"Karaca?"
Açık ağızla önümde duram kadıma bakakaldım. Yamaç abi gerçekten abartmamış. Çukur kökten değişmiş. Karacanın uzun saçları şimdi çenesinde bitiyordu. Hiç makyaj kullanmayan kız şimdi kırmızı dudaklarla önümde durup bana gülümsüyordu.
"E içeriye davet etmeyecek misin?"
Başımı sallayarak kendime geldim ama sonra içerde Derin olduğunu hatırladım. Yeğeni yani.. Bu hiç iyi olmadı ya.
"Ya Karaca ev müsait değil başka zaman–"
"E tamam o zaman sen gel, dolaşalım biraz!"
"Yok! Eh gidemem çünkü- şey ocakta yemek var."
Karaca yalanımı hiç inanmadı ama daha fazla soruşturmadı. "Peki" diyip tam arkasını dönmek istediğinde içerden bir ses geldi.
"Anne acıktı— oo.."
Yanıma dikilen kıza bakıp gözlerimi sıktım. Ah be kızım.. Karacanın bakışı Derine düştüğü an gözbebekleri kocaman oldu. Salih abiden daha hızlı çözdü durumu, çünkü Karaca hemen bana baktı ve ben başımı sallayınca anladı.
"Bu kim?"
Derini kucağıma alıp gülümsedim ve Karacaya baktım.
"Karaca halan–"
"Hala?"
Karaca gülümseyerek Derinin yanağını okşadı ve Derin bunu çok beğendi. "Sen kimsin küçük hanım?" Karaca Derini ellerimden alınca kapıyı arkasından kapatıp onları salona geçirdim. İkisi salonda oynarken ben mutfağa geçip kahveleri hazırladım.
Karacayı sevsemde gitmesini çok istiyordum. Gerçi, Derini gördü bile. Akının kesin bundan haberi olacak ve bir güne kapıma dikilir. Ya ben bu kararı nasıl verdim? Çukura dönmek nedir Allahım? Buna evet derken sarhoştum galiba.
Kahve makinesi ötünce kendime gelip, dolu fincanlarla salona yürüdüm. Derin Karacaya boyadığı resimleri gösteriyordu ve halası onu baya bi övüyordu. Övsün de, benim kızım hiç sıkıntı yaşamasın diye çırpındım onca yıl.
"Teşekkürler."
Gülümseyerek Derini yemek masasına oturtturdum ve yemeğini hazırlarken Karaca muhabbete başladı.
"Ee nasıl geçti hayat Bahar hanım?"
Hafif bir kahkaha kaçtı ağzımdan. Ne cevap vereceğimi şaşırdım. Hayatım gayet de iyi geçti şu mahalleden siktir olup gittiğimden.
"İyi.. Yani her şeyimiz var çok şükür."
"Onu mu diyorum ya- Birisi var mı hayatında?"
"Hee var Karaca, çalıştığım şirkette patronuma aşık oldum. O da bana aşıkmış şimdi de gizli ilişkimiz var– Allah Allah saçmalama Karaca ya."
Gözlerimi devirip Derine yemeğini yedirmeye başladım ve Karacanın kahkahalarını yok sayıp kızıma baktım. Sonra aklıma Karacanın sevgilisi geldi. Kulkan.
"Sen hala –"
"Ha Kulkan mı? Evet! Amca geldikten sonra o bizi destekledi ve şimdi.."
Bana parmağındaki nişan yüzüğünü gösterince kafamı masada kırmak istedim. Kulkan nişanlanmış yani.. Vay be. Yazık oldu be sana kızım, diyesim vardı ama o da halinden mutlu olduğu için sustum.
Bir insan Kulkan Erdenetle acaba nasıl mutlu olabilir? Adam bugüne kadar kaç kadına cehennemi yaşattı Allah bilir.
"Akını sormayacak mısın?"
Karacaya bakıp omuz silktim ve yine Derine döndüm.
"Niye sorayım?"
"Meraktan? Ne de olsa dört yıl geçti–"
"Merak etseydim Karaca, kızını alıp önüne bırakırdım. Abin umrumda bile değil– ha bu arada, sakın ona Derinden bahsetme."
Karaca kaşlarını çattı.
"Bi gün zaten öğrenec–"
"Ama bugün değil. Valla Karaca hala falan dinlemem canını yakarım, sakın Akına söyleme."
Bana Akına bişey söylemeyeceğini söz verdikten sonra telefonu çaldı ve konuşmak için mutfağa geçti. Derin bana Akının gözleriyle bakınca başımı salladım. Babasının kopyası.
"Doydum anne!"
Elimdeki kaşığa bakıp tamam diyip peçeteyle Derinin ağzını sildim ve onu sandalyesinden çıkarttım. Boş tabağı mutfağa götürdüğümde Karaca önüme çıktı.
"Ben gitmem lazım, Amca çağırıyor - yarın akşam geliyorsun dimi?"
Doğru ya.. İdrisin sünnet düğünü vardı daha.
"Bakarız–"
"Hiç bakma! Geleceksin, amcayla tanışırsın, hem Saadet anla seni görünce çok sevinir."
Sonunda ikna olup onayladım. Karaca Derinle vedalaştıktan sonra evden çıktı. Rahat bir nefes verip gözlerimi kapattım. Ben o düğüne gidemem ya. Hem bu amca kim? Amca amca diye tutturmuş herkes..
