ညို့မှိုင်းယစ်ငင်

အခန်း (၅၁) တခုတည်းသော

unicode

အီဗီ သည် သူမ၏အကြည့်တွေက အလိုအလျောက် လွင့်မျောသွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး သူ၏ ထင်ရှားပေါ်လွင်သော ​ထောင်မတ်လာမှုကို ကြည့်ကာ ခက်ခက်ခဲခဲ တံတွေးမျိုချလိုက်ပြီး သူမ၏ နှလုံးခုန်နှုန်းမြန်သွားရသည်။ သူမသည် ထိုနေရာမှ သူမ၏အကြည့်များကို လွဲလိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးများထဲသို့ ပြန်ကြည့်ရန် သူမ၏ စွမ်းအားရှိသမျှကို အသုံးပြုရတော့သည်။ ပါးပြင်ပေါ်တွင်အပူများ တောက်လောင်လာကာ သူ့မျက်နှာပေါ်ရှိ အကြည့်နှင့် တောက်ပနေသော မျက်လုံးများထဲတွင် ပြင်းထန်သော အရိပ်အယောင်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ အီဗီ စိတ်ထဲတွင် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကာ သူမ၏လက်ကို သူ့အကောင်ငယ်ဆီသို့ ဖြည်းညှင်းစွာ ရွှေ့လိုက်သည်။

ဂါဘရီရယ် သည် အသက်ရှုတာကိုထိန်းထားပြီး သူမရဲ့လက်ကသူ့ရဲ့ဟိုနေရာဆီကို ရောက်ဖို့အတွက် စိတ်ရှည်စွာနဲ့ စောင့်ဆိုင်းလိုက်ရသည်။ နှလုံးခုန်သံ ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် နှလုံးရောဂါရသွားပြီတောင် ခံစားရသည်။ သူမသည်အရမ်းနှေးကွေးနေတာကြောက့် ဂါဘရီရယ် သည်သူမလက်ကိုဆွဲကာ သူ့ရဲ့အမှန်တကယ်လိုအပ်နေပြီဖြစ်တဲ့အရာပေါ်သို့ဆွဲတင်မိတော့မလို အရမ်းကိုထိန်းချုပ်နေရသည်။

သူ့မလက် အနီးကပ်လာသည်ကိုကြည့်ရင်း မျှော်မှန်းချက်က အတော်လေးကို တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။ သူ့ကိုယ်သူ မထိန်းချုပ်နေတော့ပဲ မြန်မြန်ပြောသင့်မလား။ ဒါပေမယ့် သူ့နောက်က အတွေးတစ်ခုက သူ သိပ်စိတ်မရှည်နိုင်တာကြောင့် သူ့မလှုပ်ရှားမှုတွေက လက်တွေ့ကထက် ပိုနှေးကွေးနေတယ်လို့ ခံစားရသည်။ စိတ်ရှည်စမ်းပါ ဂါဘရီရယ် ... သူကိုယ်သူပြောနေခဲ့သည်။

နောက်ဆုံးတွင်၊ သူ၏ရှည်လျားသောဆင်းရဲဒုက္ခကို ဆုချလိုက်သည့်အလား သူမ၏ သေးငယ်သော လက်သည် နောက်ဆုံးတော့ ၎င်း၏ပန်းတိုင်သို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ ဂါဘရီရယ် သူမ၏လက်သည် လိပ်ပြာများထိလိုက်သလိုပင်ခံစားလိုက်ရကာ နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်လိုက်သည်။

အီဗီ သည် ဒီလောက် ပူပူနွေးနွေး ခံစားရသည့်အခိုက်အတန့်ကို အံ့သြထိတ်လန့်စွာ ကြည့်နေမိသည်။ တုံ့ဆိုင်းမှုနှင့် ကြောက်ရွံ့မှုများကြားမှ သူမသည် တစ်ချိန်တည်းတွင် အံ့သြမှုနှင့် သိချင်စိတ်တို့က ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့ပြန်သည်။