stiekem verliefd ✅

62

Mijn andere vader komt binnen en ziet mij liggen met mijn ogen open. Hij kust mijn voorhoofd "wil je me niet meer zo laten schrikken?" zegt hij zacht. Ik knik "sorry pap" zeg ik. Ik kijk naar Vince die onrustig onrustig begint te worden in zijn slaap. "Hoelang slaapt hij al?" vraagt mijn vader "een half uurtje" zegt pap "die jongen was uitgeput" zegt hij.

Ineens begint hij te kreunen in zijn slaap "ik wil je" hoor ik hem zacht zeggen. Ik kijk naar mijn vader die met een grijns op zijn gezicht staat. "Verdomme ik kan geen genoeg van je krijgen" zegt hij in zijn slaap. "Volgens mij droomt hij over jou" zegt mijn vader. Ik voel mijn wangen warm worden wanneer Vince een 'fuck' mompelt en vervolgens 'harder' zegt. "Dit is hilarisch" lacht pap. Ik besluit Vince uit zijn lijden te verlossen en hem wakker te maken. Ik weet nu al dat mijn vaders hem genadeloos gaan plagen.

"Vince?" Ik schud aan zijn arm "laat me slapen" kreunt hij "Vince word wakker" zeg ik. Zodra hij zijn ogen open doet knijp ik zacht in zijn hand. Hij kijkt naar mijn vaders "wat?" vraagt hij "vertel jij het maar" grijnst mijn vader "volgens mij is dit mijn payback" lacht pap "shit ik heb gepraat zeker?" vraagt hij waarop ik ja zeg, maar volgens mij heeft hij het niet door dat ik het was. Ik besluit me stil te houden en te zien wat mijn vaders voor hem in petto hebben.

"Wat droomde je?" vraagt mijn vader "ik droomde over Jasper" zegt hij met een rood hoofd. Dit is interessant. "Wat was je aan het doen?" vraagt hij "wat heb ik gezegd?" vraagt Vince. "Ik wil je, verdomme ik kan geen genoeg van je krijgen, fuck, harder. Moet ik doorgaan?" vraagt mijn vader "nee hoor dat hoeft niet. Volgens mij weet je precies waar het over ging" mompelt hij.

"Vond ik het lekker?" vraag ik waarop hij knikt "ja." Ik zie zijn gezicht ineens verward staan voor hij zjjn hoofd op tilt en naar mij kijkt "je bent wakker!" zegt hij voor hij me stevig in zijn armen trekt "ja" zeg ik.  Hij kust mijn gezicht helemaal tot mijn vader begint te praten "er zijn mensen bij Vince."

"Sorry" hij laat zich op zijn stoel zakken "hoe gaat het?" vraagt hij "goed wel denk ik. Ik hoor dat ik je moet bedanken" zeg ik zacht. "Waarvoor?" vraagt hij "je hebt mijn leven gered Vince" zeg ik "nee hoor ik ben als een stalker bij je blijven zitten" zegt hij "ja en als je dat niet gedaan had was ik er misschien niet meer geweest" laat ik hem weten.

Ineens loopt hij zonder nog iets te zeggen de kamer uit. "Heb ik iets verkeerds gezegd?" vraag ik "ik ga wel even bij hem kijken" pap loopt de kamer uit en laat mij achter met mijn vader "luister Jasper, Vince heeft het moeilijk met wat er gebeurd is. Die jongen heeft de dokter gebeld en uitgelegd wat er is gebeurd en vervolgens heeft hij zonder nadenken jou spullen in de was gedaan, omdat er bloed aan zat en heeft hij jou spullen gepakt."

"Het was een zware dag voor hem en al die tijd heeft hij zijn emoties in bedwang gehouden omdat hij sterk wil zijn voor jou, maar dat is niet altijd goed" zegt pap "soms moet je die niet tegen houden." Ik knik "ik weet niet hoe ik het beter moet maken pap" zeg ik "dat hoeft ook niet Jasper zelfs een blinde kan zien dat hij van je houdt. Die jongen is niet één keer van je kamer geweest sinds je hier bent. Dat zegt genoeg toch?" vraagt hij. Ik knik "je hoeft het niet beter te maken zolang je er maar met elkaar over praat" zegt hij.

De deur gaat open en ik zie pap samen met Vince mijn kamer binnen komen. Vince zijn gezicht is bleek, zijn ogen rood van het huilen wanneer hij zich in de stoel laat vallen. Ik pak zijn hand "kom je bij me liggen?" vraag ik. Ik zie hoe hij zijn schoenen uit trekt voor bij mij in bed kruipt. Zodra ik hem tegen me aan trek begint zijn lichaam te schokken "rustig maar Vince, het komt wel goed" zeg ik zacht.

Ik voel mijn nek naar worden wanneer hij ligt te huilen "wij gaan even koffie halen en wat eten in de kantine" zegt pap. Ik kijk hoe ze uit mijn kamer lopen en de deur achter zich dicht doen "wat is er toch Vince?" vraag ik. Ik pak zijn gezicht met twee handen vast en haal hem voorzichtig uit mijn nek zodat hij me aan moet kijken. "Wil je me vertellen wat er is? Je maakt me bang" zeg ik zacht.

Vince snikt nog een beetje na "sorry" zegt hij dan "het maakt me alleen ontzettend verdrietig dat je hier ligt" zegt hij "dat is niet alles Vince" zeg ik. Ik weet zeker dat hij niet daarom zo heftig reageert. Ik zie zijn ogen de mijne afzoeken naar iets, maar ik weet niet wat hij zoekt "ik ben bang je te verliezen Jasper" zegt hij "ik ben er nog niet aan toe om zonder jou te moeten zijn. Ik hou van je en ik wil meer tijd met je doorbrengen" zegt hij waardoor mijn hart even stopt met slaan.

"Wat zei je?" vraag ik "ik hou van je" zegt hij "en ik hoop met heel mijn hart dat jij dat ook van mij doet, want jij hebt het mijne en ik wil hem niet terug" zegt hij zacht. Ik ben stil wanneer ik naar hem kijk. Ik leg zijn hoofd terug in mijn nek en ga met mijn vingers door zijn haar. Ik denk na over wat hij net gezegd heeft.

Hij houdt van me. Vince houdt van me. Hij houdt van mij. Van mij. Vince houdt van Jasper. Vince van der Heiden houdt van Jasper Wouters. Van mij! De gedachten zorgen dat mijn buik raar begint te doen. Ik druk een kus op zijn hoofd en fluister dat ik weer last heb van die rare kriebels in mijn buik. Is dit echt hoe verliefd zijn voelt, want dan wil ik dit voor altijd voelen voor Vince.