stiekem verliefd ✅

61

Ik weet niet hoe lang ik hier al zit ondertussen. Er lopen continu mensen in en uit zijn kamer. Vrienden en familie die komen kijken hoe het met hem gaat. Hij slaapt nu al bijna 2 dagen. De arts zegt dat zijn lichaam zich aan het herstellen is en dat dat hem zo uitput dat hij blijft slapen. Toen ik mijn zorgen uit sprak en de dokter vroeg of hij een idee heeft hoe Jasper hier uit komt zei hij dat hij het niet weet. De tijd zal het leren.

We liggen in een hotel kamer. Hij stoot zijn pik in en uit mijn lijf tot hij mij en zichzelf tot een heftig orgasme brengt. Hij kreunt het uit en laat zich hijgend naast me neervallen "ik hou van je Vince" hijgt hij. Ik draai hem op zijn rug en buig me over hem heen "ik ook van jou Jasper" zeg ik zacht. Ik laat mijn lippen tussen de zijne glijden en zoen hem zachtjes.

"Jasper" hijg ik terwijl ik mijn vinger in mijn mond stop en hem vervolgens tussen zijn billen laat gaan "ik wil je" zeg ik "neem me dan" hijgt hij. Ik zet mijn pik tegen hem aan en duw me zacht naar binnen "ik kan verdomme geen genoeg van je krijgen jas" hijg ik in zijn nek "'aaaah, ik ook niet" hijgt hij "sneller Vince! Dieper" kreunt hij. Ik duw me zo diep als ik kan bij hem naar binnen. Ik draai met mijn heupen en raak dan het plekje waar ik naar op zoek was "fuck" kreunt hij "dit is zo lekker."

"Vince?" Ik word wakker van stemmen "laat me slapen" kreun ik "Vince word wakker" hoor ik Jasper kreunen. Mijn ogen gaan langzaam open. Ik voel een hand in de mijne knijpen. Ik kijk omhoog en zie twee mensen met een grijns naar me kijken "wat?" vraag ik "vertel jij het maar" grijnst Luuk "volgens mij is dit mijn payback" lacht Koen "shit ik heb gepraat zeker?" vraag ik waarop Jasper ja zegt.

"Wat droomde je?" vraagt Luuk "ik droomde over Jasper" zeg ik met een rood hoofd "wat was je aan het doen?" vraagt hij "wat heb ik gezegd?" vraag ik in de hoop dat het meevalt en ik iets anders kan verzinnen "ik wil je, verdomme ik kan geen genoeg van je krijgen, fuck, harder. Moet ik doorgaan?" vraagt Luuk "nee hoor dat hoeft niet. Volgens mij weet je precies waar het over ging" mompel ik.

"Vond ik het lekker?" Ik knik "ja" zeg ik. Wacht! wat? Ik til mijn hoofd op en kijk naar het bed waar Jasper de afgelopen dagen heeft geslapen. Ik zie zijn prachtige groenen ogen met plezier naar de mijne kijken "je bent wakker!" zeg ik voor ik hem stevig in mijn armen trek "ja" zegt hij terug. Ik kus zijn lippen en zijn wangen en voorhoofd voor ik me weer op zijn lippen stort "er zijn mensen bij Vince" zegt Luuk.

"Sorry" mompel ik wanneer ik me weer op de stoel laat zakken "hoe gaat het?" vraag ik "goed wel denk ik" zegt hij "ik hoor dat ik je moet bedanken" zegt Jasper zacht. Ik frons mijn wenkbrauwen "waarvoor?" vraag ik niet begrijpend waar hij het over heeft "je hebt mijn leven gered Vince" zegt hij "nee hoor ik ben als een stalker bij je blijven zitten" zeg ik "ja en als je dat niet gedaan had was ik er misschien niet meer geweest" zegt hij.

Ik sta op en loop de kamer uit. Ik moet hier even weg. De gevoelens van mijn droom met die van de werkelijkheid liggen zover uit elkaar dat ik op het moment sta om in te storten en ik wil niet dat dat gebeurd wanneer Jasper erbij is. Ik loop het ziekenhuis uit en ga op een bankje zitten met mijn hoofd naar beneden. Ik voel mijn wangen nat worden en laat alles gebeuren.

Alle emoties die ik de afgelopen weken opgekropte komen er nu uit. En dat Jasper zo makkelijk kan praten over wat er is gebeurt kan ik nog niet aan. Ik ben er niet aan toe om hem te verliezen. We hebben nog lang niet genoeg tijd gehad samen. "Gaat het wel Vince?" vraagt koen die naast me komt zitten "ja, sorry ik moest even Euh" ik veeg mijn tranen weg en probeer me groot te houden. Jasper heeft niks aan me als ik erbij zit als een emotionele rollercoaster.

"Het is oke Vince, het is niet erg om verdrietig te zijn" zegt Koen "dat zijn we allemaal" zegt hij "dat is het niet" zeg ik "ik werd verdrietig omdat de realiteit zover weg is van wat ik droomde" zeg ik "ik wil hem niet verliezen Koen. Daar ben ik niet klaar voor" zeg ik "ik hou van hem en God ik hoop met heel mijn hart dat hij dat ook van mij doet" zeg ik zacht "ik weet dat je dat doet Vince en Jasper weet dat ook" zegt hij.

"Kom we gaan terug naar binnen." Ik loop achter hem aan met mijn hoofd gebogen. De weg naar zijn kamer lijkt korter dan net toen ik er voor weg liep. Ik loop achter Koen aan met mijn hoofd richting de grond en ga terug op de stoel zitten. Ik voel Jasper mijn hand pakken "kom je bij me liggen?" vraagt hij. Ik knik en trek mijn schoenen uit voor ik me naast hem in het bed laat vallen. Hij trekt me tegen zich aan en meteen begint mijn lichaam weer te schokken "rustig maar Vince, het komt wel goed" mompelt Jasper.

Ik druk mijn gezicht dieper in zijn nek en laat de tranen nog een keer hun gang gaan. Ik hoor Jasper tegen zijn vaders praten maar ik luister niet naar wat ze zeggen "wat is er toch Vince?" vraagt Jasper. Hij haalt mijn gezicht uit zijn nek en houdt me met twee handen vast zodat ik niet anders kan dan hem aan te kijken. "Wil je me vertellen wat er is? Je maakt me bang" zegt hij zacht.