Baştan aşağı siyah olan takım elbisesi ve ellerinde dövmeleri vardı. Beni görünce sırıttı ve oturduğu yerden kalkarak yanıma gelmeye başladı. Bana yaklaştıkca aramızdaki boy farkı kendini belli ediyordu. Yanıma gelerek dibimde durdu. Ağzımdaki bantı...
Evet, tahmin ettiğim gibi final bölümü hakkında bir takım mesajlar alıyorum. Açıkcası tam olarak bölümü bende bilmiyorum.
Küçük yıldıza dokunarak oy verirseniz ve satır altlarına yorum yaparsanız çok mutlu olurum.
İyi okumalar<33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ekrandaki ismi görünce sertçe yutkundum. Merdivenlerden gelen adım sesleriyle bakışlarımı Alaz'a çevirdim ve telefonu ona doğru tuttum.
"Siktir! Biz onu unuttuk!"
Kafamı salladım ve dudaklarımı bir birine bastırdım. Emin olmak ister gibi Alaz'a baktım. Kafasını ağırca sallayınca telefonu açarak kulağıma dayadım. "Efendim Emir." dedim dişlerimin arasından.
"Açtım işte Emir." dedim sinirli bir sesle. Alaz ellerini belime doladı ve beni sakinleştirmeye çalıştı. Ama başarılı olduğu söylenemezdi.
"Sen neredesin Alev? Son konuşmamızdan sonra aramalarımı açmadın. Mesajlarıma da cevap vermedin. O gün akşama kadar seni bekledim ama gelmedin." dedi hesap soruyormuş gibi. Güldü. "Duyacaklarından mı korktun yoksa? Biricik sevgilinin sana anlatmak istemediklerini duymak istemedin bence. Ne de olsa ona çok güveniyorsun ya." dedi eğlenerek. "Doğru ya. Sen benden sana yalan söylediğim için ayrılmıştın." Yutkundum ve bakışlarımı Alaz'a çevirdim. İfadesiz gözlerle karşıya bakıyordu.
Sinirli bir soluk aldım. "Evet Emir, gelemedim. Sen sanırım kendini eve kapattın da olan bitenden haberin yok."
"Herşeyden haberim var güzelim." dedi daha ciddi bir ifadeye bürünerek. "Bu arada Alaz'a baş sağlığı dileklerimi iletirsin. Malum kendisi cenazeden sonra ortalıklardan kayboldu."
Alaz yumruklarını sıktı. Tam dudaklarını aralayacakken elimi ağzına kapatarak onu durdurdum. Emir, Alaz'ın onu duyduğunu öğrenmemeliydi.
Alaz kafasını sallayınca yeniden telefona döndüm. "Ne istiyorsun Emir?" diye sordum bezgin bir tavırla.
Güldüğünü duydum. "Sadece sana gerçekleri söylemek istiyorum güzelim." Durdaksadı. "Seni bana kazandıracak gerçekleri." Alaz güçlüce yutkundu. "Eninde sonunda mutlu olacağız. Ve sakın unutma, gerçeklerden hiç bir zaman kaçamazsın. Hep seni yakalar." ve telefonun kapanma sesi.
Kaşlarım kendiliğinden çatılmıştı. Ne gerçeklerinden söz ediyordu? Alaz'ın bana söylemek istemediği kozla bir alakası olduğu belliydi. Emir'in söyledikleri doğruysa, ortada bir yalan vardı. Ve tüm oklar Alaz'ı hedef almıştı. Bakışlarımı ona çevirdim ve ifadesiz yüzüne nazaran hüzünlü gözlerini izledim. Alaz bana yalan mı söylüyordu?
