imagine haikyuu

don't let me down²

--Kenma Kozume--
---düşmeme izin verme---

'Bugün, annemgil denetleme için pazara indi. Saray okulunda Lucas ile yalnız başımıza kaldık. O bir ahmak.' Kenma yazıları okumaya devam etti. Bunların nereden geldiğini merak ediyordu. 'Bana bir ezik olduğumu söyledi. Ona karşı çıkamadım, ağzımı bile açamadım. Kimse beni tanımıyor. Tarih; 12 Kasım 1734'

'Lucas çok kaba birisi. Doğum günüydü. Beni bir odaya kilitledi ve koluma 'ezik' yazısını kazıdı. Kolum hâlâ kanamaya devam ediyor. Annemden saklamak için hızla hemşireye gitmiştim ama fazla işi vardı. Bahçeye gidip kendim halletmek zorunda kaldım. Herkes artık beni 'ezik' diye tanıyor. Umarım kısa zamanda geçer ve kimse beni tanımamaya devam eder. Tarih; 12 Aralık 1734.'

Sayfa kendiliğinden arkaya çevrilirken Kenma bütün tarihlerin 12 ile başladığını fark etti.

'Bugün en sonunda yılbaşı kutlamaları sonlandı. Kral, karısını bir hafta önce kaybetti ve tahta oğlunun geçmesine izin verdi. Şimdi kraliçe için arıyorlar. Lucas gibi birisinin eşi olmak istemezdim. Tarih; 12 Ocak 1735.'

Kenma, Lucas'ın ne kadar iğrenç birisi olduğunu anladı.

'Bugün saraya bir köle getirdiler. İnce bir vücudu vardı. Adının Kenma olduğunu duydum. Hoş bir çocuğa benziyor. Kral, Lucas, onu beğendi. Zindanda bekliyorlar. Umarım en kısa zamanda onu çıkartırlar. Bir haftayı geçerse ona yemek götürmeyi düşünüyorum. Daha da zayıflamasını istemem. Tarih; 12 Şubat 1735'

Kenma kendi soyadını okuyunca gözlerini şaşkınlıkla açtı. Kendisi olmamasını umdu. Olamazdı.

'Onu bir haftadan daha uzun bir süre çıkartmalarını bekledim ama Kral onu unutmuş gibi duruyordu. Eşiyle ilgileniyor olmalı. Onunla konuştum ve biraz zaman alsa da bana adının Kozume olduğunu söyledi.-

Cümlenin gerisini göremeden defterin içine çekildiğini hissetti.

Bu histen kurtulunca gözlerini açtı. Etrafına bakındığında başka bir yerde olduğun fark etti ve geriye doğru adımladı ama bu sefer de içinden birisinin geçtiği hissine kapıldı.

Uzun, kırmızı bir elbisenin eteklerinden tutarak ilerleyen Y/N, kendisinden bir kaç adım ötede durdu. "Bu mahzen gün geçtikçe daha kasvetli bir hal alıyor." Başını iki yana sallayarak ilerlemeye devam etti. Kenma da onun arkasından...

Bir görevliye başıyla hareket yaptığında sessizce kapıları açtılar. İkisi de içeriye girdiğinde kapı yeniden kapandı.

Paslı demir parmaklıklar ardında mahkumları ve köleleri saklıyordu. Y/N en köşedekine yaklaştı. "Kenma," sessizce mırıldandı. Kenma, daha iyi görebilmek için daha fazla yaklaştı.

Duvara yaşlanmış, elinde bir taşla yeri eşeleyen birisini gördü. Korkmuştu çünkü bu kişi aynı kendisiydi. "Lütfen, bak senin için üzgünüm. Böyle olmanı istemezdim."

'Biraz daha sizin misafiriniz olmayacağım, Prenses." Y/N üzüntüyle içini çekti.

"Seni buradan ben çıkartamam. Lucas, yani Kral, benim yetkilerimi sonlandırdı."

"Neden beni görmeye geliyorsun?"

"Çünkü beni sadece sen tanıyorsun."

"Seni tanımıyorum." İki Kenma da aynı anda söyledi.

'-Bu defteri ona vermeyi düşünüyorum. Tarih; 12 Mart 1735.' Cümle sonlandı.

----
umarım aklınız karışmıyordur.