#Unicode
အိပ်ရာပေါ်မှာအချိန်အကြာကြီးသတိမေ့နေခဲ့တဲ့သူမရဲ့မျက်ဝန်းညိုညိုလေးတွေပွင့်လာတဲ့အချိန်မှာတော့ လက်ယာဝမ်းသာအားရ သူမကိုယ်လေးကိုပွေ့ဖက်လိုက်မိသည်
"နန်း... မင်းသတိရလာပြီနော်... ကိုယ်မင်းကိုဘယ်လောက်စိတ်ပူနေရလဲသိရဲ့လား?.. ကိုယ်မှားပါတယ်... ကိုယ့်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးမယ်မလား?"
အပျော်လွန်ပြီးလက်ထဲမှာရှိနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးရဲ့တုန့်ပြန်မှုတွေကိုသတိမထားမိပဲရှိနေရာမှ ရုတ်တရက်သတိဝင်သွားသည်.... ရင်ခွင်ထဲကကိုယ်လေးကိုခွာပြီးမျက်နှာလေးကိုသေချာစိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်
မျက်တောင်အဖွင့်အပိတ်မှန်မှန်လုပ်နေတာကလွဲရင်မျက်လုံးလေးတွေကတစ်နေရာတည်းမှာအသေဖြစ်နေပြီး ကျောက်ရုပ်တရုပ်လိုခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကပါတုန့်ပြန်မှုမရှိတာကိုတွေ့လိုက်ရတော့ လက်ယာတုန်လှုပ်စွာပုခုံးကနေဆွဲလှုပ်ပြီး
"နန်း... သတိထားစမ်း... နန်း... ကိုယ်ပြောနေတယ်လေ... သတိထားစမ်းလို့... နန်း"
သူဘယ်လောက်ပဲဆွဲကိုင်လှုပ်နေပါစေ သူဘယ်လောက်အော်ခေါ်နေပါစေ နေမြဲအတိုင်းရှိနေတဲ့သူမကိုကြည့်ပြီး လက်ယာ သူစိုးရိမ်တာတွေတကယ်ပြန်ဖြစ်လာပြီဆိုတာသိလိုက်တော့သည်
"နန်းရယ်... ကိုယ်မှားတာပါ... ကိုယ်မပြောသင့်တဲ့စကားကိုပြောလိုက်မိလို့... ကိုယ့်ကြောင့်... ငါကွာ... 'တောက်' "
"အစ်မ သတိရလာပြီလား?... အစ်မ နေသာရဲ့လား?.... အစ်မ"
"................"
"ဟေ့လူ... အစ်မဘာဖြစ်တာလဲ?... အစ်မ..."
နန်းရဲ့တုန့်ပြန်မှုမရှိတဲ့ပုံစံကိုနားမလည်တဲ့လူက နန်းအသားကိုထိပြီးကိုင်လှုပ်ဖို့ပြင်တော့ လက်ယာအဲ့လက်ကိုပုတ်ချလိုက်ကာ
"မထိနဲ့..."
"ဟ... ခင်ဗျားကဘာလဲ?... ကျုပ်ကအစ်မကိုစိုးရိမ်လို့ဗျ... အစ်မဘာဖြစ်နေတာလဲ?... တစ်ခုခုမူမမှန်သလိုပဲ"
"............"
"ဟေ့လူ... မေးနေတာဖြေလေ... အစ်မဘာဖြစ်နေတာလဲ?"
YOU ARE READING
လရိပ်ဘယ်ဆီ (လရိပ္ဘယ္ဆီ)
RomanceMy Own Creation### First Story### both Zawgyi&Unicode### cover Photo is not mine### all credits to original owner### #Unicode အချစ်တွေ အမုန်းတွေ ဘာတွေကျွန်တော်မသိဘူး... သူများမိသားစုတွေဘယ်လိုဖြစ်နေလဲကျွန်တော်ဂရုမစိုက်ဘူး... ကျွန်တော်သိတာ ကျွန်တော်ဂရ...
