stiekem verliefd ✅

43

Zodra we alle vier het lokaal in lopen is het stil. Iedereen kijkt naar ons en voor we iets kunnen zeggen komt de directeur binnen "het is goed Frank, ze waren bij mij" zegt hij waarop de leraar knikt en ons verzoekt onze plaatsen op te zoeken en te gaan zitten. We doen wat hij vraagt en pakken onze boeken erbij.

Mijn gedachten gaan naar Vince. Zou hij nog steeds bij ons thuis zijn of is hij inmiddels al met zijn vader mee terug naar huis. Wat een zooitje is het ineens. Ik kijk naar mijn beste vriend die naar de leraar zit te luisteren.  Door dit alles ben ik er wel vrij zeker van dat ik geen romantische gevoelens meer heb voor Thomas. En eerlijk gezegd ben ik daar wel blij mee. "Je zit te staren" zegt Thomas zacht "sorry" zeg ik.

Zodra de les afgelopen is loop ik het lokaal uit "waar zat je met je gedachten?" vraagt Thomas "niks" bloos ik "ja echt wel aan die wangen te zien" lacht hij "vertel op." We lopen naar de kantine en gaan achterin aan een tafel zitten. Joris en Renzo zitten naast me met mij tussen hun in een Thomas zit tegenover me "nou vertel." Ik zucht "ik dacht dat het een grote zooi is allemaal" zeg ik "maar dat ik door dit besef dat ik je niet meer leuk vind op die manier" zeg ik zacht.

Thomas legt een hand op zijn hart "je bent over me heen" vraagt hij gemaakt verdrietig waarop ik lach en knik "heeft de leuke Belg je van me af gepakt" grijnst hij "dat weet ik niet" zeg ik "hij is leuk, maar ik weet niet of ik verliefd op hem ben." Renzo glimlacht "dat komt vanzelf wel Jasper jullie zijn een hartstikke leuk stel."

"Als hij straks na al die drama nog met me om wil gaan wel ja" mompel ik "het was de bedoeling dat we tijd zouden doorbrengen en vervolgens moet hij op dag 2 naar huis" zeg ik. Ik pak mijn brood uit mijn tas en neem een hap, maar omdat ik met mijn rug naar de rest zit zie ik het niet aankomen. De die tegen mijn hoofd waardoor mijn hoofd op de tafel klapt.

Ik hou mijn ogen dicht wanneer mijn voorhoofd begint te bonken "verdomme kutwijf, ben je wel helemaal lekker" roept Thomas. Renzo vraagt me zacht of het gaat waarop ik nee schud en op tafel blijf liggen "sta op klote flikker." Ik herken die stem meteen, het is Roos die achter me staat te gillen.

Ik til mijn hoofd op en sta op van mijn stoel voor ik me naar haar omdraai. Ze ziet er echt heel erg slecht uit. Ze heeft geen make-up op en haar haren zitten helemaal in de war. Het lijkt wel of ze al dagen in dezelfde kleren loopt wanneer ik haar eens goed bekijk "jij!" zegt ze "door jou is mijn moeder bij ons weg."

Meent ze dit nou serieus "is ze VOOR of NA het in brand steken van mijn huis weg gegaan?" vraag ik. Ik zie aan haar gezicht dat ik dat beter niet had kunnen vragen "laat me met rust Roos" ik wil weer gaan zitten maar krijg vervolgens nog een klap tegen mijn hoofd. Ik weet niet waar ze mee slaat, maar het doet flink zeer "Roos hou op, je maakt het alleen maar erger voor jezelf" zeg ik "je kunt beter gewoon weg gaan en me met rust laten."

Ik ga terug op mijn stoel zitten en neem nog een hap van mijn boterham. Ik probeer me op mijn brood te concentreren en niet op mijn hoofd die bonkt door de klap. Ik laat mijn ogen dicht vallen wanneer ik nog een hap neem "Jasper?" vraagt Joris "gaat het wel goed?" ik knik zacht en neem nog een hap "weet je het zeker? Je hoofd bloed" zegt hij terwijl hij naar me wijst.

"Je moet niet zo zielig doen vuile rugridder" zegt Roos tegen Jasper. Ik zet een stap naar haar toe en grom in haar gezicht dat ze haar mond moet houden. "Omdat hij zich niet verlaagd naar jou niveau betekend dat niet dat hij zielig is" zeg ik tegen haar "en het is zeker niet zijn schuld dat jou waardeloze moeder liever ergens anders is dan bij jou."

Ze komt op me af en heft haar hand op waar ze een knuppel mee vast houdt en probeert me te slaan. Maar omdat ik opzij duik raakt ze Jasper vol op zijn achterhoofd. Ze grijnst en tilt de knuppel nog eens op en wilt nog een keer slaan wanneer iemand de stok uit haar handen trekt en haar handen vervolgens achter haar rug vast houdt.

Ik kijk naar Jasper die zijn hoofd op de tafel heeft liggen. Zijn ogen zijn dicht. Zijn boterham valt uit zijn handen en dat is het moment dat ik in paniek raak "bel een ambulance" roep ik. Er komt een leraar aan rennen met een EHBO koffer en ik laat hem erbij om Jasper te onderzoeken.

Nog geen 10 minuten later komen er twee verplegers binnen rennen "wat is er gebeurt?" vraagt er één "hij is met zijn hoofd op de tafel geduwd en daarna met een stok geslagen" zegt Joris "hij was een beetje wazig net, maar wel aanspreekbaar tot hij de laatste klap kreeg" verteld hij.

"We nemen hem mee naar het ziekenhuis voor een scan" zegt de verpleger. Ze leggen Jasper op de brancard en rijden hem de kantine uit "ga maar met hem mee Thomas, ik zorg voor de rest" zegt de leraar. Ik ren achter Jasper aan en zodra hij in de ambulance ligt ga ik naast hem zitten. "Het spijt me zo" zeg ik zacht "ik had beloofd je te beschermen."

"Is er nog iemand die ik moet bellen?" vraagt de verpleger "ik bel zijn vader wel" zeg ik wanneer ik mijn telefoon uit mijn zak pak en Koen bel. Ik hoop maar dat hij niet boos op me is.