အပိုင္း(၂၀)

7.4K 60 2
                                    

အိမ္အျပန္လိုက္ပို႔တဲ့လမ္းမွာ ကိုယ္ေပးထားတဲ့ ပန္းစည္းေလးကို တဖြဖြနမ္းေနတဲ့ေမ့ေၾကာင့္ ကိုယ္လဲၾကည္ႏူးရသည္

"ပန္းစည္းကို အဲ့ေလာက္ေတာင္သေဘာက်လား လက္ထဲကကိုမခ်ေတာ့ဘူး "

"ဟုတ္ အရမ္းႀကိဳက္တယ္ ပန္းေလးေတြကအရမ္းလွတာဘဲ "

"အဲ့ပန္းကိုတဖြဖြနမ္းေနမဲ့အစား ကိုယ့္ကိုနမ္းပါလား "

"ဟင္ ...ေမ ကိုယ့္ကိုအနမ္းေလးမေပးခ်င္ဘူးလားလို႔"

"ကိုေနာ္ ကားေမာင္းေနတာကို ေလ်ွာက္စမေနနဲ႔ေရ႔ွကိုၾကည့္ေမာင္း "

"ေမကေဘးမွာရိွေနေတာ့ ကိုယ္ကအာရံုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ "

" ေရ႔ွကိုၾကည့္လို႔ ေမ စ္ိတ္ဆိုးေတာ့မွာေနာ္ "

"စိတ္ေတာ့မဆိုးပါနဲ႔ဗ်ာ အဲ့ဆို ကိုယ့္ကိုေမ့လက္ေလးေပးကိုင္ "

"ကားေမာင္းေနတာကို "

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး လုပ္ပါကြာ "

"ကိုကေတာ့ တကယ္ဘဲ "

ေမာင္းေနရင္းသိပ္မၾကာဘူး ဟန္သာတို႔အေဆာင္တိုက္ခန္းေရ႔ွ ေရာက္လာေတာ့သည္

"ေရာက္ၿပီ "

"အဲ့ဆို ေမသြားေတာ့မယ္ေနာ္ "

ကားတံခါးဖြင့္ၿပီးထြက္ဖို႔အသင့္ျပင့္ေနတဲ့ေမ့ကို ဆြဲထားလိုက္ကာ

"ႏႈတ္ဆက္အနမ္းေလးေတာင္မေပးဘဲ ဒီတိုင္းသြားေတာ့မယ္ေပါ့ေလ "

"ကိုကလဲ ဒါဘဲေျပာေနတယ္ "

"ဒါဘဲေျပာမွာေပါ့ ဒါဘဲလိုခ်င္ေနတာကို "

"မေပးလဲ ရေအာင္ယူတယ္ဗ်ာ "
ထို႔ေနာက္ ေမ့ႏႈတ္ခမ္းထက္သို႔ ပူေနြးႏူးညံ့ေသာအရာတစ္ခုထိကပ္လာေတာ့သည္
ကိုက ခါတိုင္းလို ထိရံုေလးမ်ွ မဟုတ္ဘဲ ဆက္နမ္းေနခဲ့သည္။
ဘဝမွာ အနမ္းခံရတယ္ဆိုလို႔ ေမြးအေမနဲ႔ အရုပ္ဆီကဘဲရိွတဲ့ေမ့အတြက္ ဘယ္လိုတံု႔ျပန္ရမွန္းမသိတာေၾကာင့္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးဘဲ ဆက္ေန ေနမိသည္။

"ပါးစပ္ဖြင့္ "

"ရွင္..."

ထို႔ေနာက္ ကို႔ႏႈတ္ခမ္းက ေမ့ဆီအတင္းတိုးဝင္လာကာ နင့္သည္းၾကာရွည္ေသာ အနမ္းတစ္ခုကိုေပးလာသည္။
ေမအသက္ရႉၾကပ္လာေတာ့ ကို႔ကိုတြန္းဖယ္ကာမွ ကိုကေနာက္ဆုတ္ေပးသည္။
ဒါေတာင္မၿပီးေသးဘဲ ေမ့နားသစပ္ကို နမ္းေနေသးသည္။

You are My Story (Complete)Onde histórias criam vida. Descubra agora