ကြည်သာ မိုးသောက်ကို တန်ဆောင်းထဲသို့ခေါ်သွား၏ ။
"ပိန္နဲပင်တွေအများကြီးပဲနော်"
ပတ်ချာလည်ကို လိုက်ကြည့်လျက် မိုးသောက် ပြောသည် ။ တကယ်ကိုပင် ပိန္နဲပင်တွေက သုံးလေးပင်မဟုတ် ။ ဆယ်ချီ၍ တောင်စောင်းပေါ်တွင် အစီအရီ ။
"ဒီကို လာကြည့်"
ကြည်သာ ဝါးရုံနှင့်ပိန္နဲပင်ကြားကို မိုးသောက်အားလှမ်းခေါ်လိုက်၏ ။ မိုးသောက် အပြေးလေးသွားသည် ။
"ဒီကနေ ကြည့်ရင် ဟိုမှာလယ်ကွင်းတွေတွေ့လား ၊ ထန်းပင်တွေရောပဲ"
မိုးသောက် မေးလေးမော့၍ ကြည့်လိုက်ရာ မှုန်ပျပျသာမြင်ရသော လယ်ကွင်းများကို တွေ့ရသည် ။ ဒါက သူတို့ရွာပြင်ပဲနေမည် ။
ထို့နောက် တန်ဆောင်းထဲဝင်ကြကာ ဘုရားကန်တော့၍ ရင်ပြင်ပေါ် လှည့်ပတ်ဖူးမျှော်ကြသည် ။
"ဒီမှာ လမ်းတစ်လမ်းရှိသေးတာလား"
တစ်နေရာသို့အရောက် ဂဝံမြေလမ်းကို မိုးသောက် တွေ့လိုက်ရပြန်သည် ။
"အေး ! ဟိုဘက်မှာ သိမ်အဟောင်းရှိတယ်လေ"
ထိုနေရာကိုတော့ သွားမကြည့်ကြတော့ပေ ။ မိုးသောက်က ထောင့်တွင်မြင်လာရသော နန်းဆောင်တစ်ခုထဲသို့ စိတ်ဝင်တစားဝင်သွား၏ ။
အထဲတွင် ရုပ်တုသုံးခုရှိနေကာ နှစ်ရုပ်က ကြောက်စရာကြီးတွေမို့ အမြန်ပဲ အပေါ်သို့ ပြန်တက်ပြေးလာခဲ့တော့သည် ။
"ကျောက်တုံးမမကြည့်တော့ဘူးလား"
ကြည်သာက မိုးသောက်ကို ရပ်စောင့်နေရင်း လှမ်းပြောသည် ။
"မ,မတော့ဘူး"
သူတို့တွေ ရှေ့ဆက်လျှောက်ကြရင်း မန်ကျည်းပင်အောက်တွင် ထိုင်နားနေလိုက်ကြသည် ။ လေတဖြူးဖြူးနှင့်တောအရိပ်အောက်မှာမို့ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေကာ အေးချမ်းလွန်းလှသည် ။ ငှက်မြည်သံများကလည်း ကြိုကြားကြိုကြား တွန်ကျူးလာကြ၏ ။ ကိုင်းခြောက်များပေါ်သို့ တွားသွားသော ကင်းလိပ်လျှော ၊ မြွေတို့၏ အသံများကိုပင် ကြားရသည် ။
ကြည်သာက ထရပ်၍ မန်ကျည်းသီးမှည့်အကြွေများကို လိုက်ကောက်သည်။ တော်တော်များများရလာတော့ မိုးသောက်ကို အနည်းငယ်ပေးရင်း သူ့နေရာတွင်ပြန်ထိုင်သည် ။
