imagine haikyuu

Sawamura Daichi

of of of of
1K İÇİN TEŞEKKÜRLER
ağlamamalıyım, ağlamamalıyım...
iyi okumalar!

-Hamileliğinde.-

Seninle ilgilenmesi gerektiğinin farkında, ama onu zor durumda bırakmak istemediğin ve kafasını işlerine vermesini istediğin için ona her şeyin yolunda olduğuna dair açıklamalar yapıyorsun.

Yine de senin için endişelenmeye devam ediyor çünkü hem onun karısısın hem de ikinize ait olan bir çocuğu taşıyorsun. İlk beş ayda onun yardım tekliflerini red edebilirken doğuma yaklaştığınız her süre zarfında bu imkansızlığa daha da yaklaşıyordu.

O çok dikkatli ve sen ara sıra dikkatsiz birisi olabildiğin için buna daha fazla inkar etmiyorsun.

Bir gece onun antrenmanlardan gelmesini beklerken yatağınızda uykuya kalıyorsun. Eve geldiği zaman seni çok fazla yalnız bıraktığını fark etti. Bunun için pişmanlık duyarak üzerini değiştirdi ve senin yanına uzanıp ellerini karnına koyup hafifçe okşayarak uyumaya başladı.

Sabaha karşı uyanıyorsun ve günün neredeyse aydınlanmaya başladığını fark ediyorsun. Karnının üzerinde hala yavaşça yuvarlaklar çizen elin sahibi kocana bakıp gülümsedikten sonra yavaşça ayağa kalkıyorsun.

Üstüne ince bir şal aldıktan sonra odanızla bitişik balkona çıktın. Hamileliğinin daha sakin geçmesi için kırlık bir kesimde bir aralar yazı geçirmek aldığınız evinize yerleşmiştiniz. Buralara yakın bir hastane de olduğu için senin için en iyisi buraydı.

Senin için her zaman en iyisini istiyor ve elinden gelenin en iyisini yapıyordu. Seni çok seviyor ve bunu her durumda hissettirmeye çalışıyor. O, senin sahip olabileceğinin en iyisi olmak istiyor ve sana göre zaten en iyisi.

"Bebeğim, neden kalktın?" Balkonun sürgülü kapısının yavaşça açılış sesinden sonra kocanın uykulu sesi seni kendine getirdi. Üstünde şalı kendine biraz daha bastırdın ve gülümseyerek arkanı döndün.

Seni gördüğü her anda büyülenen Daichi, uzun zamandır seni ayakta şişmiş karnınla beraber görmediğini fark etti. Seni o kadar fazla tatlı buluyordu ki... "Uhm, izlemek istedim."

"Burası soğuk." Kendi kollarını sana siper edercesine bedenine sardı ve seni rahatsız etmemeye çalışarak kendine çekti. "Hadi içeriye geçelim." Ardından gelin stiliyle seni kucağına aldı.

"Daichi," gözlerini devirdin ama bu içten içe hoşuna gidiyordu. "Kendim yürüyebilirim."

"Ama düşebilirsin-"

"DAİCHİ!"

"E-efendim?"

"ÇOCUK GELİYOR!"

•••

Acı içinde çıktığın eve bu sefer karnındaki boşluk ve kocanın kollarındaki bebeğiniz ile giriyorsun. Ve o çok... çok güzel.

Hazırladığınız bebek çantasını evinize girince komidinin üstüne koydunuz ve bebek odasına giderek huzurla uyuyan bebeğinizi beşiğine yatırdınız. "Yüz hatları sana benziyor sanki..."

"Burnu hariç." aynı anda eklediniz. Mutlusun, mutlusunuz, hiç olmadığınız kadar. Gerçekten bunu hayal etmek bile fazla uzak iken nasıl gerçek oldu hala şaşkınsın.

Kendinizi kanepeye bıraktınız. Onun üstünde duruyorsun ve birbirinize sıkıca kenetlenmiş durumdasınız. Karnın büyümeye başlamadan önce hep böyle yaptığınız aklına geldiğinde gülüyorsun.

"Ne oldu?" Senin gülmen ister istemez onun da yüzünde bir gülümseme oluştururken kafasını hafifçe doğrultup göğsünde uzanan sana bakıyor.

"Böyle sarılmayalı uzun zaman olmuştu."