Always

Always - 45

TRICIA'S POV

I am a Doctor and I should know that the first trimester is overwhelming. Pero sabi nga nila you'll never know not until you experience it yourself.

Last night kumuha lang ng food si Uno pero umiyak na ako kasi para sa akin ang tagal tagal niya. I woke him up several times last night just to hear him say I love you, kahit alam ko na kailangan niya din ng pahinga. Bigla bigla akong nababadtrip sa kaniya pero ayaw ko na umaalis siya sa tabi ko.

"Anak, pinuyat natin si Tatay. Wag natin gawin 'yon palagi ha? Kailangan din mag rest ni Tatay para hindi mag kaproblema ang heart niya."

"Good morning mga, Labs." Habit na ni Uno sumiksik sa katawan ko or eto umulo sa lap ko every time na magigising siya. "Kumusta ang tulog ng mag ina ko?" hindi pa din ako sanay pero kinikilig ako tuwing sinasabi 'yon ni Uno. Mommy na nga talaga ako.

"We are okay, Tatay. We woke up happy. Labs, sorry ha pinuyat kita. Basta dito ka lang ha? Wag mo kami iiwan."

"Hindi ko kayo iiwan. Basta happy kayo, happy ako. Pero Labs, pwede bang pilitin mo kumain ng maayos ngayon?"

Simula ng maconfirmed ko na buntis ako biglang ayaw ko ng kumain ng iba aside sa oats and fruits. Which I know na hindi naman healthy kung 'yon lang araw araw.

"Kaya mo na bumaba for breakfast? Baka mag alala na sina Mommy. Hinahanap ka na din ni Kaye".

Tumango ako sakanya. "Pwede mag request ng scrambled eggs and pandesal, Labs?"

"Kagabi ko pa nasabihan sina Ate Cla kung anong ihahanda nila para sa atin for breakfast. Kung anong kakainin mo 'yon din kakainin ko, remember sinabi mo kagabi?"

Naluha ako sa sinabi niya. Grabe talaga yung emotions ko ngayon.

"Oh, Labs bakit umiiyak ka na naman? Hindi naman ako umalis andito lang ako." sabi niya habang pinupunasan ang mga luha ko.

"Wala, naluha lang ako kasi naalala mo lahat ng sinabi ko kagabi. Buntis nga pala talaga ako, Labs.Nararamdaman ko na yung mga unti unting pagbabago"

"Wag ka ng umiyak. I know this is new for the both of us and alam ko na mas mahihirapan ka kesa sa akin, but we will figure this out together, okay? I love you, I love you two." Humalik pa siya sa tiyan ko.

This is his side I wanted to see when we are in the hospital. The side of Uno that is hopeful. This pregnancy is really a blessing. We didn't planned it but we wanted it.

" So, let's get ready for breakfast, Labs? Kaya mo ba?" tanong niya.

" Yes, Labs. Give me 10 mins." I kissed him and went straight to the bathroom.

The usual breakfast everytime I am with Uno's family. Si Tito ang bangka sa usapan. Kung sa amin sacred ang Sunday sa kanila naman Saturday. Kung may lakad ka you can go basta after breakfast. But today lahat mag s-stay dahil nirequest ni Uno and dadating sina Mama for lunch.

I let Uno talk to Kaye after breakfast. Ako naman tumulong ng konti sa kusina para sa lunch mamaya.

Mabilis din lumipas ang oras. Nagtext na si Jill na mapapaaga daw sila ng dating kasi walang traffic.