#Unicode
"မေမေ..."
ယမင်းနဲ့ဖုန်းပြောပြီးလို့တစ်ယောက်တည်းတွေးချင်တိုင်းတွေးပြီး တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေတဲ့ နွယ့်အနားကိုသားပြန်ရောက်လာသည်
သားကိုမြင်တာနဲ့နွယ့်ရင်ထဲမှာအားတက်သွားရသလို သားကိုလည်းအားကိုးတကြီးမော့ကြည့်မိသည်
"သား... "
"မေမေအဆင်ပြေရဲ့လား?... ဖေဖေ မေမေ့ကိုပြဿနာရှာသွားတာမလား?... အာ... မေမေလက့်... ခဏမေမေ... သားလက်ကဒဏ်ရာကိုဆေးထည့်ပေးမယ်"
နွယ့်ဘေးမှာဝင်ထိုင်ပြီးမှ ဆေးသွားယူမယ်ဆိုပြီးထဖို့ပြင်နေတဲ့သားလက်လေးကိုဆွဲယူပြီး နေရာမှာပြန်ထိုင်စေကာ
"သား... ဘာတွေပဲဖြစ်လာခဲ့ ဖြစ်လာခဲ့မေမေ့ကိုသားမစွန့်ပစ်ရဘူးနော်... ဒီမိသားစုနဲ့အဝေးဆုံးကိုတွန်းမပို့ပဲ သားရဲ့အမေအဖြစ်နဲ့တစ်သက်လုံးလက်ခံပေးနော်... နော် သား"
"မေမေ ဘာလို့အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေပြောနေတာလဲ?... သားကဘာလို့မေမေ့ကိုစွန့်ပစ်ရမှာလဲ?... မေမေကရောဘာလို့ဒီမိသားစုကနေထွက်သွားရမှာလဲ?... ဒါမေမေ့အိမ်... သားကမေမေ့သား... ဖေဖေကမေမေ့ခင်ပွန်း... အကုန်လုံးကမေမေ့အပိုင်တွေလေ... မဆိုင်တဲ့ဘေးလူတွေအတွက်နဲ့မေမေကဘာလို့ထွက်သွားပေးရမှာလဲ?... အဲ့လိုစကားမျိုး အတွေးမျိုး လုံးဝ မပြောပါနဲ့ မတွေးပါနဲ့မေမေ... သားမကြိုက်ဘူး"
နွယ့်ကိုပြောနေတဲ့စကားသံတွေကအေးစက်လာသလို မျက်နှာကအစတင်းမာလာတဲ့သားရဲ့ပုံစံက အခုလိုကျတော့လည်းတကယ့်ကိုအဖေတူသားပါပဲ
"သားရယ်... မေမေ... အင့်...ဟင့်... ဟင့်...ဟင့်"
နွယ် သားရဲ့ရင်ခွင်ထဲခေါင်းဝင်ပြီးရှိုက်ကြီးတငင်ငိုကြွေးလိုက်သည်
'ဟုတ်တယ်... သားရှိတယ်... ဘယ်သူ့မှငါ့ဘက်မှာမရှိလည်းသားရှိတယ်... သားလေးရှိနေသရွေ့ ကို ငါ့ကိုပစ်ပစ်ခါခါလုပ်လို့မရပါဘူး... ဒီအိမ်ကနေလည်း ငါထွက်သွားစရာမလိုဘူး'
နွယ့်ဘက်မှာအပြည့်အဝရပ်တည်ပေးနေတဲ့သားအနားမှာအကြာကြီးငိုရှိုက်လိုက်သလို စိတ်ထဲမှလည်းဟန်ကိုယ့်ဖို့ဆိုသလိုရေရွတ်နေမိသည်
YOU ARE READING
လရိပ်ဘယ်ဆီ (လရိပ္ဘယ္ဆီ)
RomanceMy Own Creation### First Story### both Zawgyi&Unicode### cover Photo is not mine### all credits to original owner### #Unicode အချစ်တွေ အမုန်းတွေ ဘာတွေကျွန်တော်မသိဘူး... သူများမိသားစုတွေဘယ်လိုဖြစ်နေလဲကျွန်တော်ဂရုမစိုက်ဘူး... ကျွန်တော်သိတာ ကျွန်တော်ဂရ...
