ညို့မှိုင်းယစ်ငင်

အခန်း (၆) အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင်ပဲ

unicode

သူမ ပတ်ပတ်လည်မှာမြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းမှာ ကျောချမ်းစရာကောင်းပြီး သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက် ကြက်သီးများပင်ထလာခဲ့သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် သူမ၏ကျောရိုးတစ် လျှောက်တွင် အေးစိမ့်နေခဲ့ပြီး ကြောက်စရာကောင်းတာကိုခံစားနေရသည်။ ​အမှန်စစ်စစ် ဒီနေရာသည် ကြောက်စရာကောင်းတာထက်ပင် ပိုဆိုးနေသေးသည်။ သစ်ကိုင်းခြောက်များပေါ်တွင် နားနေသော ကျီးကန်များသည်လည်း သူမတို့ကိုစိုက်ကြည့်နေသလိုပင် ခံစားနေရသည်။ ထို့အပြင် ဒီနေရာမှာ ရှင်သန်နေတဲ့အပင်တစ်ပင်တောင်မှ အီဗီမတွေ့ရပေ။

မြေပြင်ပေါ်မှာနှင်းခဲများဖြင့်အနည်းငယ်ထူထပ်နေပြီး ပတ်ပတ်လည်မှာလည်းမြူခိုးမြူငွေ့များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ ယခုအချိန်မှာ မနက်ခင်းအစောပိုင်းတွင်သာရှိနေသေးပေမဲ့ မြူခိုးတွေပိတ်နေတာကြောင့် ညနေခင်းလိုဖြစ်နေပြီး မကြာခင်မှာဘဲ ညမှောင်လာတော့မည့်သဖွယ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ သူမပတ်ပတ်လည်မှာရှိနေတဲ့ မြူခိုးတွေကြားကနေ ကြောက်စရာသတ္တဝါကြီးတွေ ထွက်လာမယ်လို့ အီဗီလျှောက်တွေးနေမိ၏။

"ကျွန်မ-- ကျွန်မထင်တာတော့ ကျွန်မတို့ဆက်သွားရအောင်လေ " သူမတီးတိုးပြောလိုက်သည်။

ဂါဘရီရယ် သူ့ခေါင်းကိုလည့်လာပြီး သူမနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။

"ဒါပေမဲ့ မင်းသေချာပေါက်..."

"ကျွန်မ အဆင်ပြေပါတယ်"

"မင်း အဆင်ပြေမနေပါဘူး"

အီဗီ သူ့မျက်လုံးတွေကိုတည့်တည့်ကြည့်လိုက်မိသည့်အခါမှာတော့ သူ့ရဲ့တောက်ပနေတဲ့ မျက်ဝန်းထဲကအရိပ်အယောင်များကြောင့် သူမအလွန်ပင်အံ့သြသွားခဲ့သည်။ သူက သူမအပေါ်စိုးရိမ်နေခဲ့တာလား။ သူ့ရဲ့စူးရှတဲ့အကြည့်တွေကြောင့် အီဗီခဏလောက် ​ကျောက်ရုပ်လိုတောင့်တင်းသွားခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့လည်း သူမချက်ချင်းပြန်စဥ်းစားလိုက်ပြန်တယ်။ ဒီမင်းသားလေးက သူမသေသွားမှာစိုးရိမ်တာ ပုံမှန်ပါပဲလေ။ သူမက သူတို့မျက်လုံးထဲမှာ အားနည်းတဲ့သတ္တဝါလေးပဲဆိုတော့ သူဒီလိုဂရုစိုက်ပေးတာက မထူးဆန်းလောက်ပါဘူး။ သို့သော် သူက သူမကိုငြင်သာစွာပင် လက်ကိုကိုင်ထားခဲ့သေးသည်။