"Sağol, üstü kalsın abi." Şöföre elli lira verip taksidem indim ve etrafa bakındım. Rüzgar sertçe saçlarımı yüzüme fırlatınca gözümün önündekini göremedim. Ah be Karaca tam da denize gelmek için gününü buldun.
Saçlarımı topladıktan sonra biraz ilerde Karacayı sevgilisiyle gördüm. Uzaktan baya Kulkana benzettim. Saçı, tipi.. aynı Kulkan. Başımı salladım. Kulkanmış. Karaca bu kadar salak olamaz herhalde.
"Bahar!"
Yüzüme gülümse takıp Karacaya yaklaştım ve bu sefer emindim. Kulkana benzettiğim adam gerçekten Kulkandı. Karaca bana sarılınca Kulkan parmağını dudaklarına bastırdı ve bana böylece susmama işaret etti.
"Tanıştırayım.. Kulkan Bahar, Akının sevgilisi."
Kulkanın dudaklarımda bir sırıtış büyüdü. Elini bana uzatınca hemen kara gözlerine baktım. "Yenge biraz utangaç galiba." Bütün vücudum gerildi sesini duyunca. "Memnun oldum Kulkan." Elini hızla sıkıp yine Karacaya döndüm.
"Karaca biz eve geçelim en iyi–"
"A olmaz! Ben sizi daha yemeğe götürecektim! Muhteşem bir Italyan restoranı tanıyorum."
Karaca heveslice önce sevgilisine sonra bana baktı. "Zahmet olur size–" Kulkan gülümsedi. "Estağfurullah ne zahmeti Bahar hanım." Ben bu iti öldürmezsem..! "Karaca hadi gidelim." Siyah saçlı kız bana bakıp gözlerini büyülttü. La havlee!
"Nolursun Karaca bak seninle Akın hakkımda konuşmam lazım, çok önemli."
Kulkan Akım adını duyunca gerilip gözlerini devirdi. "Ya Bahar gel az bişeyler yiyelim–"
"Karaca!"
"Eve, hadi."
Birbirlerine sarıldıktan sonra Karacayı hemen bir taksiye bindirdim. Kulkandan uzaklaştığımızda ağzımdan rahat bir nefes çıktı. "Bu neydi şimdi?" Emniyet kemerimi takıp Karacaya döndüm. "Kızım bu sizin düşmanınız değil mi? Bu adam tehlikeli, ne işin var senin bunla?!" Bağırınca şöför müziğin sesini açtı.
"Aşık oldum Bahar! Ne yapsaydım? Elimde değildi!"
Kahkaha atıp elimle yüzümden geçtim. "Elinde olsun! Kulkan sana sadece zarar–"
"Ya bırak Bahar Allah aşkına! Sanki tanıyorsun! Sen Akınla ilgilen! Songülün peşini bırakmadığı yok zaten! Sen önce kendi ilişkine bak!"
Sustum. Haklıydı ama benim bildiğimi bilmiyordu. Kulkanın ne yaptığını bilmiyordu. Gözü ne kadar kararacağını tahmin bile edemezdi. Bana yaptığını Karacaya da yapardı, bundan emindim. Zaten Kulkan Karacayı sevdiğini sanmıyorum. Hala peşimden koşan adam tesadüfen mi Akının kardeşine yürüdü? Yok. Bu işte bişey var.
Taksi durunca Karaca hiddetle kapıyı çarptı ve aşevine geçti. Ben de adama parayı verip arabadan indim.
Telefonum çalınca yine o numara çıktı. Kulkanın numarası.
"Ne var lan?"
"Şu lanı bırak bi Baharcım. Sürprizi nasıl buldun? Valla ne yalan olsun bence çok iyi oldu."
Gözlerimi sıkıp elimi alnıma koydum. Başım çatlayacaktı bu şerefsiz yüzünden. "Bak Kulkan o kıza dokunursan–"
"Ne yapacaksın? Akına mı anlatacaksın? Ama ben senin yerinde olsam bi etrafıma bakardım." Kaşlarımı çattım ve dediğini yaptım. Çukurun sokağında durup etrafıma bakındım. Bir an Songülle Akını sokağa girerken gördüm.
"Şu seni çok seven Akın seni yavaş yavaş unutuyor."
Yutkunup başımı salladım. "Ve seni tamamen sildikçe yine elime düşeceksin sevgilim." Songül Akına tutunup gülme krizine girdi. "Nihayetinde Cemil İstanbuldaki tek pavyoncu değil.."
Kulkanın sesi kafamda çınlıyordu. Beni yine o cehenneme yollayabilirdi ve bu sefer Akın gibi bir şansım olmayacaktı.
"Özgürlüğünün tadını çıkar sevgilim.. Zaman başladı"
Songül Akına uzanıp dudaklarını yanağına koyunca Kulkan kapattı ve aynı anda telefon elimden kayıp yere düştü ve bir kaç parçalara bölündü.
İkiside bana dönünce yüzleri çöktü. Akın hemen bana doğru koştu ama bu sefer ben bir kaç adım geriye attım. "Bahar–" Başımı sallayarak lafını kestim. "Canım bak düşündüğün gibi değil biz sadece.." Kendisi bile dediğine inanmadı.
Akına arkamı dönüp hızlı adımlarla eve geçtim..
