MİNE(L) -1- [Kötü Kadının Bedeni]

Bölüm 17 - Kısım 2

"İşte bu yüzden peşinizi bırakamıyorum ve bu yüzden prensle evlenmemenizi istiyorum. Ben yeni tecrübe ettiğim bu şeyi bırakmak istemiyorum."

Morgan sözlerini tamamladıktan sonra yanağıma tüy gibi bir öpücük kondurdu ve dansımızı bitirdi. Elimi bırakmadan önce eldivenlerle sarmalanmış avuç içimi kendisine çevirdi. Önümde reverans yaparken elimi çevirip avucumun ortasına bir öpücük bıraktı ve başkalarına fark ettirmeden içini yüzüne yaklaştırdığı elimle kendi yüzünü hafifçe okşadı. Onun bu hareketiyle başkalarına çaktırmamaya çalışarak elimi ondan kurtarmak için çabaladım. O sırada arkamdan gelen sesle irkilerek bakışlarımı Morgan'dan alıp arkamda aniden beliren bu kişiye çevirdim.

"Nişanlımın eli ile az daha oyalanacak olursanız o elinizi bir daha asla kullanamayacağınız bir duruma sokmak zorunda kalacağım Lord Morgan," diyen Zeniel gülümseyerek devam etti. "Ağabeyiniz ve nişanlısı birazdan gelecekler, sizin için ailenizin yanında durmak daha uygun olur. Sonuçta şu an elini bırakmak konusunda sıkıntı yaşadığınız kişi, ileride benim ailem olacak insan. Hepimiz nerede durmamız gerektiğini bilmeliyiz değil mi?"

Zeniel, bunları gülen bir yüzle ve oldukça hoş bir sesle söylemişti. İçinde yatan tehdidi duymasam bu konuşmanın tonlamasından iki arkadaş konuşuyor zannedebilirdim. Ben ikilinin aniden gerilmemesini umut ederken Morgan, benim endişelenmiş ifademe bakarak bir şey yok dercesine elimin üzerini yeniden okşadı. Zeniel bu hareketle beni kendisine doğru çekerken Morgan, sarışın prensin herhangi bir şey söylemesine izin vermeden konuştu.

"Üzerinizde 'prensliğin' nişanesini taşırken durmamız gereken yerlerden bahsetmeniz oldukça gülünç majesteleri," dedikten sonra Zeniel'e selam veren sözde aşığım hızlı bir biçimde yanımızdan uzaklaştı. Fark ettiğim gerçekle gözlerim büyürken Zeniel'e döndüm.

"Morgan senin kraliçenin oğlu olmadığını biliyor!"

Zeniel, şaşkın gözlerime bıkkın bir bakış atıp beni pistten alıp uzun masaların bulunduğu kısma yöneltti ve boş bir masada karşılıklı bir biçimde durduğumuzda konuştu.

"Buradaki pek çok kişi benim Kraliçe Belisima'nın oğlu olmadığını biliyor Minel, sonuçta burada sadece en üst mevkilerde yer alan asiller var ve hepsi de dedikodu yapmaya oldukça ilgili. Ancak ellerindeki tek seçenek benim bu sebeple kimsenin ağzını açmaya niyeti yok. Kraliyet kanından olmayan bir mirasçı, hiç olmayan bir mirasçıdan her zaman daha iyidir. Hem Kraliçe'nin beni, Cariye Beau'ya karşı dengeleyici bir biçimde kullanmaya ihtiyacı var. Kudretli Kraliçemiz cariyesini öldürmediği sürece köpeğinin ipleri ele almasını önleyebilmek için beni yaşatacaktır çünkü Kraliçe ve ben ölürsek kızının ruhsuz bedenini kullanıp vasilik yapacağım iddiasıyla bu ülkenin başına geçecek olan kişi ve o kişinin kendi ülkesinde monarşi kurmak adına tüm halkımızı savaşa gözünü kırpmadan sürükleyeceği, oldukça bariz değil mi?"

Sözleri doğruydu, acaba Zeniel tam olarak ne zaman öğrenmişti Kraliçe Belisima'nın oğlu olmadığını ya da öğrendiğinde ne tepki vermişti? Bana gönderdiği pek çok mektupta kraliçeyi görmek istediğinden bahsettiği için bu durumun o, on iki yaşını geçtikten sonra gerçekleştiğini düşündüm istemsizce.

Ani gelen farkındalıkla dikleşerek kuzenimi salonda aramaya başladım. Zeniel'in çoktan benim yanımdan tüymesi ve Vertice'yi ilgiye boğması gerekiyordu ancak sahte prens tüm ihtişamıyla benim yanımda durmaya devam ediyordu ve kuzenim ise bıkkın bir biçimde Kanaviçlerin oğluyla konuşuyordu. Vertice'nin yüzündeki sıkılmış ifade aramızdaki onca mesafeye rağmen belli olsa da Lord Tunal bundan bihaber gibi görünüyordu.

Zeniel'e yeniden dönmeden önce ileride memnun bakışlarla bizi izleyen Siyah Leydi'yi görmemle iç geçirdim. Leydi Eliza ben ne dersem diyeyim dinlemiyordu ve Zeniel ile benim evliliğimiz konusunda ısrarcı davranmaya devam ediyordu. Siyah Leydi'nin kendince sebepleri olduğunun farkındaydım fakat o sebeplerin sonuçlarının bedelini benim ödemek zorunda kaldığım da bir gerçekti.