"Mahmut! Lan dikkat et koltuğa!"
Salih abi çocuklara emir vere vere bi hal oldu. Son iki saatte bir kaç eşyalarımı eski evimden yeni evime taşıyorduk. Çukurdaki evime. Yamaç abi beni koruyamayacağını söyledi ama Salihle konuştuktan sonra her şey hal oldu.
"Ee Baharcım küçük kız ne zaman geliyor?"
Gülerek başımı salladım ve telefonumu cebimden çıkardım.
"Hazal birazdan getirir—"
"Babası?"
Ağzımdan ironik bir kahkaha kaçtı. Tabi, nerden bilsin Akının olduğunu. Hazala mesaj attıktan sonra Salih abiye dönüp gülümsedim.
"Ayrıldık."
"Ha.. Kızım senin de ne bozuk bi adam elin varmış. Önce Kulkan sonra Akın–"
Gülmekten koptum bunu duyumca. Haklıydı. Hep yanlışlara düştüm bugüne kadar. Aman neyse bundan sonra sadece kızım vardı zaten, başka kimseye sevgimi göstermeye hiç niyetim yoktu.
"Yarın geliyorsun değil mi?"
"Nereye?"
Sorumu çatık kaşlarla sorumca Salih abinin suratı asıldı.
"Oğlumun sünnettine!"
Yok. Asla gitmezdim. Bütün Koçovalılar bi arada, kendimi köprüden atarım daha iyi. Salih abiyi "işim çıkmazsa" diyip geçiştirdim. Allahtan Hazalın arabasından inip Derinle bize doğru yürüdü ve beni bu konuşmadan kurtardı.
"Anne! Anne bak–"
Derin bana doğru koşup elindeki oyuncak köpeği bana gösterdi. Büyük bi gülümseyle kızımı kucağıma alıp köpeğe baktım.
"Hazal abla mı aldı onu sana tatlım?"
Evet yerine başını salladı ve ben saçlarını yüzündem taramaya çalıştım. "Ne dedin?" Derin sırıttı. "Teşeküyler!" Gülerek başımı salladım. "Aferin sana." Yanağına bir öpücük kondurup Salih abiye döndüm. O ise bizi kocaman gözlerle izliyordu.
"Sen ne kadar tatlı bir kızsın yav!"
Derini elimden alıp onunla oynarken, ben Hazala parasını verdim. Buradayken ona pek ihtiyacım olmayacaktı ve bu yüzden sıkı bir sarılışla birbirimizden vedalaştık.
"Şt Bahar-"
Salih abiye bakıp başımı "ne var?" yerine salladım. Önce Derine sonra bana baktı ve kaşlarını iyice bi çattı.
"Kaç yaşında bu kız?"
"Üç!"
Diyip üç parmaklarını Salihin suratına bastırdı Derin. Yamaçın kardeşi anlayacağını anladı.
"Yok artık!"
Hafif bir gülüşle kızımı yine ellerime aldım. Salih şokundan çıkamıyordu. Akına bişey söylemesini istedim ve bununla saygı duydu. Bir öğrencekti, bunu bende biliyordum ama.. O gün bugün olmasın istedim. Ben bu kızı bir nedenle Babasından sakladım.
"Valla kız Akının kopyası Bahar.. Saçlar, gözler her şey yani–"
Başımı büyük bir ofla salladım. Bende ilk gözlerinden anladım. Gülünce Babasının gibi onun da gözleri kısılıyordu. Saçların rengi de tıpkı Akınınkiler gibiyidi.
"Abi biz bittik!"
Mahmut ellerini birbirine çarparak temizledi ve bize doğru yürüdü. Salih anahtarı elime verdi ve sonra bizden vedalaştı. Mahmutla diğer çocukları alıp evin önünden kayboldu ve ben Derini yere bırakıp elini aldım.
"Yeni evimize girelim mi?"
"Girelim!"
Beraber eve geçtik ve kapıyı arkamdan kitledikten sonra yere eğildim. Derinin ayakkabılarını çıkarttıktan sonra, kendim de ayağıma terlik giyindim.
"Ahh anne bak!"
Derin elimi bırakıp kendi odasına koştu. Ne gördüğünü bilmiyordum ama şimdi öğrenecektim.
Hemen kalemlerini küçük masasına döküp, boyama defterinin ilk sayfasına başladı. İyi bari, ilgilencek bişey buldu.
Derin odasında boyarken, ben evi temizlemeye başladım. Bir saatte iş kadınından köy hanımına, vay be. Toplu saçlarla ve yüksek sesli müzikle son odanın tozunu alıyordum. Ev baya eskiydi ama hala güzeldi. Hem şimdi biraz hayat doluydu, ilk girdiğimde çok boş ve soğuk göründü.
Telefonumdan çalan melodiye gülümsedim. Bu türküyü ne zaman dinlersem hep o anı hatırlıyordum.
Selim abinin eli sazla oynamaya başlayınca çalan melodiye gülümsedim. "Odam kireç tutmuyor kumunu karmayınca.." Karşımdaki adam gülümseyerek bana baktı ama sonra yine sazına konsantre oldu. "Odamı kireç eyle, yüzümü güleç eyle.. yandım aşkın elinden gel bana ilaç eyle.." Gözlerimi kapatıp türküye bıraktım kendimi.
"Baba ben derviş miyem.. Hırkamı giymiş miyem"
"Ben sevdim eller aldı, niye ben ölmüş miyem?"
Zil çalınca kendime gelip şarkıyı durdurdum. Kimdi bu ya? Hızlı adımlarla kapıya ilerledim ve "kim o?" Diye öbür tarafta duran kişiye seslendim
"Ben?"
Sesinden kim olduğunu hemen anladım..
