stiekem verliefd ✅

50

Dit hele gedoe is zo verwarrend. Ik snap er helemaal niks meer van. Ik kijk uit het raam naar buiten wanneer ik de stoel waar Vince op zit naar achter hoor schuiven. "De laatste keer dat we elkaar zagen wilde je bij mij zijn" zegt hij zacht "waarom?" vraag ik "vind je het idee van ons samen zo erg dan Jasper?" vraagt hij.

Ik kijk naar hem en zie hem met een verdrietige blik naar me kijken "ik kan het me gewoon niet voorstellen Vince" zeg ik. Hij zet een stap dichterbij en buigt zich over me heen "en nu?" vraagt hij voor hij zijn lippen op de mijne drukt. Er gaat een tornado van gevoelens door me heen wanneer hij me kust.

Hij laat me los en kijkt naar me "je kunt het je misschien niet herinneren, maar ik weet dat je het voelt" zegt hij "ik ga koffie halen, want ik heb 2 uur in de auto gezeten om zo snel mogelijk bij je te komen. Ondertussen kun jij rusten" zegt hij voor hij mijn kamer uit loopt. Ik sluit mijn ogen en probeer me iets te herinneren.

Ik haat het dat ik me zo verschrikkelijk voel. Ik weet niks van mijn leven op dit moment en ik heb het gevoel dat ik een belangrijk punt van informatie mis. De deur gaat open en ik verwacht Vince terug, maar het is Thomas "hey" hij glimlacht naar me "hey" mompel ik terug "wat is er?" vraagt hij "niks' zeg ik "Jasper, ik weet wanneer je liegt" zegt hij.

"Thomas, zijn Vince en ik een stel?" vraag ik "nog niet" zegt hij zacht "maar jullie brengen wel veel tijd met elkaar door" zegt hij "ik kan het me gewoon niet voorstellen" zeg ik zacht "ik begrijp dat het moeilijk is Jasper" zegt Thomas "nee dat doe je niet" zeg ik "ik weet niet beter of ik ben al jaren verliefd op jou" zeg ik "Vince kuste me net en ik voelde vuurwerk, wat betekend dat mijn lichaam hem kent, maar ik weet het niet en dat maakt me zo fucking boos Tho" zeg ik.

Thomas laat me niet uit praten. Hij pakt mijn gezicht zacht vast en kust me. Automatisch kus ik hem terug, maar ik heb niet dat gevoel van net in mijn lichaam. Ik hoor de deur open en dicht gaan en maak me van Thomas los om naar de deur te kijken. Er staat niemand dus kijk ik naar Thomas.

"En?" vraagt hij "niks" zeg ik "ik voelde niks." Ik zucht diep en knijp mijn ogen stijf dicht "kun je me alleen laten alsjeblieft" vraag ik. Thomas staat op en loopt zonder nog iets te zeggen de kamer uit. Ik draai me op mijn zij met mijn rug naar de deur en voel mijn ogen vochtig worden. Ik doe er niks tegen wanneer de eerste traan over het randje valt. Al snel volgen er meer en lig ik te huilen in mijn bed.

De deur gaat open "Jasper? hey wat is er nou?" vraagt mijn broertje. Ik schuif op zodat hij er bij kan. Hij komt onder de dekens liggen en trekt me tegen zich aan "het komt wel goed Jasper" zegt hij terwijl hij over mijn rug wrijft. Mijn lichaam doet zeer van het snikken, maar ik weet niet hoe ik moet stoppen "je moet rustig worden Jasper" zegt hij zacht.

De deur gaat open en Maikel wilt uit mijn bed stappen, maar ik hou hem stevig vast "niet gaan" mompel ik "ik ga alleen wat water voor je halen" zegt hij. Ik hoor hem weglopen en voetstappen dichterbij komen. Ik doe mijn ogen open en zie Vince voor mijn bed staan "mag ik?" vraagt hij waarop ik knik. Hij doet zijn schoenen uit en komt naast me liggen.

"Kom hier Jasper" zegt hij wanneer hij zijn armen open houdt. Ik kruip dicht tegen hem aan en leg mijn hoofd in zijn nek. Hij veegt mijn tranen van mijn wangen en vraagt me of ik dat nooit meer wil doen. Ik weet niet wat hij bedoelt want het enige wat ik nu kan denken is zijn geur die mijn geheugen terug brengt naar de eerste keer dat we zo dichtbij elkaar waren.

"Ik herken je geur" mompel ik zacht "daar ben ik blij om" zegt hij. Hij houdt me nog iets steviger vast wanneer hij mijn hoofd omhoog doet zodat ik naar hem kijk "doe dat alsjeblieft nooit meer" zegt hij nog eens "wat niet?" vraag ik "Thomas kussen" zegt hij zacht "het breekt mijn hart." Ik leg mijn hoofd terug in zijn nek "ik voelde geen vuurwerk" zeg ik.

Ik weet dat ik in slaap ben gevallen, want als ik wakker word lig ik alleen op mijn kamer. Het plekje naast me is leeg en voelt koud aan. Ik denk aan wat Vince zei en hoe mijn lichaam reageerde op zijn zoen. En ook aan het gebrek van reactie op de zoen van Thomas.

Ik laat mijn ogen door de kamer gaan en zie dat er een nieuwe bos bloemen staat. Die stond er vanmiddag nog niet. Het is een bos met rozen. Er hangt een kaartje aan, maar die kan ik vanaf het bed niet lezen dus laat ik een verpleegkundige komen. Die wilt me vast wel helpen.

"Wat kan ik voor je doen schat" vraagt ze wanneer ze binnenkomt "die bloemen" zeg ik "oh ja die zijn net gebracht" zegt ze "zijn ze niet mooi?" glimlacht ze. Ik knik "jazeker, er zit een kaartje bij, maar ik kan het niet lezen. Wil je hem voor me pakken?" vraag ik "ja natuurlijk schat" ze loopt er naartoe en haalt het kaartje van de bloemen af voor ze hem aan mij geeft. Ik maak hem open en lees hem

Ik hoop dat je de bloemen mooi vind, ze zijn immers mooier dan tulpen.

Ik lees het kaartje nog eens en wanneer mijn oog op tulpen valt raak ik in paniek "Jasper?" de verpleegkundig staat naast mijn bed naar me te roepen, maar ik kan geen antwoord geven. Ik krijg geen adem wanneer er een beeld door mijn hoofd schiet van mij in de gang op school met Roos die me slaat. Gevolgd door Roos die mijn wang open haalt en Roos die me met een knuppel slaat.

Ik hoor iemand roepen dat ze een dokter moeten halen, maar ik kan alleen maar kijken naar de beelden in mijn hoofd. Alles schiet voorbij. Thomas die me niet gelooft, het zwemteam, het kamperen, Lucy, hummer, de brand, en vooral Vince. Vince die me steunt in alles wat ik doe, wil en ben. Ik voel mezelf rustig worden wanneer ik aan Vince denk.

Vince in het bos, Vince die naar me lacht, Vince die met met danst, Vince die dingen in mijn oor fluistert, Vince die me kust, Vince die me laat verlangen, Vince die me meer geeft dan ik ooit had gehoopt, vince die me belooft dat alles goed komt en waar ik op vertrouw.