imagine haikyuu

gnossienne

-Üzgünsün ve hayatına bir şekerle giriyor.-
--Kageyama Tobio--

İnsanlar, çoğunlukla klasik müziği saçma bulurlar. Sana göre kalitesiz insanlardır onlar, hayatlarında bir kere bile sevmenin ne demek olduğunu hissedemeyecek olan. Klasik müzik bir anda sana nefreti, üzüntüyü, aşkı, sevinci, sevgiyi yaşayabilirken klasik müzik sevmeyen kişilerin bu duygular altında ezildiğini düşünüyorsun.

Bu kadar ince bir davranışın ağır sonuçlarını katlanamayan boş insanlar.

Senin için hepsi ondan ibaret.

Sigara dudaklarında yer ediniyor. Geriye yaslanıyorsun ve rahatlatıcı müziği dinlemeye devam ediyorsun. Kendini nerede ve nasıl hayal ediyorsun?

Mutlusun; kendi odandasın, hayır bir sokakta. Etrafında kediler var, hava karanlık ve soğuk. Herkes işlerinden çıkıp evlerine gitmenin derdinde ama sen evinden kaçmak istiyorsun. Yaşadığın duygular, mutluluk, evde kalıp oturmana izin vermiyor.

İşte tam da bu durumda olmak isterdin ama sonuç olarak o durumda değilsin. Evindesin ama bu ev, hayalindeki sokaktan bile daha soğuk. Mutluluk? Üzgün değilsin ama mutlu da olduğun söylenemez.

Hayatında bir şeyler eksik. Her şeyin varken yokmuş gibi hissettiriyor. Bir şeyler eksik...

Külleri birikmiş sigaradan bir duman daha çekiyorsun içine. Şarkı baştan çalmaya başlıyor. Bir daha hissedebilecek durumda değilsin. Ayağa kalkıp şarkıyı durduruyorsun ama bu rahatlamana neden olmuyor.

Kapının çalmasıyla sigarayı söndürüyorsun ve hayat bezmiş gibi, aslında tamamen öyle, adımlarınla kapıya ilerliyorsun. "Y/N L/N, değil mi?" Elinde bir kutuyla duran ve elindeki kağıttan ismini okuyan bir adam çıkıyor kapıyı açınca.

"Evet, buyrun?"

"Size bir kargo var." Elindeki kağıdı sana uzattığında şaşkınca gösterdiği yere imza atıyorsun. "İyi akşamlar." Sahte dilekler. Kimsenin 'iyi akşamlar' dileğine inanmadın.

Oturma odasına geçtin ve sokağa bakan pencereye yaklaşarak kargocunun gidişini izledin. Derin bir nefes alarak koltuğa oturdun. Kargo şirketinin logosunun olduğu poşeti yırtıp attın ve mavi bir kutunun üstündeki notu eline aldın.

'Lolipoplar, her zaman sigaradan daha iyidir.'

Arkasını çevirerek bir isim aradın ama hiçbir mesaj yoktu. Kafanı iki yana salladın ve yanlış kişiye gönderilme ihtimalini düşünmek istedin ama adam senin evinin adresine gönderildiğini belli eden ve üstünde adının yazılı olduğu belgeyi sana imzalatmıştı.

Kutuyu açtın ve içindeki onlarca lolipopa bakmaya başladın. Bakışların ardından sigara paketine baktı. Bırakmak ister miydin? Evet. Peki, şimdi mi? Hayır.

Kutuyu umursamazca komidinin üstüne koyarak oturma odasının loş ışığını kapattın. Yatak odana geçtin.

′°′
Gözleri buğulu bir adam, her gece penceresinden atlayarak çıkar ve şehrin ortasındaki kuleye tırmanırmış. Bir gün gözüne penceresinden üzgün bir şekilde bakan bir kız çarpmış.

Ve ben, bu hikayeyi biliyorum.
′°′

kendimi egoist gibi hissediyorum ama yazdığım bütün bölümler içime siniyor.