stiekem verliefd ✅

63

Twee weken lang lig ik in het ziekenhuis. Ik weet dat de rechtzaak tegen Lucy en Roos vandaag begint en ik heb vanmorgen de dokter gevraagd of ik er bij mag zijn. De arts heeft me gezegd dat ik niet mag getuigen, omdat dat te veel inspanning is, maar hij vind het gelukkig wel goed als ik er heen ga.

Vince is de afgelopen weken niet langer dan een half uur bij me weg geweest. We hebben veel gepraat over van alles, maar vooral over ons. Ik heb hem verteld dat ik verliefd op hem ben en zodra de rechtzaak voorbij is gaan we met zijn alle naar België om daar een tijdje te ontspannen van de afgelopen weken.

Hij helpt me een nette broek aan te doen, mijn sokken en schoenen gaan er achter aan. "Kom even staan jas" zegt hij wanneer hij me een hand aanbied. Ik leun op zijn schouder wanneer hij mijn broek optrekt en vast maakt. De laatste dagen sta ik steeds stabieler en loop ik een paar passen door mijn kamer, maar ik ben bang dat ik in een onbewaakt moment mijn evenwicht verlies.

Achteraf gezien heeft Roos meer schade aangebracht dan ze in eerste instantie dachten. Mijn hoofd is inmiddels een soort van genezen. Alleen zal mijn evenwicht voor de rest van mijn leven een issue blijven. De arts zegt dat het op zich makkelijk te verhelpen is met een wandelstok zodat ik niet bang hoef te zijn dat ik val, maar ik ben koppig en laat dat ding standaard tegen de muur staan waardoor Vince me steeds opvangt die dan tegen me begint te mopperen wat ik stiekem weer grappig vind.

"Ben je er klaar voor?" vraagt Vince. Ik knik en pak zijn hand vast "ja laten we gaan" zeg ik. Voorzichtig lopen we de kamer uit richting de lift "het gaat beter dan gister" zeg ik tegen Vince die op zijn beurt knikt "ja je gaat ook sneller" zegt hij "kun je me niet bijhouden?" grap ik waardoor hij lacht. Hij drukt een kus op mijn lippen en fluistert dat hij van me houdt.

Beneden staat Jozef samen met Joost op ons te wachten "hey jongens" zegt Joost. Jozef en Tony zijn gister aangekomen en blijven voor de rechtzaak hier om ons te steunen. Ze logeren bij ons in huis en wat ik ervan gehoord heb hebben ze het best leuk hier. Jozef pakt me vast en neemt me mee naar de auto waar hij me voorzichtig achterin zet naast Vince. Joost zit achter het stuur en Jozef naast hem.

De rit is niet zo heel erg lang. Helaas. We stappen uit en ik loop langzaam naar het gebouw toe waar journalisten buiten staan en iedereen op de foto zetten die ze zien. Mij dus ook. Ik hou mijn hoofd omlaag zodat niemand mijn gezicht ziet. Jozef, Joost en Vince sluiten me in zodat er niemand bij me kan komen wat ik meer dan waardeer.

Binnen is het een stuk rustiger "Jasper, je bent er!" het is Thomas die me roept. Ik knik "zolang mijn hoofd het toe laat" zeg ik "vind je het spannend?" vraag ik. Hij knikt "ja best wel" Thomas gaat getuigen tegen Roos. Ik ben benieuwd wat er allemaal gaat gebeuren. Ik zie mijn vader op me af lopen "kom maar mee dan kan je vast gaan zitten" zegt hij.

Ik loop achter hem aan en hij laat me plaats nemen op de eerste bank vooraan achter het hek. "Dan kun je het goed zien en ben je dichtbij me" zegt pap voor hij me in een knuffel trekt "ik ben ontzettend trots op je jongen" zegt hij. Ik ga zitten op de bank en Vince neemt naast me plaats. Nog geen vijf minuten later komen, Max, Levi, Tony en Sander ook binnen die rond me heen gaan zitten. Volgens mij doen ze dat om me te beschermen.

De advocaten komen binnen lopen met hun cliënten. Dat betekend dat dit de eerste keer is dat ik Roos weer zie. Ik probeer me op mijn vader te focussen maar voel mijn lichaam verstrakken wanneer Roos voorbij loopt. Vince pakt mijn hand en knijpt er zacht ik "rustig Jasper, ze kan je niks meer doen" zegt hij zacht. Mijn vader zit aan mijn andere kant en pakt ook mijn hand vast.

"Wilt u allen opstaan voor de rechter.

Ik probeer op te staan, maar word tegen gehouden door mijn vader "blijf maar zitten. Dat begrijpen ze wel" zegt hij zacht. Ik zie de rechter binnen komen en de mensen van de jury zoeken hun plek op de bank. De rechter slaat een keer met zijn handen op dat ding en opent de rechtzaak.

Het meeste gaat langs me heen, ik probeer me te focussen op de dingen die de advocaat van mijn vader zegt. Thomas lijkt het goed te doen wanneer hij daar zit. Laura en Marjolein vertellen hun verhaal ook. Ik zie Roos haar gezicht wit wegtrekken wanneer haar vader opgeroepen wordt die niet alleen tegen zijn vrouw getuigd maar ook tegen zijn dochter.

Maar het meest verrassende voor mij is wanneer ik Lukas daar zie zitten. Hij ziet er heel anders uit dan de laatste keer dat ik hem zag. Hij is niet meer zo mager als al die weken geleden. Zijn haar is bruin in plaats van blond. Hij heeft een nette zwarte blouse aan met korte mouwen waardoor je de enorme tattoo op zijn arm ziet staan. Ik leun en beetje tegen Vince aan die zijn arm om me heen slaat en me tegen zich aan trekt.

Hij verteld dat hij van school is gepest en is verhuisd naar een ander deel van Nederland. Roos heeft zijn leven verpest door hem te chanteren en manipuleren. Daardoor heeft hij gedaan wat ze van hem vroeg. Hij heeft haar op haar verzoek geslagen zodat haar wang open lag en ze mij de schuld kon geven. Ik ben oprecht blij wanneer hij klaar is met zijn getuigenis.

Wanneer iedereen zijn getuigenis heeft afgelegd trekt de jury zich terug voor overleg. Ik schuifel de kamer uit en loop naar het toilet. Ik zeg Vince buiten te wachten en doe de deur achter me dicht. Ik doe mijn ding en was mijn handen zodra ik klaar ben. Het hokje naast me gaat open "hallo Jasper."