MİNE(L) -1- [Kötü Kadının Bedeni]

Bölüm 7 - Kısım 1

Araba yolda yavaşça ilerlerken neden Rasolen'in tüm perdeleri sıkı sıkıya kapatıp dışarıyı görmemi engellediğini düşünüyordum.

Yol taşlıydı ve tüm bu süre boyunca sürekli savrularak ilerlemiştik. Midem bulanmaya başlıyordu lakin ne zaman biraz temiz hava almak ya da baş dönmemi azaltmak için perdelere uzanıp açmaya çalışsam Rasolen hızlı davranıp beni engelliyordu. Yine de şansımı tekrar denemek için elimi perdelere uzattım. Beklediğim gibi Yüce Cenaplarının "sözde torunu" elimi tutup hızla geriye çekti.

"Perdeleri kapalı halde bırakmanızı rica ederim."

"Üzgünüm lakin midem bulanıyor ve eminim ki siz de bu denli boğucu bir havaya sahip olan at arabasının içine kusmamı istemezsiniz."

"Midenizden çıkacak olan muhteva bizi öldürmez Leydim lakin biri sizi görürse bu canımıza mal olabilir."

Kafamı ileri geri sallayarak derin nefesler almaya çalıştım. Altı yaşındaydım ve midem bulanıyordu. Yani kusmam an meselesiydi zira yiyeceklerin ufacık bir hareketi minicik yemek borumu aşmaları için yeterliydi. Sinirlenmemeye çalışarak soluklarımı iyice derinleştirdim.

"En azından muhabbet edemez miyiz? Dikkatimin dağılması için..."

"Sizin gibi bir Leydi ile muhabbet edebilecek seviyede olmadığıma eminim. Hem sessizlik tercihimdir. Şu an etrafı dinlemekle meşgulüm."

On iki yaşındaki bir çocuğun etrafı dinlemesinin bir önemi olmadığından emindim lakin bunu ciddi bir şekilde söylediği için Rasolen'i bozmamaya karar verdim. Ayrıca ses tonundaki bıkkınlığı saklamaya çalışmamıştı bu sebeple onu konuşmaya zorlasam da pek bir şey elde edemeyeceğimin farkındaydım. Ama konuşurken bıkkınlığının gizleyemediği bir başka şey de göze çarpıyordu: küçümseme. Romanın içine gireli çok olmamıştı lakin Minel'in varlığının insanlarda korku, saygınlık ya da merak gibi duygular uyandırdığına şahit olmuştum ama küçümseme hiçbir zaman bunlardan biri olmamıştı. Buna rağmen bu karşımdaki çocuk saklamayı beceremeyeceği kadar fazla bir miktarda beni küçümsüyordu. Etrafa yaydığı enerji küçücük ve konfordan uzak at arabasını daha da dayanılmaz hale getiriyordu.

Romanda Rasolen; sevdiği kadın kendisini sevmediği için aşkını içinde yaşayabilen, sabırlı ve olgun bir kişilikti. Nereden bakarsam bakayım bu çocuğun büyüdüğünde o kişiye dönüşeceğini söylemek zordu. Gri gözleri ve gümüş renkli saçları ile bu çocuk kesinlikle romanda bahsedilen kişiydi ama karakteri... Büyümek gerçekten de bu denli büyük bir değişim yaratabilir miydi? Meraklanmıştım.

"Etrafta dinlenilecek bir şey yok Lordum. Sabahtan beri arabanın takırtısını mı dinliyorsunuz?"

"Sizin duyamamanız dinlemeye gerek bir şey olmadığı manasına gelmez Leydi Minel. Ve elbette bana Lordum demenizin gereksizliğinin ikimiz de farkındayız. Saçma kibarlıklara girmeyin lütfen."