Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-BAHAR-
Akın önüme düşünce gözlerimi sıkıp başımı tavana kaldırdım. Bunu yapmak istemedim ama zorunda kaldım. Yere eğilip Akını duvara yasladım ve başındaki yaraya baktım. Tamam iyi, bundan ölmez. Mutfaktan bi bez alıp Akınım yarasına bastırdım. Önce vazonun parçalarına sonra karşımda oturan adama baktım. "Özür dilerim." Diyip yanağını okşadım. "Ama ben orda kalamam Akın." Dudaklarına bir öpücük bıraktım ve yarasına baktım. İnşAllah diktirir bunu.
"Sen hayatımda başıma gelen en acayip şeysin Akın Koçovalı."
Akına hafifçe gülümseyip yanağını okşadım. Bir kaç dakika sonra kendime geldim ve cebinden arabanın anahtarını aldım. Arabasına binip gaza bastım. Nereye gideceğimi biliyordum artık. İki ayda kaçış planı kurulur, para da biriktiril. Akına üzülmedim desem yalan olur. Onu gerçekten sevmeye başladım. Duygularım bana üstlendi. İki yıl sonra yeniden bu duyguyu hissettim ama bu sefer bana daha gerçek geldi. Akını Kulkanla bir tutamazsın. Akın melekti ve Kulkan şeytandı. Kulkanın yüzünden başıma gelmeyen kalmadı. Neyse, Akına aşık olduğumu anlayınca beynim engel olmaya çalıştı. Çok garip değil mi? Beynimde dünyadaki en güzel duygu acıyla bağımlı.
Köprüyü geçtikten sonra rahatladım. İstanbulun öbür ucunda beni bulamazlar. Ne Cemil nede Akın. Gerçi, Akın beni bu geceden sonra bulmak istemez...
-AKIN-
Gözlerimi açar açmaz başımdaki ağrıyı hissettim. Kafamadaki bezi elime alıp kan damlalara bakıp hafifçe sırıttım. Bahar.. Beni öldüreceksin Bahar. Yavaşça ayağa kalkıp evden çıktım ama arabamı göremeyince sesli bir "of!" çıktı ağzımdan.
Başımda vazo patlat, üstüne de arabamı çal öyle mi? Ben seni bulmazsam Bahar.. Deli olduğunu biliyordum, kaçmak istediğini de biliyordum ama en azından bana söyleyeceğini sandım. Bilmem belki vedalaşırız, bana teşekkür eder. Yada.. o öpüşü veda mı sayayım? Gözlerimi kapatıp başımı salladım. Kendine gel Akın.
Evden uzaklaşıp bir yerde taksi durdurdum ve Çukura döndüm. Kahvede Babamları görünce içeriye girip herkese selam verdim sonra da Babamın karşısına oturdum. Telefonumu çıkarıp Baharı aradım. Ona bi ara telefon almıştım ve Cemil puştu bilmesin diye hep arabada sakladı. "Aradığınız kişiye şu an–" Oflayıp telefonu masaya bıraktım.
"Hayrola yeğen? Erkencisin." Cumali amcama bakıp omuz silktim. "Yoksa gelin hanım kovdu mu seni?" Hayır yerine çenemi kaldırdım. "Biraz tartıştık." Yamaç amcam yanıma oturdu. "Biraz mı? Kafanı kırmış kız." Ha siktir bunu nasıl unuttum ya? "Gelin biraz.. dişli galiba." Babama bakıp dişlerimi sıktım. Ben burda bunların gece eğlencisi miyim? "E tabi abi, Allah kime ne vereceğine çok iyi biliyor." Celasun karışınca oflayıp başımı salladım.
"Tamam lan gerilme. Olur böyle şeyler."
Ah bi bilseniz. Nereye gittiğini bile bilmiyorum anasını satayım. Onu Cemilden önce bulmam lazım bu kesin. Cemil Baharı bulursa asla salmaz. Gerekirse o iti öldürürüm. Ha bide.. o kadar gelmişken Kulkana da bir kurşun harcarım..
