MİNE(L) -1- [Kötü Kadının Bedeni]

Bölüm 3 - Kısım 4

"Odanın çevresindeki yazılar... Onları okuyabiliyorum ama sebebi bu değil burada yatan kadının azize olmadığını biliyorum çünkü azizeler evlenip çocuk sahibi olamazlar ama burada yatan kadın benim büyük büyük annem."

"Pardon?"

"Dediğin gibi bu mezara çok özenilmiş hatta o kadar ki bu mezar diğer tüm mezarların taşıyıcı konumunda ama bunun sebebi bu kadının azize olması değil, tam tersine bu kadın döneminin en korkulan kişilerinden biriydi. Sahip olduğu güçler yüzünden halk onu cadı diye adlandırdı ve boğarak öldürdü. O öldükten sonra halk ona bir mezar yapmayı reddetti. Bunun üzerine kadın yeniden canlanarak o senenin tüm ekinlerini perişan etti, ticaret için gelen gemileri batırdı, insanların evlerini yıktı. Bunları yapanın kendisi olduğunu da asla gizlemedi. Her felaketten sonra yüzünü insanlara gösterdi, o kadar ki tüm halk kadının yüzünün her hattını ezbere biliyordu. Daha fazla gazaba uğramaktan korkan insanlar kadın için bir mezar yapmaya karar verdiler ama onun yeniden canlanarak üzerlerine gelmesinden korkuyorlardı. Bu sebeple cadının mezarının üzerine birçok yeni mezar yerleştirdiler ki eğer cadı yine mezarından kalkarsa tüm kayalar onun mezarının üzerine çöküp onu oraya kilitleyebilsin. Ayrıca dediğin gibi buraya hiçbir şekilde güneş girmiyor ya da rüzgâr asla rahatsız edici bir seviyede esemiyor ama bunların hiçbiri saygı ifadesi değil. Her biri bu kadının yeniden uyanmasını önlemek üzere yapılmış. Hatta bak şurada aynen şöyle yazıyor 'rüzgarın bile seni rahatsız edemediği bu yerde sonsuz uykundan asla uyanma.' "

"Gece gece yaptığın şakalar bittiyse çıkalım mı Anastasia, daha Aziz Nikolaos Kilisesi'ne gideceğiz."

"Bana inanmıyor musun? Halk bu kadının yüzünü nasıl bu denli incelikli bir şekilde tasvir etti sence? Ya da yukarıda yatan onca kudretli savaşçının tek amacı bu mezardan çıkması muhtemel ruhun bekçiliğini yapmak değilse ne olabilir? Bu şehirde savaşçılara ihtiyaç yoktu, çünkü burası ticaret merkeziydi ve askerle işi olmazdı. Buna rağmen askerlerle dolu bir mezarının olması garip değil mi? Ayrıca yukarıdaki yazıların en azından bir kısmını çevirmiş olmaları gerekirlerdi şimdiye kadar zira kehanetin gerçekleşmesine çok az kaldı."

Anastasia iyice kendini kaptırmıştı ve ben de sıkılmaya başlamıştım. Arkadaşımın yaratıcı kişiliği bazen bu tarz olaylara sebebiyet verebiliyordu. Hatta bir keresinde bana, yazdığı kitaptaki dünyanın aslında var olduğunu ve o dünya ile olan bağlantısı yüzünden yaşanan olayları görüp kaleme alabildiğini söylemiş, ona güldüğümde ise beni trip manyağına çevirmişti.

"Merak etmiyor musun?"

"Neden bahsediyorsun Anastasia? Bak geç oluyor, hadi çıkalım buradan artık daha işimiz var."

"Kehanetten bahsediyorum. Merak etmiyor musun? Bak tependeki yerde başlıyor kehanetin yazısı: 'onun ruhu hala ölmedi. Müjdelenen kişi geldikten iki dalga sonra cadının ruhu yeniden soyundakine bahşedilecek. Ona saygı duyun, onu küçük görmeyin. Tanrıça Artemis'e sığının, o hepimize merhamet etsin.' "

Anastasia kararlı görünüyordu. Saçma bir şekilde yüzü aydınlanmıştı ve aurası etrafa güç yayıyordu. Anlaşılan söylediklerine gerçekten de inanıyordu. Havada da farklı bir şeyler vardı. Anlamlandıramasan da vücudum sebepsiz bir biçimde tetiklenmişti. Ensemdeki tüylerin dikleştiğini hissettim. Ne zaman garip bir rüya görsem hep bu hislerle uyanırdım, acaba masaj koltuğunda uyuya mı kalmıştım?

Tırnağımı avucuma batırdığımda acı hissettim yani rüya falan görmüyordum. Şu an yaşananların mantıklı bir açıklaması olmalıydı. Belki de Anastasia büyükannesinin ölümünden sonra yaşlı bir kadının mezarına geldiğimiz için ufak bir histeri krizine yakalanmıştı ya da ben mi ufaktan deliriyordum? Beynim yavaş yavaş tehlike sinyalleri yolluyordu bana. Buradan acilen çıkmam lazımdı. Azizenin kaya üzerindeki yüzü beni izliyor gibi hissediyordum. Saati kontrol ettim, henüz 23.58 idi. Buraya geleli çok olmamıştı ama bacaklarım sanki saatlerdir burada ayaktaymışım gibi titriyordu.