MİNE(L) -1- [Kötü Kadının Bedeni]

Bölüm 14 - Kısım 2

"Yeterince hızlı söyledim gibime geliyordu oysa. Boşanalım diyorum."
Yüzü bıkkınlıkla dolan Zeniel önündeki kağıtları önüne alırken bezmiş bir sesle konuştu.

"Zaten senin doğum günü meselen yüzünden saçma sapan bütçe ayarlamalarıyla uğraşmak zorundayım bir de kendi garip fikirlerini masama taşıma Minel."

Bana kalırsa aklıma gelen fikir oldukça uzaktan bile hissedilebilecek şekilde buram buram mantık kokuyordu ancak hayatını nişanlısını aldatmak ve prensçilik oynamakla geçiren Zeniel için bu fikrin kulağa mantıksız geliyor olması doğal gelmişti gözüme.

"Neden saçma olsun ki? İkimiz de birbirimizi sevmiyoruz ve ben seninle evli kalsak bile sana asla bir varis vermeyeceğim. Evet, farkındayım maalesef ki yapılan anlaşma dolayısıyla evlenmek zorundayız ancak bu anlaşma sadece bizim evliliğimizle alakalı, bu evliliğin uzun bir süre sürdürülmesi ile alakalı değil. İşin başından boşanalım."

Zeniel masasındaki kaleme uzanıp kağıttaki bazı rakamların üzerini çizip yenilerini yazarken,

"Son baktığımda evli değildik Minel ve bu durumdayken nasıl boşanacağımız konusunda ciddi endişelerim var. Ayrıca bana varis vermek konusunda pek de istekli değilsen sevgili kraliçemizin cariyelik makamını yeniden canlandırdığını hatırlatmalıyım sanırım. Hem büyükannen Leydi Eliza'nın senin bu varis vermeme fikrine dair oluşabilecek tepkisinin fikrini değiştireceğini biliyorum. Bittiyse dışarı çık."

Nişanlım olacak olan kişi bu uzun cümleleri kurarken bir saniyeliğine bile olsa gözlerini kaldırmamıştı masadından. Parmaklarıma bakmak amacıyla eldiveni çıkarıp izi incelerken sessiz kaldım. Zeniel ile iletişim kurmak oldukça zordu. İlk başta onun dikkatini çekmeliydim. Uzun süre aramızda herhangi bir konuşma geçmezken sonunda Anastasia'nın yazdığı beyaz atlı prens konuştu.

"Minel odaya yeniden şövalyeleri almam gerek, beni korumaları gerektiği için uzun süre dışarıda kalamazlar. O yüzden rica ediyorum, gider misin?"

Beni dinlemek için en ufak bir çabada bile bulunmuyordu. Çocukluğumuzda bana tonlarca mektup gönderen, sevginin en çocuksu halini bana gösteren kişi ile karşımdaki kişi nasıl aynı olabilirdi? Aklıma gelen fikirle gülümseyip konuştum.

"Bazen seni düşünürken içim titriyor biliyor musun? Daha önce hiç bu şekilde hissetmemiştim. İlk başta hasta oluyorum zannettim lakin Beyaz Lord öyle olmadığımı söyledi, ben seni seviyormuşum. Dünyanın en garip şeyi değil mi? Ne zaman seni düşünsem terleyecek kadar heyecanlanıyorum, bazen yürürken yüzün gözümün önüne geliyor ve önümdeki bir taşa takılıp düşüyorum. Herkes birini sevmenin güzel bir şey olduğunu söylüyor. Öyleyse neden ben, her seni düşündüğümde özleminden ötürü boğulacak gibi hissediyorum? Merak ediyorum Minel, sen de böyle hissediyor musun?"

Zeniel suskun bir biçimde beni dinlemeye devam ediyordu. Gözleri dalgınlaşmıştı. Anlaşılan o da bana yolladığı mektupları unutmamıştı. Devam ettim.

"Beyaz Lord beni en iyi şekilde eğitmeye çalışıyor. Savaşmak için senden başka sebebim yok Minel. Kraliçe bir kez bile görmeye gelmedi beni ancak ben, bazen babamın mezarını ziyaret ediyorum. Seninle olan konuşmamızdan sonra affettim onu. Öfkemi bırakmam gerektiğini söylemiştin. Öfkemi bırakmak gerçekten de çok zordu Minel lakin artık senin sevginle dolduruyorum o boşluğu. Seni korumak için daha da güçlenmeye çalışıyorum. Beyaz Lord yetenekli olduğumu söylüyor, sevdiklerimi korumaya gücüm yetebilirmiş. Şu andan sonra senden başka kimsem kalmadı Minel. Sana tutunuyorum tüm gücümle. Seni göreceğim günü bekliyorum sabırla. Unutmadan nişanımızın izi gittikçe büyüyor. Benimki şimdiden şekil almaya başladı, içinde parlayan bir yuvarlak var. Senin gözlerine benzetiyorum şeklini. Gözlerin tıpkı bu iz gibi karanlık ve geceleyin gökyüzünün halini anımsatıyorlar bana. Ve bu beyaz parlayan kısım ise gökyüzündeki ay, senin karanlık gözlerindeki parlayan nokta yani. Bu seferki mektubuma cevap ver Minel. Sana yalvarıyorum, senin tarafından da terk edilemem."