Always

Always and Forever

Hello 👋

I decided to publish the last chapter tonight. (Last minute decision✌️)

Maraming maraming salamat sa lahat ng sumubaybay sa kwento ni Uno at Tricia. Kung bibigyan ulit ako ng pagkakataon gusto ko pang makapag sulat muli. Sana pag dating ng araw na 'yon nandyan pa rin kayo ❤️

Magandang gabi ❤️

------

TRICIA'S POV

PH - 7YEARS LATER

"Mom!!!! Mooooooommmmmmmyyyyy!!!! Open the door" malakas na sigaw ni Gab.

Nasa kwarto ako ng mga oras na iyon kasama sina Jill and Ate Aiks. Agad naman siyang pinagbuksan ni Jill ng pintuan.

"Anak, what is it? You know you don't have to shout, right?"

"Sorry, Mom. I didn't mean to. Lolo Dad just called Tatay's plane just landed. Can we go and see him now?" he asked.

"I know, Anak. Your Lolo Dad called me too. Go tell your sister. Yaya, will help you get dress and then we will go and see Tatay. Okay?" Sumunod naman agad siya.

Napalaki naman namin ng maayos ang kambal. Pero ang magsalita ng tagalog ang hinding hindi namin sakanila. May alam naman sila ngunit mangilan ngilan lamang.

Of the two Gab is the impatient one. Mainipin katulad ng Tatay niya. Pero mabait at malambing. Marami rin ang nagsasabi na ako ang kamuha ni Gab. On the other hand si Gabbie ang xerox copy ni Uno walang kaduda duda na siya ang Tatay. Pati pag uugali kuhang kuha niya. She is also very close to her Tatay.

"Mukhang okay naman si Gab?" Tanong ni Ate Aiks.

"How about Gabbie. Kumusta siya pag kauwi niyo dito?" Tanong naman ni Jill.

"Gab being the panganay (technically) is handling it very well. Nakikita ko na nag papaka strong pero nahuhuli ko rin na umiiyak. Si Gabbie naman syempre maraming tanong. Hindi nawawala sakanya na mag sorry tungkol sa nangyari. Masyado pa silang bata para maintindihan pero they will, eventually. Medyo mahirap lang for Gabbie kasi siya mismo ang nakikita and sobrang Tatay's girl."

Muli na namang bumalik sa aking alaala ang nangyari ng gabing iyon.

Flashback - NY 3 weeks ago

"Mom! Hurry up! Tatay fainted in the play room" Gab said.

Natigilan ako. Hindi ako agad nakagalaw.

"Mom! Mom!" sa sigaw at alog ni Gab bumalik ako sa ulirat.

"Anak, call Ninang Kaye and Ninang Jill now."

When I reached the playroom I saw Uno lying on the floor. Gabbie was hiding. Hindi ako dapat kakitaan ng mga bata ng takot o panghihina.

"Gabbie, Tatay will be okay. Help is on the way, Anak. Come here, baby let us hold Tatay's hand." Ngunit sa totoo ay takot na takot ako. Pinisil pa ni Uno ng mahigpit ang kamay namin ni Gabbie bago siya tuluyang naisakay sa ambulansya.

"Mommy, i'm sorry. I'm sorry, Mommy. It's my fault."

"No, baby. It is not your fault. Nobody. Tatay will be okay, Anak." calming her.

Kasabay ng tulong ay ang pag dating din ni Jill. Naiwan siya sa mga bata. Kami naman ni Kaye ang magkasamang nagsugod kay Uno sa ospital.