Baştan aşağı siyah olan takım elbisesi ve ellerinde dövmeleri vardı. Beni görünce sırıttı ve oturduğu yerden kalkarak yanıma gelmeye başladı. Bana yaklaştıkca aramızdaki boy farkı kendini belli ediyordu. Yanıma gelerek dibimde durdu. Ağzımdaki bantı...
Neyse, her bölüm başlığında oy, yorum diyerek sizi bıktırmak istemiyorum o yüzden bölüme.
Size gif de bıraktım. Hadi yine iyisiniz eheheh
İyi okumalar<33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-ALAZ'DAN-
Gece boyunca çok rahat uyumuştum. Alev'in bana öyle gülümsemesi aklıma gelince yüzümdeki aptal gülümsemeye engel olamıyordum. Umarım hep bana gülümser. Yani, öyle söylemişti. Ama yine de sanmıyorum...
Onu mutlu etmek beni de mutlu ediyordu. Yaralarını yok edemezdim belki ama sarabilirdim. Elimden geldiğince onun yanında olmaya çalışıyordum. Çünkü o benim yanımda olmuştu. Benim yanımda güvende hissediyordu. Her ne kadar zarar görse bile gitmemişti. Biliyorum, gitmezdi.
Sabahın erken saatlerinde uyanmış, Alev'in mesaj sayfasına girerek eski mesajlarımızı gülerek okuyordum. Tanrım, ergen aşıklar gibiyim. Gece uyurken onu düşünmek, mesajları tekrar tekrar okumak falan. Beni dövünce beni önemsediğini düşünmek hangi seviye Allah aşkına? Lan bana hakaret edince bile hoşuma gidiyor. Sesini duymak güzel. Her ne kadar sülaleme sövse bile.
Mesajları okurken telefonuma düşen çağrıyla kaşlarımı çattım. Savaş sabah sabah beni neden arıyordu ki? O bitlinin benle ne işi olurdu? Hah! Tabii ki! Alev'in telefonunun şarjı bittiği için Savaş'ın telefonundan arıyordu. Ne kadar salağım! Kesin beni özlemiş, sesimi duymak için aramıştı. Canım ya, çok seviyor beni. Öyle sövdüğüne bakmayın. Onun sevme şekli öyle. Dün gece onda çok etki bıraktı anlaşılan. Hele hastanede olanlar. Yanıyoruz Fuat abi!
Yüzümdeki sırıtmaya son verip telefonu açtım. "Ne o? Beni mi özledin?" dedim sırıtarak.
"Lan ne özlemesi amına koyduğum?" Savaş'ın sesini duyduğumda tüm hayallerim tuzla buz oldu. Sesi boğuk geliyordu. Ağzı doluydu.
Sinirle çıkıştım. "Ne söyleyeceksen söyle! Ben senin gibi yan gelip yatmıyorum! İşlerim var!"
Güldü. "Hee ben biliyorum o işleri. Her neyse, Alev yanında mı?" diye sordu.
Kaşlarım çatıldı. "Hayır yanımda değil. Evde yok mu?"
"Yok. Sabahtan beri telefonuna da ulaşamıyorum da. Acaba senin yanındamı diye şey ettim." dedi.
"Yok burada. Bak merak ettim şimdi." dedim endişeli bir sesle.
"Telaşlanma oğlum. Alev bu. Çıkar bir yerlerden." dedi.
"Tamam. Bulursan bana haber ver."
"Tamam." dedi ve telefonu kapattı. Nereye gidebilirdi ki. Hemen aramaya başladım. Ulaşılamıyor. Yeniden aradım. Ulaşılamıyor.
