Bir kaç gün önce Koçovalıların evine yerleştik Derinle. Ona baya iyi geldi, öbür çocuklarla oynuyordu ve hiç yalnız kalmıyordu ama ben bu durumda hiç hoşlanmadım. Kendi ve kızımın güveni için en mantıklısı bu olduğunu biliyordum ve hala..
her gün Akınla ve karısıyla bir masada oturup hiç bir şey olmamış gibi davranmak çok zoruma gidiyordu.
Sadece bu da değil. İçim şu Amcaya hiç ısınmadı. Cumali ve Yamaçı abinin yokluğunu gerçekten hissediyordum. Herkes bu amcanın çalışanı gibiyidi - aile değildi bu. Herkes ağzını açmaktan korkuyordu ve haklıdılar. Amca sevimli ve sıcak davranmaya çalışıyordu ama bunun bit numara olduğunu herkes farkındaydı. Sultan hanım bile bu adamın önünde susuyordu - Sultan Koçovalı ya.
Karaca ve Vartolu hariç bu evdeki herkes adamdan gizlice nefret ediyordu.
"Akın-"
Eski sevgilim terasta durup bahçeye bakıyordu. Yasmin az önce yine kriz geçirdi ve bu onun çok zoruna gitti. Yalan olmasın, kıza acıyordum ama Akına hiç.
"Hm- bi sorun mu var?"
Kucağımdaki kıza bakıp gülümsedim. Buraya geldiğimden beri Akının Derinle ilgilenmesine izin vermedim. İçim almadı ya. Güvenmediğimden değil.. Onca yıl benden başka kimse bakmadı bu çocuğa, tamam Hazal vardı ama o başkaydı.
"Bugün siz bişey mi yapsanız?"
Akının kaşları şaşkınlıktan kalkınca, gülümseyip Derini babasına verdim.
"Harbi mi?"
Hafif bir kahkaha atıp başımla onayladım. Benim zaten küçük bir işim vardı ve Derini yanımda götüremezdim.
"Evet, parka gidersiniz yada–"
"Baba park! Park park park!"
Derin sevinince Akının gözlerinde bir parlama büyüdü. Akın kızıyla oynamaya başlayınca gülümseyerek önümdeki manzaraya daldım.
Hep hayal etmiştim aslında. Nasıl olurdu? Gitmeseydim, kocaman bir aile olur muydu bizden? Akına hala eskisi gibi aşık olsaydım - o da bana aşık olsaydı– hayatımız nasıl olurdu acaba?
"Bahar?"
Başımı sallayarak kendime geldim. Ona mal mal bakarak dalmışım.
"Sende gelsene bizle."
"Yok benim- Ben Selim abiye uğrayacaktım."
Akının yüzü bu cümleden sonra çöktü. Bi zamandır uğramamış galiba. Bir süre sustuktan sonra sessizliği kesmeye karar verdim.
"Tamam - siz Baba Kız takılın, akşama görüşürüz."
Akına yaklaştığımda gözleri baya bi büyüdü ama ben sadece Derini yanaklarındam öptüm.
"Dikkat edin."
Bu vedayla içeriye geçip montumla çantamı kapıp dışarıya çıkmak istedim ama onun sesini duyunca durdum.
"Hayrola kızım?"
Amca. Kendimi bir gülümseye zorlayıp amcaya döndüm.
"Küçük bir işim var amca, bir saate gelirim."
"Olmaz. Daha geçen Kulkan evinim kapısına dikildi, em azından korumaları yanına al."
Mezarlıkta koruma mı olur Allahın belası? Başımı hafifçe salladım ve elimi kapının koluma koydum.
"Bana bişey olmaz amca, merak etme sen."
"İyi madem."
Evden çıktığım an gergin bir nefes verip yoluma devam ettim. Hadi Koçovalılara karışıyor onu anladım, bendem ne istiyordu bu adam?
