stiekem verliefd ✅

51

Ik word wakker met een slapende Vince naast me. Hij ligt op een bed naast het mijne en ligt zo dicht op het randje dat hij bijna op mijn bed ligt. "Ben je wakker?" vraagt hij zacht "ja" zeg ik "wat is er gebeurd?" vraagt hij "ik kreeg een flashback" zeg ik "wil je bij me liggen?" vraag ik hem. In hoor hem in zijn bed schuiven tot hij mijn deken optilt en er onder komt liggen.

"Kom maar" zegt hij zacht wanneer hij zijn armen open houdt en ik er in kruip "je bent lekker warm" zeg ik zacht "ik heb het idee dat ik het al dagen koud heb" vertrouw ik hem toe "ik hou je warm Jasper, dat zal ik altijd doen" zegt hij. Ik laat me door hem omhelzen. Ik doe mijn ogen dicht en laat me weg varen op het gevoel dat hij me geeft.

Wanneer ik nog eens wakker word lig ik weer alleen in mijn bed. De plek waar Vince laat is nog warm en dus weet ik dat hij nog niet zo lang weg is. Ik lig te denken wanneer de deur van de badkamer open gaat een Vince naar buiten komt lopen. "Goedemorgen" zegt hij wanneer hij ziet dat ik wakker ben "goedemorgen" zeg ik.

Hij komt terug bij me in bed liggen en trekt me terug tegen zijn warme lichaam. Zijn handen wrijven over me heen "kun je me vertellen waarom je gister zo in paniek was?" vraagt hij "ik had bloemen gekregen" zeg ik "oké en daar raakte je van in paniek?" vraagt hij "nee, maar wel van het kaartje dat erbij zat" zeg ik "ik herinner me alles Vince" zeg ik zacht.

Meteen ligt hij helemaal stil "wat zei je?" vraagt hij "ik herinner me alles" zeg ik nog een keer "de aanvallen van Roos, het kamperen, jij en ik" mompel ik "ik weet alleen niet hoe ik hier terecht kom. Het ene moment zit ik op school en het andere moment lig ik hier." Hij heeft een glimlach op zijn gezicht "dus je herinnert je mij ook?" vraagt hij waarop ik knik.

"Sorry, van alles wat er gebeurd is is dat wel een hele stomme vraag" zegt hij zacht "het geeft niet Vince, ik begrijp het wel" zeg ik. Hij drukt een kus op mijn hoofd "moeten we geen dokter halen?" vraagt hij "nog even niet. Ik wil nog even rustig blijven liggen voordat het circus erachter komt" zeg ik. Hij trekt me steviger tegen zich aan "ik ben blij dat je terug bent" zegt hij "ik was zo ongerust."

"Vince?" vraag ik "wil je me nog eens kussen?" Hij draait me op mijn rug en buigt zich over mij heen "met alle liefde" zegt hij voor hij zijn lippen op de mijne drukt. Ik kus hem terug en al snel voel ik zijn tong over mijn lippen likken waardoor de mijne naar buiten wilt om te spelen. Mijn handen zitten stevig rond zijn nek en in zijn haar. Ik geef me helemaal over aan de zoen van Vince en heb niet in de gaten dat de deur open gaat.

"Dus je zoent liever met hem huh?" Vince laat me langzaam los en kijkt naar Thomas die de kamer verder in komt lopen "ja" zeg ik. Vince gaat weer naast me liggen om me vervolgens tegen zich aan te trekken. Thomas kijkt naar ons met een glimlach op zijn gezicht "ik word hier blij van" zegt hij "jullie zijn een leuk stel."

"Dus hoe gaat het met je?" vraagt hij waarop ik mijn schouders op haal "hetzelfde nog steeds denk ik" zeg ik. Thomas laat zijn ogen door de kamer gaan en ook hij ziet de bloemen staan. Ik zie hoe hij erop af loopt en het kaartje pakt wat erbij zit. Zijn gezicht trekt wit weg "hoe kom je hieraan?" vraagt hij "ze zijn bezorgd" zeg ik "ik moet even iets doen" zegt hij. Hij wilt de kamer uitlopen tot ik hem tegen hou.

"Wacht even Tho" zeg ik "je hoeft niet weg je kunt hier bellen wie je wilt" zeg ik zacht. Thomas draait met een ruk zijn hoofd om "wat?" Ik glimlach naar hem "ik herinner me alles" zeg ik "Roos, jij, Vince, alles" zeg ik "ik weet alleen niet hoe ik hier terecht kom" laat ik hem weten. Hij knikt "ik ga een arts halen" zegt hij "nee nee wacht even" zeg ik "wil je me vertellen waarom ik hier lig?"

Hij komt bij me op het bed zitten en kijkt naar me wanneer hij begint te praten. "Roos heeft je met een knuppel op je hoofd geslagen" zegt hij "daardoor had je een schedelbreuk" ik knik "oke" zeg ik "het kan nog maanden duren voor je helemaal hersteld bent" zegt hij "dat je gelijk zo goed aanspreekbaar was toen je wakker werd was eigenlijk een soort van wonder."

Ik kijk naar mijn beste vriend "oh" komt er uit mijn mond "luister Jasper, ik moet echt een arts halen" zegt hij "ik snap niet dat Vince dat niet gedaan heeft" zegt hij wanneer hij naar Vince kijkt "omdat hij het van mij niet mocht" zeg ik "ik wilde nog even rustig liggen voor het circus losbarst, maar je mag ze halen hoor dan zijn we er maar vanaf" zeg ik

Nog geen tien minuten later staat mijn kamer vol met artsen en verpleegkundigen die allemaal iets van me willen. Ze vragen me van alles en proberen er achter te komen tot hoever mijn geheugen terug is. De arts geeft me een standje omdat ik hem niet eerder heb laten komen. Vervolgens kijkt hij naar Vince en zegt hem dat hij beter had moeten weten.

Mijn vader komt de kamer binnen stormen "wat is er aan de hand?" hij lijkt in paniek te zijn "rustig maar pap er is niks" zeg ik "hij heeft zijn geheugen terug" zegt Vince waarop pap even vreemd kijkt en er dan een grote lach op zijn gezicht doorbreekt "maar dat is fantastisch" zegt hij "ik ga Koen bellen" ik zie hem de kamer uitlopen. Ik laat alles over me heen komen, ze gaan vanzelf wel een keer weg hoop ik.