အပိုင္း(၁၅)

4.2K 66 1
                                    

Outpassထြက္ေတာ့အလာတုန္းကလို ေမနဲ႔ကားတစ္စီးတည္း အတူတူျပန္ခ်င္ေသာ္လည္း ေဖာင္ႀကီးမွာက မိန္းကေလးေဆာင္ကကားသပ္သပ္ ေယာက်္ားေဆာင္ကကားသပ္သပ္ထြက္တာေၾကာင့္
အတူတူသြားဖို႔ကမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အခုေတာ့ ရန္ကုန္ေရာက္မွဘဲ
သပ္သပ္ဆံုဖို႔ခ်ိန္းရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

ဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ညီေတာ္ေမာင္ကအဆင္သင့္ေစာင့္ေနလို႔ေတာ္ေသးသည္။
ေမေရာ လာႀကိဳမဲ့သူရိွရဲ့လားမသိဘူး။
ေမနဲ႔ကိုယ္က ဆင္းတဲ့ဂိတ္မတူေတာ့ ေမအဆင္မေျပမွာကို စိတ္ပူေနရသည္။

"ဟယ္လို ~~~~~~~~မဂၤလာပါ ဘိုးေတာ္"

"ရွင္းသန္႔ပိုင္ ငါ့ကို အဲ့လိုမေခၚနဲ႔လို႔ မင္းကိုဘယ္ႏွစ္ခါေျပာရမလဲ "
အရြယ္က၁၂ႏွစ္ကြာတာေၾကာင့္ ထိုငနာေလးကလူ႔ေရ႔ွသူ႔ေရ႔ွဆို ဘိုးေတာ္ဟု တမင္ေျပာင္ေခၚတတ္သည္

"အို႔ ဘိုးေတာ္ကလဲ စိတ္ခ်ည္း
ဘဲ သားကစတာကို "

"ေတာ္ ....ေတာ္ မင္းနဲ႔မေျပာအားေသးဘူး "

ေမ အဆင္ေျပလားေသခ်ာေအာင္အရင္ဖုန္းဆက္ေမးရအံုးမည္ျဖစ္သည္

"ဟယ္လို ဆရာ "

"ေမ အဆင္ေျပရဲ့လား ဂိတ္ကို ဘယ္သူလာႀကိဳလဲ "

"ညီမေလးနဲ႔သူ႔သူငယ္ခ်င္း လာႀကိဳတယ္ဆရာ "

"ေအာ္ ေတာ္ေသးတာေပါ့
ကိုယ္က ေမတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာစ္ိုးလို႔ ဖုန္းဆက္လိုက္တာ "

"ဟုတ္ အဆင္ေျပပါတယ္ဆရာ "

"ဟိုေလ ေမ .....နက္ျဖန္အားရင္ ကိုယ္တို႔ဆံုၾကရေအာင္ေလ "

"ဟုတ္ ရတယ္ေလ ဆရာ ဘယ္မွာဆံုၾကမလဲ"

"ေမက ဘယ္နားေနတာလဲ"

"ဆူးေလမွာ ဆရာ"

"အဲ့ဆိုJunction Cityနဲ႔နီးတာဘဲ အဲ့မွာဆံုၾကမယ္ေလ "

"ဟုတ္ ဆရာ ခဏေလးေနာ္ "

"အငယ္မ နင္လိုခ်င္တဲ့ဖိနပ္ဆိုတာက Junction  Cityမွာရိွလား"

"အင္းရိွေလာက္တယ္ ဘာလို႔လဲ "

"ဟုတ္ ရတယ္ဆရာ အဲ့ဆို မနက္ျဖန္က်မွ အဲ့မွာဆံုမယ္ေလဆရာ "

"ဟုတ္ၿပီ ေမ ကိုယ္ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ "

"အမယ္အမယ္ ေမ  ဆိုပါလား
ဘရားသားသိပ္မရိုးဘူးေနာ္"

You are My Story (Complete)Where stories live. Discover now