ညို့မှိုင်းယစ်ငင်

အခန်း (၃၁) လုံခြုံသောရိပ်မြုံ

unicode

"သခင်မလေးအတွက် အစားအသောက် အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ သခင်လေး" ဂါဘရီရယ် ၏ တရင်းတနှီး ပြင်းထန်သော စကားများနောက်တွင် တိတ်ဆိတ်မှုကို ချိုးဖျက်လိုက်သောတံခါးမှကျယ်လောင်သော ခေါက်သံတစ်ခုသည် ထွက်ပေါ်လာသည်။

သူ ကျေနပ်စွာ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဆံနွယ်များကို သူ့လက်ချောင်းများပေါ် ချောမွေ့စွာ ပွတ်သပ်ပေးရင်း သူ့ဆံပင်များကို ငုံ့ကြည့်တဲ့ခါ ဆံပင်တွေကပွမနေတော့ပေ။ မှန်ကို မော့ကြည့်

လိုက်တော့ ဇနီးသည်ရဲ့ မျက်နှာက နီရဲသွားတာကိုမြင်ရတဲ့အခါ ကျေနပ်သွားသည် ။ သူမရဲ့ တုံ့ပြန်မှုက လုံးဝကို ချစ်စရာကောင်းတာကို သူတွေ့ရှိခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ပန်းနုရောင် ဖြစ်နေပြန်သည်။

မိုးမလင်းခင် သူမကို နိုးလာကတည်းက ဂါဘရီရယ် က သူမ ဗိုက်ဆာနေမယ်ဆိုတာ သိသည်။ အစောပိုင်းကတည်းက သူမ၏ အားနည်းချက်အများစုမှာဗိုက်ဆာခြင်းကြောင့်ဟု သံသယရှိခဲ့သည်။ အကြောင်းရင်းကတော့ မနေ့ညက သူအိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ သူ့အိမ်အကူနဲ့ အယ်လီးယက်စ် ထွက်သွားကတည်းက မနေ့ညက အိပ်ရာမဝင်ခင် ညစာမစားလိုက်ပေ။ သူမကို ကျွေးဖို့ စီစဉ်ခဲ့ပေမယ့် ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ ကမောက်ကမတွေကြောင့် သူ့မှာ အခွင့်အရေး မရှိခဲ့ပါဘူး။

"အခု မင်း မနက်စာ စားရမယ် ဇနီးလေး။" သူ့လက်ကို ဆန့်တန်းပြီး အီဗီကို အခန်းထဲကနေ ခေါ်သွားလိုက်လေသည်။

"အရှင့်သား၊ အရာရှိကြီးတွေက အရှင့်သားကို ပင်မခန်းမမှာ စောင့်နေတယ်" ဇမ်မြူရယ် က သူတို့ဇနီးမောင်နှံကို ဦးညွှတ်နှုတ်ဆက်ပြီး လေးလေးစားစား အစီရင်ခံလာ၏။

"သူတို့ စောင့်နေတာ တစ်နာရီလောက်ရှိပြီ အရှင်မင်းသား" အယ်လီးယက်စ် က တင်းတင်းစေ့ပြီး သူ့မျက်နှာက အနည်းငယ် ညှိုးငယ်သွားသည်။ "ကျွန်တော် သခင်မလေးကို ထမင်းစားခန်းထဲ ခေါ်သွားလိုက်မယ်။"

ဂါဘရီရယ် က သက်ပြင်းတစ်ချက်ချကာ သူမကိုကြည့်သောအခါ "အဆင်ပြေပါတယ် ကျေးဇူးပြုပြီးသွားပါ" ဆိုပြီး သူမရဲ့မျက်နှာရေးထားသလိုအပြုံးနဲ့သူ့ကိုကြည့်လာသည်။