welke pup hij wilt." Ik pak de pup op die net bij Thomas zat en geef hem aan Max. Max kriebelt het best achter zijn oor en paar er zacht tegen. "Het is wel een schatje zeg" zegt hij dan tegen mij waarop ik knik "dat zijn ze allemaal" zeg ik.