Baştan aşağı siyah olan takım elbisesi ve ellerinde dövmeleri vardı. Beni görünce sırıttı ve oturduğu yerden kalkarak yanıma gelmeye başladı. Bana yaklaştıkca aramızdaki boy farkı kendini belli ediyordu. Yanıma gelerek dibimde durdu. Ağzımdaki bantı...
Bu sefer çok konuşmayacağım. Konuşmaya da gücüm yok zaten.
Küçük yıldıza dokunarak oy verirseniz ve satır altlarına yorum bırakırsanız çok mutlu olurum.
İyi okumalar<33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hayır! Sakın uyuma! Bana bak Alaz! Lütfen uyuma! Lütfen!" Bağırmaktan başka bir şey gelmedi elimden. Ceketi yarasına daha çok bastırdım. Diliyle dudaklarını ıslattı. Gözleri yavaş yavaş kapandı. "Görüşürüz meleğim..."
Gözleri tamamen kapanınca dudaklarımın arasından kaçan hıçkırığa engel olamadım. Alnımı alnına dayayarak fısıldadım. "Lütfen bırakma beni. Aç gözlerini lütfen." Ama boşa konuşuyordum. Elimdeki ceketi daha çok bastırdım yarasına. Gözlerini hafifce araladı. Göz kapaklarının açılmasıyla yanaklarına doğru bir damla yaş süzüldü.
Dudaklarımı o yaşın üzerine bastırdım. "İyileştireceğim seni. İyi olacaksın." Elini tutarak parmaklarımı parmaklarının arasından geçirdim. "Lütfen. Lütfen bir az dayan. Çok az kaldı." Bakışlarımı yola çevirdim. Hastaneye yaklaşıyorduk. "Bak, vardık bile. Benim için dayan. Lütfen." Yaşlarla örtülmüş koyu yeşil gözlerine son kez baktım.
Daniel arabayı durdurunca hemen indi ve Kayrayla birlikte Alaz'ı sedyeye yatırdılar. Hemen yanlarına ilerledim ve elini tuttum. "Burdayım tamam mı! Hiç gitmeyeceğim. Korkma sakın!" elini daha sıkı tutarak hastaneye girdik. Doktorlar hemen bize doğru geldi. "Nesi var?"
Göz yaşlarımı dindirmeye çalışarak. "Vuruldu. Çok kan kaybediyor. Hemen ameliyata almamız gerek!" Kafasını salladı ve sedyeyi sürmeye devam etti. "Ben doktorum. Ameliyata ben de gireceğim." Doktor ilk önce bana tereddütle baksa da. "Lütfen! Bakın, ona söz verdim." dedim göz yaşları içinde. Doktor kafasını salladı. "Hazırlanın. Siz gelene kadar idare edeceğiz." Kafamı sallayarak Alaz'ın elini istemesem de bıraktım.
Hemen giyinme odalarından birine girerek önlük, bone ve eldiven taktım. En son maskemi de takarak ameliyathaneye koştum. Daniel koltuklara oturmuş, Kayra volta atıyordu. Yanlarına ilerlediğimde Kayra yanıma koşarak kolumu tuttu. "Alev hanım, iyi olacak değil mi?" diye sordu olumlu bir cevap almak istercesine.
"Bilmiyorum Kayra. Elimden geleni yapacağım." Kafasını sallamasıyla ameliyathaneye girdim. Alaz'ın olduğu odaya girince doktorların yarayla ilgilendiğini gördüm. Soğukkanlı olmalıydım. Şimdiye kadar hep soğukkanlılıkla başarmıştım. Tamam Alev. Orada yatan Alaz değil. Her hangi bir hasta. Sen iyi olursan o da iyi olur.
Kendimi avutmaya çalışarak monitöre ilerledim. Tansiyonu çok düşüktü. Kalp atışları hızlanmıştı. Çok kan kaybetmişti. Yanlarına ilerlediğimde kurşunu çıkarmaya çalıştıklarını gördüm. Doktorlardan biri kafasını kaldırarak bana baktı. "Hemen kan vermemiz lazım! Çok kan kaybediyor!"
