"ကိုခန္႔ ကန္တင္းသြားစို႔ေလဗ်ာ"
"ေအးကြာ ခဏေလး လာၿပီ"
"ကိုခန္႔လဲ နက္ျဖန္သဘက္ဘဲ ခရီးသြားရေတာ့မွာကို ခုထိ အလုပ္မ်ားတုန္းေနာ္ "
"ေအးေပါ့ကြ ငါ့မွာ သြားခါနီးေလ စီစဥ္ထားခဲ့ရတာေတြပိုမ်ားေလ ျဖစ္ေနတာ "
"ေတာ္ေသးတယ္ ေမပါလိုက္ရလို႔ ကိုခန္႔တစ္ပူၿငိမ္းသြားတာ "
"ဘာလို႔လဲ ငါကေမဟိုမွာ အဆင္မေျပမွာစိုးရိမ္ေနတာ "
"ေမသာ မလိုက္ရလို႔ရိွရင္ ဒီ၃လလံုးလံုး မေတြ့မျမင္ရျဖစ္ေနမွာေပါ့ ကိုခန္႔ေနႏိုင္လို႔လားအဲ့လိုထက္စာရင္
အခုလိုတူတူသြားရတာပိုမေကာင္းဘူးလား
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဟိုမွာ တခါတေလေတာ့ဆံုမွာဘဲေလ"
"ေအးအဲ့လိုက်မင္းေျပာတာဟုတ္သား ခုလို အေဆာက္အဦ တစ္ထပ္တည္းမွာရိွတာေတာင္ ေမ့ကို ရံုးလာခ်ိန္ေလးဘဲငါ့မွာ ျမင္ခြင့္ရတာ ကန္တင္းလဲ ေမကေန့တိုင္းမလာ ရံုးဆင္းခ်ိန္က်လဲ မတူနဲ႔ ငါ့အဆင္မေျပပါဘူးကြာ "
"ကိုခန္႔က လိုက္ေလဗ်ာ ေတြ့ရဖို႔ေမ်ွာ္မေနဘဲ မေတြ့ေတြ့ေအာင္ မဆံုဆံုေအာင္လုပ္ရမွာေပါ့ အင္း ဒီပံုတိုင္းဆို ကိုခန္႔လိုေသးတယ္ေနာ္ လိုေသးတယ္ "
ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ ကန္တင္းေရာက္လာၿပီျဖစ္သည္။ ေမ့ကို လွည့္ပတ္ရွာၾကည့္လိုက္ေပမဲ့ ဒီေန့လဲ မေတြ့ရျပန္ပါ။ အရင္တုန္းကေတာ့ ေန့လည္စာကိုရံဖန္ရံခါမွသာလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ ကန္တင္းသြားစားေလ့ရိွေပမဲ့ အခုေတာ့ေန့တိုင္းလာျဖစ္သည္။ ေမ့ကိုေတြ့လိုေတြ့ျငားထမင္းခ်ိဳင့္ရိွပါလ်က္နဲ႔ကန္တင္းကိုလာေနေပမဲ့လည္း သူမေလးကိုေတာ့မေတြ့ရပါ ။
"ဟိတ္ မွာမယ္"
"နဒီလွမ္းၾကည့္ေနတာဆရာခန္႔နဲ႔ဆင္ပါတယ္လို႔ နဒီတို႔ထိုင္မယ္ေနာ္ "
"ေဟာ နဒီတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာ့မျမင္ဘူးေပါ့"
"ဟီး မဟုတ္ပါဘူးဆရာမ်ိဳးသန္႔ကိုလဲျမင္ပါတယ္ "
"ဆရာခန္႔ ကဟင္းမမွာဘူးလားဟင္ နဒီေကြၽးခ်င္လို႔ပါ မိတ္ျဖစ္ေဆျြဖစ္ေပါ့ "
YOU ARE READING
You are My Story (Complete)
Romance"နောင်နောင် ငါနင့်ကိုအရမ်းချစ်တယ် သိလား " "အဟွန်း......ငါမှ နင့်ကိုတစ်ခါမှဖွင့်မပြောခဲ့တာ နင်ဘယ်သိနိုင်ပါ့မလဲနော်" ချမ်းသီရိမေ "မေသိလား ကိုယ်လေ... အူတူတူပုံလေးဖြစ်နေတဲ့မေ့ကိုလည်း ချစ်တယ် ဒေါသတကြီးပုံလေးနဲ့မေ့ကိုလည်းချစ်တယ် မေ့ရဲ့ဝမ်းနည်းကြေကွဲနေတ...
