stiekem verliefd ✅

64

Ik strompel achter uit "Vince!" roep ik die meteen de deur open gooit en naar me toe rent "wat is er jas?" Ik knik naar voren en zie hem zijn gezicht draaien "laat hem met rust" zegt Vince op een hele donkere toon "ik was niet van plan hem iets aan te doen" zegt Eddie die tegenover ons staat "ik was hier al toen hij binnen kwam" zegt hij "maar nu ik je toch zie" begint hij "het spijt me."

"Wat?" vraag ik "het spijt me" zegt hij "ik heb je verkeerd behandeld en dat had ik niet mogen doen. Ik was een eersteklas klootzak" zegt hij "wat doe je hier" vraag ik "kijken hoe lang ze die monsters opsluiten" zegt hij waardoor ik een wenkbrauw op trek "Lucy is mijn moeder" zegt hij "ze heeft me afgestaan ter adoptie toen ik nog een baby was. Dat betekend dat Roos mijn stief zus is en aangezien ik haar niet mag ben ik blij om te zien dat ze de cel in gaan. Ik ben er pas geleden achter gekomen" zegt hij.

De deur gaat open en Thomas komt binnen "hier ben je" zegt hij. Zijn blik gaat naar Eddie "hey, bevalt het?" grijnst hij "je weet het?" vraag ik Thomas die knikt "ja Eddie heeft het me een tijdje geleden verteld" zegt hij "kom ze hebben een uitslag" zegt Thomas voor hij het toilet weer uit loopt. Ik schuifel terug naar binnen en ben blij wanneer ik weer zit.

"Gaat het nog?" vraagt mijn vader me waarop ik knik "ja maar ik ga straks wel 3dagen slapen denk ik" zeg ik. Ik pak Vince vast en blijf zitten wanneer iedereen moet gaan staan. Één van de juryleden loopt met een papiertje naar de rechter bent u tot een besluit gekomen? vraagt hij waarop de jury knikt. De rechter leest het briefje en geeft het daarna terug aan de vrouw.

Gaat u allen staan zegt hij.

De vrouw van de jury begint te lezen:

In de zaak van Jasper Wouters tegen Roos Nachtzaam hebben wij het volgende besloten:

Op alle punten die genoemd zijn verklaren wij de jury van de rechtbank in Eindhoven mevrouw Nachtzaam schuldig aan alle misdaden die zijn gedaan.

Wij verklaren dat mevrouw Nachtzaam vanaf vandaag voor 16 jaar naar de gevangenis gaat, voor afpersing, chantage, mishandeling en poging tot doodslag met voorbedachte rade.

Mevrouw heeft geen kans op vervroegde vrijlating en word ingeschreven bij een tbs kliniek zodra ze vrij komt.

Wij hebben besloten dat mevrouw ook een boete moet betalen van €1,5 miljoen euro aan meneer Jasper Wouters. Op berekening van wat u moeder heeft bent u prima in staat dit te betalen.

Dit is onze uitspraak.

De vrouw gaat zitten en meteen trekt mijn vader me tegen zich aan "we hebben gewonnen jongen" zegt hij. Ik knik "dat weet ik. Ik ben blij dat ik voorlopig van haar af ben" zeg ik hem. Ik laat hem los en vlieg Vince rond zijn nek "ik heb genoeg geld om de wereld over te gaan" zeg ik hem "je bent stinkend rijk jij" zegt hij.

Ik weet dat de school een schikking heeft gedaan van €500.000 euro. Mijn ouders hebben dat geld gebruikt om mij de beste artsen en verzorging te geven. Maar ik geloof dat er nog meer dan de helft over is van dat geld. "Ik weet het" zucht ik "wil je me nu alleen maar voor mijn geld" zeg ik waarop hij een raar gezicht trekt "nee natuurlijk niet" zegt hij verbaast. Ik schiet in de lach en kus hem hard "dat weet ik toch lieveling" zeg ik hem.

"Kom, ik ben moe en  ik wil terug naar bed" zeg ik tegen Vince. "Ik breng jullie wel" zegt Max. De rechtzaak tegen Lucy begint zometeen, maar ik kan het niet opbrengen nog langer hier te blijven. Buiten is het nog drukker dan toen we aankwamen "geen commentaar" roept Max "laat die jongen erlangs hij moet naar het ziekenhuis" roept hij waardoor iedereen opzij gaat. Zodra we in de auto zitten begint hij te lachen "zo dat werkte wel goed" lacht hij "bedankt Max dat je ons brengt" zegt Vince "het is geen probleem Vince, laat jij hem zometeen maar goed uitrusten. Dan komen we straks met zijn alle vertellen wat er gebeurd is."

Ik blijf even in de auto zitten tot Vince terug is met een rolstoel "lukt het verder?" vraagt Max "ja hoor. Zolang ik niet hoef te lopen" zeg ik "je hebt het goed gedaan Jasper" zegt Max. Hij legt zijn hand op mijn schouder "ik ben blij dat je zo vergevingsgezind bent geweest voor Thomas" zegt hij serieus "hij is mijn beste vriend. Dat zal hij de rest van mijn leven blijven" zeg ik hem.

Vince komt aanlopen met een rolstoel voor zich en trekt de auto deur open om mij eruit te laten. Hij helpt me omhoog en zet me vervolgens in de rolstoel "tot straks Max" zegt hij nog voor hij de deur dicht doet en mij het ziekenhuis in rijdt. Ik ben opgelucht wanneer ik terug in de kamer ben die ik de afgelopen weken de mijne heb genoemd.

"Ik ben er klaar voor om naar huis te gaan" zeg ik tegen Vince die mijn schoenen uit trekt "dat weet ik lief, maar ik denk dat de arts er vanzelf mee komt wanneer hij denkt dat het goed is" zegt hij. Hij trekt me omhoog tegen zijn lichaam aan en houd me stevig op mijn plek "je bent sexy in dit pak" zegt hij zacht. Ik voel zijn handen over mijn rug richting mijn billen gaan "Vince" grom ik voor hij zometeen te ver gaat en ik er niks mee kan doen.

Hij doet mijn jasje uit, hij maakt mijn blouse open en laat zijn handen over mijn buik en borst over mijn schouders glijden en neemt in de beweging de blouse mee zodat die achter mijn voeten op de grond valt. Hij kijkt naar me wanneer hij mijn broek open maakt en hem naar beneden laat glijden. Hij helpt me hem uit te trekken en duwt me vervolgens op het bed. Zijn ogen gaan over me heen en stoppen bij mijn boxer "ik mis de dagen dat je geen boxer aan had" zegt hij hees "dan trek je hem uit" fluister ik.